Koncepcja państwa socjalnego i dobrobytu. Argumenty za i przeciw.

Socjal Stadt- to państwo socjalne, które miało być przeciwstawione idei państwa klasowego. Miała zaistnieć równość obywateli w prawach socjalnych. Od lat 30’ uznano, że funkcja socjalna jest obowiązkową funkcją państwa np. do ochrony zdrowia, mieszkania, edukacji...
Państwo dobrobytu- od lat 50 w tradycji anglosaskiej. Istota państwa dobrobytu czerpie swoje korzenie z demokratycznego socjalizmu i liberalizmu, które miały się uzupełniać a nie ze sobą konkurować. Zakładała styl gospodarki mieszanej i demokratyzacji politycznej, odpowiedzialność państwa za sferę socjalna. Koncepcja czerpie źródło z koncepcji Keyns’owskiego interwencjonalizmu. Pierwszym wariantem koncepcji państwa dobrobytu jest dobrobyt. Państwo zmierza do pełnego zatrudnienia i poprzez to każdy obywatel ma zagwarantowany dobrobyt. Drugim wariantem jest państwo pomocy społecznej. Państwo ponosi odpowiedzialność za słabsze ekonomiczne warstwy. Trzecim wariantem jest państwo opiekuńcze.
Argumenty za i przeciw państwa dobrobytu
Za: Państwo gwarantuje minimum dochodu bez względu na ich poziom majątku czy dochodu. Państwo dobrobytu tworzy system bezpieczeństwa socjalnego. Ludzie nie boja się. Państwo zapewnia najbardziej dogodne warunki do życia.
Przeciw: ekonomiczne argumenty: państwo dobrobytu osłabia efektywność gospodarcza, wymusza wzrost podatków, osłabia innowacyjność. Polityczne: rozbudowa aparatu państwa, co może prowadzić do totalizacji państwa. Państwo staje się powszechne, co prowadzi do marnotrawstwa środków finansowych. Firmy prywatne racjonalnej i efektywniej wydają środki. W państwie te środki się rozpływają. Prowadzi to do przeciąganie państwa i zakłócenia jego pracy. Społeczno kulturowe: zmniejszenie odpowiedzialności jednostki za swój los, uzależnienie jednostki od pomocy państwa, wzmacnianie postaw roszczeniowych i kolektywistycznych.