„Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza jako epopeja narodowa!
Stwierdzając, że epopeja, inaczej epos, jeden z głównych i najstarszych gatunków epiki. Obejmuje utwory najczęściej poetyckie rzadziej tworzone prozą, a ukazujące dzieje życia legendarnych, częściowo historycznych lub całkiem historycznych bohaterów, na tle wydarzeń przełomowych dla danego narodu, lub też opowieść o prapoczątkach tego narodu lub grupy etnicznej. Często opowiadają nie tylko o postaciach ludzkich, ale też boskich, magicznych czy demonicznych.
Pierwszy z argumentów jest taki, ze "Pan Tadeusz: posiada wiele cech epopei. Utwór rozpoczyna inwokacja, w której Mickiewicz zwraca się z prośbą o inspirację do Matki Boskiej Częstochowskiej, Ostrobramskiej oraz do ojczyzny – Litwy.Utwór ten łączy także idealizację, patos nieraz z drobiazgowym realizmem i fantastyką. Mickiewicz często przypisywał przyrodzie lub zwierzętom cechy ludzkie. Dzięki tak licznym opisom przyrody, Mickiewicz skłania nas do głębszej refleksji. Oprócz bogactwa opisów, na rangę utworu wpływa także wielowątkowość.
Kolejnym argumentem jest to, ze autor dokładnie scharakteryzował tło historyczne i obyczajowe. Ukazane obyczaje szlacheckie pozwalają nam głębiej scharakteryzować tamtejszych mieszkańców.
Trzecim argumentem jest fakt, iż "Pan Tadeusz” jest epopeją narodową wpływa także ukazanie narodu polskiego w przełomowym okresie społecznym oraz obecność wszechwiedzącego narratora, który obiektywnie opisuje świat przedstawiony i ma dystans wobec toczących się wypadków.
Ostatnim argumentem chciałbym podkreślić, iż ten utwór jest pisany wierszem, trzynastozgłoskowcem. Dwa sąsiadujące wersy są rymami, często występuje tutaj bogactwo środków artystycznych.W lekturze występuje także bohater zbiorowy, którym jest szlachta polska oraz bohater jednostkowy – Jacek Soplica.
Nie każdy epos jest epopeja narodową. "Pan Tadeusz stał się nią, bowiem wyrażał najważniejsze dla narodu sprawy w chwili, gdy było to narodowi potrzebne. Krzepił serca i czyni to nadal, szczególnie w momentach naszych klęsk.