Dlaczego nieszczęśliwa miłość kochanków z Werony wciąż inspiruje artystów różnych dziedzin życia?

„Romeo i Julia” należy do najpiękniejszych tragedii miłosnych wszechczasów, która została napisana przez wybitnego dramaturga, buntownika przeciw klasycznym zasadom dramatycznym – Williama Szekspira. Jest to historia dwojga kochanków napotykających wiele przeciwności losu.

Nieszczęśliwa miłość głównych bohaterów inspiruje pisarzy, poetów, malarzy, kompozytorów oraz innych artystów bez względu na czas, miejsce, kulturę i środowisko, w jakim się obracają. Dlaczego utwór ten jest ponadczasowy? Dlaczego inni twórcy nawiązywali i nadal nawiązują do tego motywu?

Tragedia ta wielokrotnie gościła na deskach słynnych teatrów na całym świecie, gromadząc publikę zafascynowaną słynną miłością z Werony. Za przykład może posłużyć londyński teatr „The Globe” czy „Blackfriars Theatre”. Powstawało wiele dzieł plastycznych inspirowanych historią nieszczęśliwych kochanków. Plakaty tworzone przez m.in. polskich plastyków takich jak Andrzej Pągowski czy Radosław Szaybo budziły podziw i zaciekawienie społeczeństwa. Opera pt. „Romeo i Julia” Charles’a Gounod’a oraz muzyka do baletu pod tym samym tytułem Sergiusza Prokofiewa dowodzą, iż kompozytorzy także nawiązywali do tej tragedii. W czasach późniejszych, gdy rozwinęło i upowszechniło się kino, na podstawie sztuki Williama Szekspira, powstały ekranizacje filmowe reżyserowane przez George’a Cukor’a w 1936, Franco Zeffirelli’ego w 1960,a następnie w 1996r. Baz’a Luhrman’a. Późniejsi poeci nawiązywali do motywu z „Rome’a i Julii”. Powstało wiele wierszy inspirowanych tą jakże piękną tragedią miłosną. Za przykład posłużą: „W Weronie” Kamila Norwida i wiersz Haliny Poświatowskiej, pt. „Jestem Julią”, który powstał po śmierci jej męża. Bohaterowie tragedii miłosnej z Werony są młodzi i szaleni, a ich perypetie wywołują w nas wiele, czasem sprzecznych uczuć. Takie wydarzenia mogą spotkać każdego z nas bez względu na czas i miejsce, w którym żyjemy. Czy to widz, czytelnik, czy słuchacz, każdy podziwia metamorfozę głównych bohaterów, ich bardzo wyraźne dojrzewanie emocjonalne oraz poświęcenie dla ogromnej wzajemnej miłości bez względu na konsekwencje. W naszych sercach rodzi się tęsknota i pragnienie tak głębokiego uczucia. Każdy chciałby coś takiego przeżyć, bo kochać kogoś ze wzajemnością to wspaniałe uczucie.

Reasumując, historia napisana przez Williama Szekspira to jedna z najsłynniejszych i najpiękniejszych tragedii miłosnych, jakie kiedykolwiek wyszły spod pióra choćby nie wiem jak wybitnego pisarza. Wydarzenia i przeciwności losu napotykane przez głównych bohaterów działają na wrażliwość duszy ludzkiej oraz na naszą wyobraźnię. Myślę, że Anglik, pisząc „Romeo i Julię” chciał przekonać nas, że miłość i tak przezwycięży wszystko, nawet, jeśli kończy się śmiercią kochanków. Czy inni autorzy dzieł inspirowanych tą sztuką chcieli przekazać to samo? Myślę, że tak, że to może być ich cel. Jestem głęboko przekonany, że w czasach, w których żyjemy i w przyszłości powstanie jeszcze wiele dzieł nawiązujących do tego motywu, ponieważ historia ta jest ponadczasowa i fascynuje ludzi na całym świecie bez względu na wszystkie podziały społeczne, miejsce, czas czy kulturę, w jakich żyją.