Dary Ducha Świętego

Prorok Izajasz wylicza siedem darów Ducha Świętego, są to: dar mądrości, rozumu, rady, męstwa, umiejętności, pobożności, bojaźni Bożej. Poprzez dary Ducha dostępujemy wspólnoty z Bogiem, udziału w Jego życiu, w Jego potędze, mądrości i świętości, stajemy się dziećmi Bożymi. Dary Ducha Świętego są specjalnymi uzdolnieniami, które pozwalają nam żyć w sposób godny ucznia Jezusa Chrystusa, kształtują duchowość chrześcijańską. Według mnie dzisiaj dary Ducha Świętego można odczytywać podobnie jak dawniej, jednak z niewielkimi różnicami.

DAR MĄDROŚCI
Jest to dar dzięki któremu potrafimy przeżywać swoje życie w świetle ostatecznego celu, potrafimy ustalić ten cel- sens naszego życia, umiemy patrzeć na świat i innych ludzi. W dzisiejszym świecie pojawia się tak wiele postaw ludzi świadczących o braku poczucia sensu życia. Dla chrześcijanina, dar Mądrości staje się darem, który pozwala bardzo głęboko przeżywać poczucie sensu (wtedy życie ma wartość, ma sens, ono jest ukierunkowane ku Bogu, nawet jeżeli z tym życie związane są jakieś próby, przeciwności, cierpienia, krzyże). To nie jest mądrość typu posiadanie jakiejś wielkiej wiedzy, to jest mądrość życiowa, która patrzy dalej niż na to co niesie teraźniejszość. Dar mądrości uzdalnia nas do patrzenia na stworzenia, na świat w podobny sposób jak to robi Bóg.

DAR ROZUMU
Dar ten pozwala nam wniknąć głębiej w tajemnicę Boga, daje rozumienie i intuicję Bożej prawdy. Poprzez ten dar Duch Św. przekazuje wiernemu iskrę przenikliwości, otwierając jego serce na radość poznania Boga, i radość zrozumienia pełnego miłości planu Boga. Dar Rozumu kształtuje także zmysł wiary.

DAR RADY
Uzdalnia człowieka do dokonania właściwego wyboru, przed jakim staje każdego dnia w swoim życiu. Pozwala człowiekowi dostrzec, co należy czynić w najbardziej skomplikowanych sytuacjach. Działa, zwykle gdy na drodze życia spotyka nas coś nieoczekiwanego, niezwykłego, co wymaga specjalnego światła. Służy także do praktycznego rozeznania, która z dwóch rzeczy dobrych jest lepsza, ważniejsza w planach Bożych. Zachęca i pociąga serce do rzeczy wyższych, do czynienia tego, co przekracza granicę konieczności. Człowiek obdarowany darem Rady nie ma nic w sobie z człowieka pysznego, który uważa, że wszystko wie. Jest skłonny do przyjmowania rad i chętnie poddaje się kierownictwu. Szuka niejako rady, wsłuchując się w to co Pan Bóg mówi, co mówi Kościół.

DAR MĘSTWA
Dar męstwa dodaje siły, gdy wiemy co zrobić lecz decyzja a wymaga od nas wiele wysiłku, na który nas nie stać. Uzdalnia do przeciwstawienia się pokusom czynienia zła, pozwala odważnie kroczyć drogą Ewangelii, za Jezusem. Skłania człowieka do podejmowania, mimo przeszkód i trudności wielkich rzeczy dla Pana Boga. Choćby to, że się nie zniechęcamy w czynieniu dobra, nie dochodzimy do wniosku, że nie warto robić dobrze, nie warto się starać, że to i tak nic nie da; nie tracimy ducha. Sprawia, że pokonujemy przeciwności pewnie, z siłą. Udziela nam wytrwałości, dopomaga w znoszeniu cierpień. Uzdalnia także do męczeństwa, gdyby trzeba było dać świadectwo wierze. Jest to dar, który daje nam moc odrzucenia propozycji zła, i daje nam odwagę pójścia za propozycją dobra.

DAR UMIEJĘTNOŚCI
Dar Umiejętności pozwala rozeznać wartości: co pochodzi od Boga, co od złego, a co od nas samych. Wspomaga naszą wiedzę i zdolności tak, abyśmy umieli wykorzystać je dla dobra własnego i innych. Uzdalnia do tego, że patrząc na świat, potrafimy odnaleźć Boga. Dar Umiejętności jest odwrotną stroną Daru Mądrości - Dar Mądrości uzdalnia nas do patrzenia na świat poprzez pryzmat Boga, tak jak Bóg patrzy na świat; natomiast dzięki Darowi Umiejętności patrząc na świat odkrywam w nim Boga i ukierunkowuję swe serce ku Bogu. Ten dar sprawia, że potrafimy dostrzec w świecie odblask doskonałości Boga. Dar Umiejętności pozwala odkryć człowiekowi teologiczny sens rzeczy stworzonych. Widząc je jako prawdziwe i realne choć ograniczone przejawy prawdy, piękna, i nieskończonej miłości, którą jest sam Pan Bóg. I człowiek staje wobec świata pełen uwielbienia Boga. A więc chroni ten dar człowieka przed przecenianiem dóbr ziemskich, wiedzy ziemskiej. Prowadzi także człowieka do żalu i pokuty, gdyż daje poznać czym jest odejście od Boga i zwrócenie się ku temu co stworzone.

DAR POBOŻNOŚCI I BOJAŹNI BOŻEJ
Uzdalniają nas do unikania grzechu ze względu na miłość do Boga. Niosą ze sobą najgłębszą cześć dla Bożego Majestatu. Wywołują "lęk" przed grzechem. Człowiek ogarnięty tymi darami będzie unikał grzechu, okazji do grzechu, przekonany, że grzech jest dla niego wielkim nieszczęściem, ponieważ będzie oznaczało to odłączenie się od Boga, zlekceważenie Bożej miłości, zerwanie przyjaźni z Nim. Dary te prowadzą do serdecznego żalu, nawet wtedy, gdy uchybienia nie są ciężkie, wyzwalają gotowość zadośćuczynienia. Im bardziej człowiek w życiu duchowym wzrasta, im bliżej jest Boga, a Bóg niego, tym bardziej widzi swój grzech, swoją niedoskonałość, swoją słabość, i tym bardziej za to żałuje. Dar Bojaźni Bożej ujawnia się wtedy kiedy następuje objawienie się Boga człowiekowi (doświadczenie Boga) - jaką bojaźnią zabiło serce Mojżesza, kiedy ujrzał Boga w krzaku ognistym, jaką bojaźnią zawrzały serca apostołów, gdy Jezus objawił swoją potęgę, uciszył szalejące morze, burzę. Objawienie Boga rodzi bojaźń w sercu ludzkim. Z darów tych wyrasta także chęć wynagradzania Bogu za tych, którzy nie oddają Bogu należnej Jemu czci, którzy nie są Bogu posłuszni, którzy czynią zło.