Dary Ducha Świętego – czym są i co w noszą w nasze życie?
Nikt z nas nie może zostać prawdziwym uczniem Chrystusa wyłącznie dzięki własnej woli, z własnej inicjatywy i pragnienia. Jest to niemożliwe. Jak nikt z nas nie może zostać dorosłym człowiekiem bez wsparcia natury, tak nikt nie może zostać chrześcijaninem bez pomocy Ducha Świętego. Jest On posłany każdemu przez Ojca i Syna. Jest ich największym darem i pozostaje ciągle z nami. On zamieszkuje w nas, jest naszą wewnętrzną mocą, udoskonalającą całe nasze myślenie i działanie chrześcijańskie. W każdej chwili i w każdej sytuacji możemy prosić o Jego siedmiorakie dary, które są łaską daną nam od Boga.
Dar mądrości spośród wszystkich darów jest naprawdę szczególny. Dar mądrości to nadprzyrodzone usposobienie umysłu, które nakłania człowieka do cenienie jedynie Boga i do rozkoszowania się Nim i tym, co w jaki bądź sposób odnosi się do chwały Bożej. Dar ten pomaga w poznaniu i umiłowaniu prawdy wiekuistej. Dar mądrości ma swą siedzibę w umyśle, a nie w woli. Chrześcijanin pozostający pod wpływem tego daru znajduje upodobanie jedynie w Bogu i przede wszystkim kocha Boga i to wszystko, co dotyczy jego chwały. Dar mądrości uzdalnia nas do tego, że potrafimy przeżywać swoje życie w świetle ostatecznego celu. Ujawnia nam prawdziwy sens naszego życia. Ukierunkowuje nasze serce i działanie ku Bogu, ku ostatecznemu celowi. Daje nam umiejętność patrzenia na świat, drugiego człowieka, na siebie samego przez pryzmat wiary. Czyli tak, jak na rzeczywistość ziemską patrzy Pan Bóg. Ostatecznym celem człowieka jest zbawienie, jest zjednoczenie z Bogiem. Dzięki temu chrześcijanin zawsze ma poczucie sensu życia. Dla chrześcijanina, dar Mądrości staje się darem, który pozwala bardzo głęboko przeżywać poczucie sensu (wtedy życie ma wartość, jest ukierunkowane ku Bogu, nawet jeżeli z tym życie związane są jakieś próby, przeciwności, cierpienia, krzyże). To poczucie sensu zaszczepia także miłość do tego, co Pan Bóg miłuje i nienawiść do grzechu i zła. Dar mądrości uzdalnia nas do patrzenia na stworzenia, na świat w podobny sposób jak to robi Bóg - patrzeć z miłością. Potrafimy zobaczyć całe piękno świata, piękno człowieka, potrafimy spojrzeć na siebie z miłością. Pomimo tego, że pewne zachowania ludzkie mogą nas denerwować, drażnić, smucić, ale to nam nie przeszkadza w tym spojrzeniu Bożym, które dostrzega całe bogactwo stworzenia, drugiego człowieka, i to bogactwo, choćby obraz podobieństwo Boga, choćby prawda o dziecięctwie Bożym drugiego człowieka, choćby prawda o tym, że on niesie w sobie chrześcijańskie powołanie - to wszystko pozwala mi przeżywać drugiego człowieka, także siebie samego jako kogoś niezwykle obdarowanego, wielkiego, godnego szacunku, czci, kogo nie można nie kochać. W tym spojrzeniu Bożym na rzeczywistość ziemską, spojrzeniu do którego nas uzdalnia dar mądrości, odkrywamy również potęgę krzyża i potrafimy zrozumieć czym naprawdę jest nasze życie.
Dar rozumu skutecznie przyczynia się do obiektywnej oceny konkretnej sytuacji i pomaga w podjęciu trafnych decyzji związanych z przyszłością.. Człowiek będący uczestnikiem tego daru może trafnie odczytywać wolę Bożą oraz rozróżniać prawdę od kłamstwa. Dar rozumu pozwala nam wniknąć głębiej w tajemnicę Boga. Daje rozumienie i intuicję Bożej prawdy. Poprzez ten dar Duch Święty, który przenika wszystko, nawet głębokości Boga samego, przekazuje wiernemu iskrę owej przenikliwości, otwierając jego serce na radość poznania Boga, i radość zrozumienia pełnego miłości planu Boga. Dar rozumu kształtuje zmysł naszej wiary, dzięki niemu możemy pojąć jej istotę.
