Charakterystyka Jacka Soplicy "Pan Tadeusz".

Głównym bohaterem epopei narodowej ?Pan Tadeusz? Adama Mickiewicza jest Jacek Soplica. Poznajemy go jako emisariusza , który organizuje powstanie przeciwko zaborcy. Jednakże był on szlachcicem wywodzącym się ze średnio zamożnego rodu Sopliców, mieszkającego na Litwie. Posiadał niewielki majątek, stanowiący zaledwie kawałek pola. Miał on brata Sędziego, który opiekował się jego synem, Tadeuszem.
Soplica w okresie swojej młodości, ze względu na swoją urodę, był obiektem zainteresowań kobiet. Cechowała do wyjątkowa sprawność fizyczna. Jacek mistrzowsko władał szablą i zręcznie posługiwał się bronią. Nigdy nie zdarzyło się, aby jego strzał był niecelny. Nazywano go ?Wąsalem?, ponieważ miał długie wąsy.
Podczas młodości Jacek był typem człowieka bardzo gwałtownego i impulsywnego. Często chodził do karczmy, gdzie wdawał się w bójki z okolicznymi mieszkańcami. Mimo tego jednak cieszył się on wysokim poparciem wśród szlachty. Z tego też powodu szczególną przyjaźnią obdarzył go magnat Horeszko.
Chociaż Jacek był człowiekiem bardzo narwanym i wybuchowym, to jednak odznaczał się szczególną wrażliwością i zdolnością do szczerzej , prawdziwej miłości. Zakochał się w Ewie Horeszkównie, o której sam mówił ,że ? był to taki piękny gołąbek, łagodny? . Sposób, w jaki wyrażał się o niej, także świadczył o jego wielkiej czułości. Dla Ewy był w stanie zrobić wszystko, jednakże ich miłości nie była możliwa.
Soplica był również człowiekiem pewnym siebie , dumnym oraz zepsutym sławą i powodzeniem. Nic więc dziwnego, że zaczął pałać niezwykłą nienawiścią w stosunku do Horeszki, kiedy ten odmówił mu wydania jego córki za żonę. A ponieważ Jacek nie znosił sprzeciwu, postanowił zemścić się na Stolniku.
Soplica, pragnąc zapomnieć o Ewie, postanowił ożenić się z przypadkową kobietą, która w późniejszym czasie została matką jego syna Tadeusza. Jednakże zaniedbywał on rodzinę oraz gospodarstwo, popadając w nałóg alkoholizmu. Tym zdarzeniem udowodnił, że był on egoistą, nie interesującym się losem innych , dla którego najważniejsze jest jego dobro.
Przełomowym momentem w życiu Jacka Soplicy było zabicie przez niego magnata Horeszki. Pewnego dnia, gdy Soplica krążył wokół posiadłości Stolnika, na zamek napadli Moskale. Jacek obserwował całe zdarzenie , dopiero ranem, gdy zwycięski Horeszko wyszedł na ganek, Jacek chwycił broń i strzelił w kierunku magnata, ponieważ poczuł niepohamowaną chęć zniszczenia swojego wroga. Wtedy Soplica zabił Horeszkę. Od tego czasu uchodził w okolicy nie tylko z zawadiakę, ale również zdrajcę narodowego, gdyś sądzono, że był on w zmowie z Rosjanami.
Czując skruchę i pragnąc zmyć piętno zdrajcy, Jacek postanowił odpokutować za swoją zbrodnię i inne grzechy. Od tej pory stanowczo się zmienił. Z awanturnika i zawadiaki stał się prawdziwym patriotą, dla którego najważniejsza była ojczyzna. Wstąpił do zakonu i przyjął skromne nazwisko Robak, a gdy dowiedział się, że Ewa zmarła, nakazał swojemu bratu zaopiekować się jej córką, Zosią.
Soplica, mimo że znacznie się postarzał, to jednak wciąż był sprawny fizycznie. Uważał, iż praca zakonnika to za mało, aby naprawić krzywdy, które wyrządził innym , dlatego też postanowił wstąpić do wojsk Napoleona i wziąć udział w wielu bitwach. Nie robił tego ze względu na sławę, lecz po to, aby odkupić swoje winy. Stał się wzorem skromności i pokory.
Gdy przyjechał do Soplicowa, rozpoczął działalność konspiracyjną. Za wszelką cenę chciał uświadomić politycznie szlachtę i wzniecić powstanie na Litwie. Wytrwale dążył do swoich ideałów.
Jacek , umierając z powodu gangreny, wyjawił swojemu bratu i Gerwazemu całą prawdę o jego życiu. Pragnął tylko przebaczenia , które uzyskał. Pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Legii Honorowej.
Podsumowując ,Jacek Soplica jest postacią pozytywną mimo swoich licznych błędów. Ukazał, że można z człowieka pysznego , chytrego i egoisty stać się dojrzałym patriotą, dla którego nie liczy się sława, a jedynie dobro jego narodu.