Strategia przetrwania nauczyciela.

Strategia przetrwania Woodsa:
Woods wymienia 8 różnych strategii przetrwania nauczycieli.
U niektórych nauczycieli troska o to jak przetrwać dominuje nad ich działalnością, nie mają oni w ten sposób ani czasu ani energii aby zająć się tym co jest ważne czyli nauczaniem .Inni nauczyciele natomiast stosują strategię przetrwania po to by dopiero stworzyć właściwe warunki do nauczania.


 SOCJALIZACJA
Jest to zabieg zmierzający do tego żeby uczniowie zaakceptowali wzorce lansowane przez szkołę.
W angielskich typach szkół socjalizacja jest ułatwiona gdyż dzieci są już uprzednio przez rodziców przygotowywane do akceptowania norm szkoły.
W zwykłych szkołach przebiega to znacznie trudniej, gdyz Woods uważa że społeczeństwo nie wychowuje dzieci w kulcie podporządkowania , ceni sobie indywidualność aktywność.
Szkoła zaś promuje posłuszeństwo, grzeczność. Socjalizacji służą takie aspekty jak nie zwracanie większej uwagi na cechy osobowości nie zgodne z ideałem dobrego ucznia.
Ma to prowadzić do tego aby ujawniły się inne cechy pasujące do roli dobrego ucznia.

Wołg.WOODSA do technik stosowanych w szkołach angielskich należy zaliczyć:

*** wzorce tzw. grzecznego zachowania (sposób zwracania do nauczycieli, reakcja na to co mówią)
*** podkreślenie roli zespołu a nie tylko jednostki(mówienie my- klasa)
*** nagradzanie za grzeczność
*** nacisk na właściwy wygląd
*** nacisk na normy dotycz. Tego jak siedzieć jak podnosić ręke.

 DOMINACJA
Ponieważ są z reguły więksi i mądrzejsi niż uczniowie. W szkołach angielskich kara fizyczna zdarza się rzadko ,częste są za to ciągania za włosy, uszy. Jedną z technik może być wyeksponowanie danego ucznia przed całą klasą, zawstydzenie go. Ma to zwiększyć zapał do pracy, a także uzyskać dominacje nauczyciela.


 NEGOCJACJE
- polega to na idei wymiany
- używa się tu apeli, obietnic.
Np. za grzeczność wykonanie rozkazu nauczyciela nagradzanie w postaci tego że uczniowie szybciej skończą zajęcia, pojadą na wycieczkę itp.
- przy apelach można powoływać się na rodziców, innych kolegów.
-jest to jakby umówienie się z grupą co do pewnych norm.

 FRATERNIZACJA
Strategia ta polega na tym aby zaprzyjaźnić się z dziećmi, udając czy nawet wierząc że jest się jednym ż nich Anie jednym z nauczycieli.
Ma to na celu to iż przyjacielskie, przyjazne stosunki mogą zlikwidować tendencje do sprawiania kłopotów.
2 forma tej strategii to:
-pewien rodzaj dowcipkowania np. nawiązywanie do tematu lekcji, dowcipów, tego co dziecko widziało ostatnio w TV
- istotne znaczenie ma również lekkie flirtowanie między nauczycielem a dziewczętami ze szkół średnich. Ponieważ seks jest jedną z najistotniejszych spraw dla buntowniczych dziewcząt.
Zdaniem Woodsa element seksu jest bardzo widoczny w grach sportowych , np. w chwili niepowodzenia dziewczynki w grze w siatkówkę. Wszyscy ją wyśmieją ale w momencie gdy ta dziewczynka wstawi się w rolę kobiety wszyscy zaczną uznawać że takie zachowanie jest wręcz pożądane. Dziewczynki więc reagują na takie niepowodzenia np. zalotnymi spojrzeniami , wysunięciem języka do przodu itp.

 NIEOBECNOŚĆ I WYCOFYWANIE SIĘ
-strategia ta polega na usuwaniu się z pola konfliktu
- zwykle mamy do czynienia z wycofaniem cząstkowym jak np.”kradzież” paru minut przezozpoczynanie lekcji później czy kończenie wcześniej.
-Woods zwraca uwagę, że takie podejście sprawia, że nauczycielowi łatwiej przychodzi wycofywanie się przez to, że dzieci pracują i decydują w grupach lub indywidualnie.