Rada jest darem dodającym sił przy podejmowaniu decyzji w Duchu Świętym w praktycznych sytuacjach życiowych. Przez dar odnosi się do rzeczy praktycznych i ma na celu udoskonalenie w nas raczej cnoty roztropności. Sprawia on, że dusza działająca pod jego wpływem odróżnia natychmiast i jak gdyby instynktownie, co należy czynić a czego nie należy, czy to chodzi o własne postępowanie czy też o kierowanie innymi. Dar rady podobnie jak cnota roztropności jest sądem rozumu praktycznego. Budzi on w nas szczególną gotowość słuchania głosu Ducha Świętego. Dar rady uzdalnia człowieka do dokonania właściwego wyboru, przed jakim staje każdego dnia w swoim życiu. Pozwala człowiekowi dostrzec, co należy czynić w najbardziej skomplikowanych sytuacjach. Działa, zwykle gdy na drodze życia spotyka nas coś nieoczekiwanego, niezwykłego, co wymaga specjalnego światła. W Ewangelii św. Mateusza Jezus mówi: "Kiedy was wydadzą, nie martwcie się o to jak, ani co macie mówić. W owej bowiem godzinie będzie wam podane co macie mówić" (Mt 10,19). - Duch Święty przyjdzie wam z pomocą, udzieli rady, i w odpowiedni sposób będziecie potrafili zareagować. Dar służy także do praktycznego rozeznania, która z dwóch rzeczy dobrych jest lepsza, ważniejsza w planach Bożych. Dar ten zachęca i pociąga serce do rzeczy wyższych, do czynienia tego, co przekracza granicę konieczności. Potrzebny przełożonym, kierownikom duchowym, pasterzom Kościoła. Człowiek obdarzony darem rady jest skłonny do przyjmowania rad i chętnie poddaje się kierownictwu. On szuka niejako rady, wsłuchując się w to co Pan Bóg mówi i podąża za Jego głosem.
Męstwo jest tym darem, który uzdalnia do odważnego i ufnego podjęcia nawet trudnych zadań życiowych. męstwo, moc, siła jest tym darem duchowym, który uzdalnia nas do tego, by stanąć z siła i ufnością wobec prób i niebezpieczeństw, na które napotykamy w naszym chrześcijańskim życiu. Dar męstwa polega na nadprzyrodzonym usposobieniu duszy do znoszenia najtrudniejszych doświadczeń i do podejmowania nawet najtrudniejszych dzieł z miłości ku Bogu pod działaniem Ducha Świętego. Dar ten daje wielką siłę w Panu, gdy doświadczamy go coraz głębiej, znużenie i ciężary życia tracą wpływ na nas. Dar męstwa uzdalnia do przeciwstawienia się pokusom czynienia zła. Pozwala odważnie kroczyć drogą Ewangelii, za Jezusem. Skłania człowieka do podejmowania, mimo przeszkód i trudności wielkich rzeczy dla Pana Boga. Choćby to, że się nie zniechęcamy w czynieniu dobra, nie dochodzimy do wniosku, że nie warto robić dobrze, nie warto się starać, że to i tak nic nie da. Nie tracimy ducha, nie poddajemy i nie ustajemy w dążeniu do Boga. Ten dar sprawia, że pokonujemy przeciwności pewnie, z siłą. Jesteśmy wytrwali. Dar męstwa dopomaga nam w znoszeniu cierpień, uzdalnia także do męczeństwa, gdyby trzeba było dać świadectwo wierze. Jest to dar, który daje nam moc odrzucenia propozycji zła, i daje nam odwagę pójścia za propozycją dobra. Odnajdywanie sensu cierpienia jakie nas spotyka.
Dar umiejętności prowadzi do odkrycia nieskończonej miłości Boga do człowieka oraz zobowiązuje do uległości i całkowitego oddania się Bogu. Dar umiejętności jest tym darem Ducha Świętego, dzięki któremu mamy pewność i głęboką wiarę w Boga oraz w chrześcijańskie prawdy objawione. Jest nadprzyrodzonym usposobieniem umysłu, które pozwala mu uchwycić i przeniknąć w cudowny sposób i jakby intuicyjnie niektóre tajemnice wiary, albo po prostu głęboki sens zawarty w słowach Chrystusa Pana lub natchnionych przez Ducha Świętego. Dar umiejętności uzdalnia do tego, że patrząc na świat, potrafimy odnaleźć Boga. Umiejętności jest odwrotną stroną Daru Mądrości - Dar Mądrości uzdalnia nas do patrzenia na świat poprzez pryzmat Boga, tak jak Bóg patrzy na świat; natomiast dzięki Darowi Umiejętności patrząc na świat odkrywam w nim Boga i ukierunkowuję swe serce ku Bogu. Potrafimy, patrząc na świat, przeżywać go jako tego, który pomaga nam w uświęceniu, jako ten, który objawia nam w sobie ślady Stworzyciela, który ukierunkowuje nas na Boga. Dar ten sprawia, że potrafimy dostrzec w świecie odblask doskonałości Boga. Jan Paweł II omawiając ten dar przestrzega, że istnieje niebezpieczeństwo w kontakcie ze światem, że rzeczywistość stworzona, dobra materialne, osiągnięcia techniki staną się bogiem mojego życia. Nie wolno nam ograniczać swojego spojrzenia do tego co widać powierzchownie, tak po ludzku. Tymczasem dar Umiejętności pozwala przeżywać rzeczywistość ziemską nie jako cel działań człowieka, ale jako środek prowadzący do celu - do Boga. Poprzez świat dochodzę do Boga. Patrząc na świat, dostrzegam samego Stwórcę. Skoro zachwycam się pięknem przyrody to myślę jak pięknym musi być Pan Bóg. Gdy zachwycam się jakąś tajemnicą życia dostrzegam to, jak wielką tajemnicą musi być Stwórca życia. Dar Umiejętności pozwala odkryć człowiekowi teologiczny sens rzeczy stworzonych. Widząc je jako prawdziwe i realne choć ograniczone przejawy prawdy, piękna, i nieskończonej miłości, którą jest sam Pan Bóg. Człowiek staje wobec świata pełen uwielbienia Boga, a więc chroni ten dar człowieka przed przecenianiem dóbr ziemskich, wiedzy ziemskiej. Prowadzi także człowieka do żalu i pokuty, gdyż daje poznać czym jest odejście od Boga i zwrócenie się ku temu co stworzone.
