Charakterystyka Anieli Kowalik "Kłamczucha"

Główną i tytułową bohaterką książki pt.”Kłamczucha” jest Aniela Kowalik. Ma ona piętnaście lat i jest półsierotą. Jej matka zmarła, gdy dziewczynka miała ok. 3 lat. Wychowywana była przez ojca - Józefa Kowalika - rybaka dalekomorskiego. Razem mieszkali w Łebie. Tam też Aniela poznała Pawła Nowackiego – swoją pierwszą miłość. Wtedy nastolatka postanowiła wyjechać do Poznania – rodzinnego miasta ukochanego. Tam podjęła naukę w Liceum Poligraficzno – Księgarskim. Zamieszkała najpierw w mieszkaniu swojego wuja – Mamerta Kowalika i jego żony Teofili (zwanej Tosią) oraz ich dwójką dzieci – Tomciem i Romcią, a potem w wynajmowanym przez siebie pokoju.

Aniela nosiła grube okulary, ponieważ cierpiała na astygmatyzm. Miała również lekkiego zeza. Jednak jej ciemne, inteligentne oczy, czarne, puszyste włosy i lśniące, perłowe zęby odwracały uwagę od innych niedoskonałości twarzy. Aniela bardzo dobrze znała atuty swojego wyglądu i potrafiła je sprytnie wykorzystywać. Po wyglądzie Anieli można było domyślić się jej charakteru. Zadarty nos wskazywał na dumę i pewność siebie, a usta były często skrzywione w ironicznym uśmieszku, co wskazywało na jej wybuchowy temperament. Mogło to onieśmielić każdego. Nasza bohaterka odznaczała się również bardzo szczupłą, wręcz kościstą sylwetką. Pewnego razu zwrócono jej nawet uwagę, że powinna sobie wypchać łydki. Styl ubierania się Aniela miała wyjątkowy. Bardzo skromny. Zawsze też wyglądała tak, jak wymagała tego sytuacja. Kiedy Aniela pod zmyślonym nazwiskiem, Franciszki Wyrobek, odwiedziła rodzinę Nowackich, jej charakteryzacja nie zawiodła.

Aniela bardzo kochała teatr. Swój talent aktorski i urok osobisty inteligentnie wykorzystywała przy najmniejszej nadarzającej się okazji. Jako, że była osobą energiczną, było takich sytuacji bardzo dużo. Często nie zastanawiała się nad tym co robi. Aniela była osobą bardzo spontaniczną i stanowczą. Nigdy się nie wahała. Pojechała do Poznania za chłopakiem, którego znała zaledwie godzinę, nie bacząc na przeszkody i niebezpieczeństwa jakie ją czekają. Wtedy wykazała się wielką odwagą i jednocześnie głupotą. Kierowana desperacją i bardzo silnym uczuciem do chłopca, postanowiła wyjechać, pomimo zastrzeżeń ojca. Wiedział on bowiem, że kiedy ktoś się sprzeciwiał Anieli, ona od razu wpadała w złość. Była bardzo awanturnicza. Dlatego Aniela nie miała zbyt wielu przyjaciół (szczególnie w Poznaniu). Wynikało to z jej trudnego charakteru i egoizmu. Często się kłóciła broniąc swojego zdania i zasad. Jej podstawową dewizą było: „kłamstwo ma nie tylko długie nogi, ale i silne”.

Aniela z pewnością miała w sobie wiele złych cech, jednak miała również swoje dobre. Była zaradna - na mieszkanie dziewczyna zarabiała sama. Miała jeszcze poczucie humoru, była sprawiedliwa i czasami oferowała się bezinteresowną pomocą. Kiedy Mamerciątka wylały mleko do zlewu, Aniela okłamała ich matkę, Tosię, w celu pomocy dzieciom. Te jednak powiedziały prawdę i kłamstwo dziewczyny wyszło na jaw. One pierwsze nazwały Anielę kłamczuchą. Nasza bohaterka bardzo wierzyła w swoje zasady. Jednak z czasem nauczyła się słuchać innych i zrozumiała, że się myliła. Wtedy przyznała się do błędu. Zachowała się honorowo. Stała się bardziej poważna i inaczej patrzyła na świat.

Uważam, że mimo wad, Aniela jest jednak postacią pozytywną i wzbudza sympatię. Każdy człowiek posiada zarówno zalety, jak i wady. Postać Anieli rozśmiesza nas, a zarazem wzrusza. Dzięki swojej nieprzewidywalności wzbudziła we mnie również ciekawość. Bohaterka zmieniła się na swoją korzyść. Na swoim przykładzie pokazała wszystkim, że kłamstwo nie popłaca, a miłość to wielkie i zarazem „ślepe” uczucie.