 RYTUAŁ I RUTYNA
Zdaniem wielu badaczy elementy rutyny są niezbędne na lekcji, tworzą znane ramy, co zapewnia poczucie bezpieczeństwa.
Rutynowe zachowania stanowią szkielet nast., po sobie zajęć.
Rutynowy jest Np. rozkład godzin zajęć, sprawdzanie listy, semestry itp.
-ale czasem pojedynczy na uczycie tworzy także swoją własną rutynę.


 TERAPIA ZAJĘCIOWA
Idea tej strategii to: robić coś, ciągle robić bez wzgl. Na to czy to ma sens.
Funkcję terapii zajęciowej spełnia często rysowanie map czy obrazków, różne gry, eksperymenty, roboty ręczne. Często można też zając dzieci pracami porządkowymi, struganiem kredek, dbaniem o roślinki w klasie itp.
Zwykłe marnowanie czasu na głupstwa też powinno być formą terapii.
-skoncentrowanie uwagi na pojedynczym uczniu gdy panuje chaos też jest formą terapii.

 MORALIZOWANIE
Moralizowanie wobec grupy czy klasy podejmuję się głownie w celu zwiększenia zaangażowania członków grupy i wzmocnienia spójności. Nauczyciel skłonny do moralizowania z łatwością wymyśli sobie pedagogiczne uzasadnienie swoich działań.
Woods podobnie jak Polard stwierdzają że istnieją pewne sprawy motywy czy zainteresowania podstawowe dla nauczyciela i one głównie wpływają na jego postępowanie.
Polard nazwał te motywy „motywami własnego interesu”

Motywów pierwotnego interesu dotyczą bezpośrednio nast.czynniki:

*** zachowanie w miarę pozytywnego obrazu samego siebie
*** realizacja powinności bez nadmiernego obciążenia
*** utrzymanie zdrowia w sytuacji napięcia – unikanie stresu.
*** znalezienie przyjemności i zadowolenia w kontaktach z uczniami
*** utrzymanie własnej niezależności.


ROLA HUMORU
 Humor jako broń w konflikcie jest wyrazem agresji.
 Wspólne kryterium nauczycieli przewiduje że do uczenia jest potrzebne przede wszystkim panowanie nad klasą.
 Umiejętność utrzymania spokoju wpływa na pojawienie się u innych wrażenia że dany nauczyciel jest nauczycielem kompetentnym.


STRATEGIA A PODEJMOWANIE DECYZJI

Przyjmuje się że podejmowanie decyzji zakłada 2 procesy umysłowe:
• jeden związany z problemem który się zauważyło drugi ze sposobem postępowania.
2 Procesy to:
a) zdefiniowanie problemu
b)przewidywanie przyszłego biegu wydarzeń
c)przewidywanie efektów możliwego działania.


GRANIE SAMYM SOBĄ

-czyli jakby poświęcanie się całym „ja” włożenie całego siebie w sytuacje szkolną nie pozostawiając nic dla innych sfer życia
Nauczyciele mający tendencję do całkowitego zanurzania się w życie szkoły, to w amerykańskich warunkach nauczyciele pracujący w szkołach w których panuje swoboda , koleżeństwo nauczycieli i uczniów, uczniowie mają przewagę nad nauczycielami , nauczyciel musi być lubiany bo inaczej może utracić pracę.
Poznanie i zrozumienie prywatnego życia uczniów ma podstawowe znaczenie w pracy nauczyciela.
Główny sposób to apelowanie do uczniów w takich szkołach to operowanie własną osobą, lub ukazywaniem własnych słabych stron.
Zadanie nauczycieli w wolnych szkołach jest bardzo trudne- uzależnieni są od ciepłych relacji z uczniami ale muszą też zachować dystans i trochę niewiedzy o sobie .Wymagania jakie stoją przed takimi nauczycielami nie są małe , pojawia się wyczerpanie. Jest to praca angażująca i pochłaniająca.