Jest to przekonanie, że wszystko co się w moim życiu dzieje jest darem kochającego Ojca dla mnie danym, ku mojemu uświęceniu, dla mojego zbawienia i dobra.
Dar pobożności polega na nadprzyrodzonym usposobieniu duszy, które nakłania ją pod działaniem Ducha Świętego, aby zachowała się w stosunku do Boga jak dziecko bardzo kochające swego ojca, o którym wie, że je ogromnie kocha. Głównym przedmiotem daru pobożności jest sam Bóg, wszelako nie jako Pan najwyższy wszechrzeczy, lecz jako Ojciec nieskończenie dobry i nieskończenie godny miłości.
Dar bojaźni bożej jest tym usposobieniem duszy, które sprawia, że pod działaniem Ducha Świętego odczuwa ona jakby instynktownie szacunek dla Bożego majestatu i bezgraniczne upodobaniem w Jego ojcowskiej dobroci. Nie można tego daru utożsamiać z lękiem przed Bogiem, ale przede wszystkim wiązać go z wielkim szacunkiem Boga. Dar bojaźni bożej rodzi w chrześcijaninie postawę pełną szacunku i lęku wobec Boga i prowadzi do uczczenia Go i okazywania Mu posłuszeństwa. Bojaźni Bożej musi towarzyszyć dziecięca ufność w Boże miłosierdzie i niezłomna wiara w Jego wierność. Niesie ze sobą najgłębszą cześć dla Bożego Majestatu. Wywołuje "lęk" przed grzechem (ten lęk przed grzechem nie jest uczuciem przerażenia, nie jest małodusznym strachem, ale ma swoje źródło w gorącej miłości do Boga - jeżeli kogoś kocham, szanuję to nie chcę czynić mu nic złego, żadnej przykrości, nie chcę okazać się gruboskórnym, obojętnym, nieczułym, i nawet jeżeli to jakoś w sobie tolerujemy w odniesieniu do innych ludzi, to dla osoby, którą naprawdę kochamy, dla przyjaciela na to sobie nie pozwolimy. I tu w odniesieniu do Pana Boga jest też ta analogia - ja tak dalece kocham Pana Boga, że ta miłość skierowana ku Bogu nie pozwala mi zgodzić się na propozycję zła. Człowiek ogarnięty tym darem unika grzechu, okazji do grzechu, przekonany, że grzech jest dla niego wielkim nieszczęściem. Dar bojaźni bożej prowadzi do serdecznego żalu, nawet wtedy, gdy uchybienia nie są ciężkie, wyzwala gotowość zadośćuczynienia. To jest prawidłowością, że im bardziej człowiek wzrasta w życiu duchowym, im bliżej jest Boga, tym bardziej widzi swój grzech, swoją niedoskonałość, swoją słabość, i tym bardziej za to żałuje. Objawienie Boga rodzi bojaźń w sercu ludzkim. Bojaźń Boża prowadzi mnie do szukania Boga, do tęsknoty za tym, żeby spotkać się z Nim w sakramencie pojednania. Z daru Bojaźni Bożej wyrasta także chęć wynagradzania Bogu za tych, którzy nie oddają Bogu należnej Jemu czci, którzy nie są Bogu posłuszni, którzy czynią zło.
Dary Ducha Świętego to szczególna moc ofiarowana ludziom przez Boga. Przyjmując sakrament bierzmowania otrzymujemy siedem darów, które są ogromną łaską. Ta łaska wzmacnia nas, kieruje ku dobru , wskazuje sens życia . Bez darów Ducha Świętego człowiek nie mógłby zrozumieć istoty wiary i własnego życia.