Wyjście roślin na ląd

Rośliny lądowe magazynują skrobię a ich ściana komórkowa jest zbudowana z celulozy. Rośliny lądowe wykazują duże podobieństwo do zielenic. Jest to podobny skład barwników fotosyntetycznych: chlorofile a i b, karoteny i ksantofile. Podobna jest budowa chloroplastów: tylakoidy są pogrupowane. U roślin lądowych podział cytoplazmy przebiega z udziałem fragmoplastu. Ciało roślin lądowych zbudowane jest z tkanek (wczasami tylko z jednej tkanki czyli miękiszu). Powstają one w skutek podziału komórek kolejno w trzech płaszczyznach, a zatem sąsiadujące komórki połączone są plazmodesmami. Tkanki pełnią określoną funkcję życiową komórki.
Porównanie warunków życia rośliny wodnej i lądowej:
- w wodzie sole mineralne i woda oblewają roślinę natomiast na lądzie roślina czerpie te związki z gleby.
- w wodzie roślina nie wymaga żadnych wzmocnień mechanicznych ponieważ gęstość wody jest zbliżona do gęstości cytoplazmy natomiast na lądzie gęstość powietrza jest znacznie mniejsza od cytoplazmy i potrzebne są takie wzmocnienia.
- w wodzie trudno o światło potrzebne do fotosyntezy natomiast na lądzie jest ono powszechnie dostępne.
Obfitość światła jest jednym z ważniejszych powodów dla którego rośliny wyszły na ląd.
Gospodarka wodna roślin lądowych polega na ograniczeniu parowania i sprawnym transporcie tego związku. Ograniczenie parowania jest możliwe dzięki wykształceniu skórki- zewnętrznej powłoki powstałej z upakowanych komórek pokrytych kutykulą. Kutykula zawiera kutynę i woski nieprzepuszczalne dla wody. W razie potrzeby parowanie wody i wymianę gazową zapewniają aparaty szparkowe, które się zamykają i otwierają. Przekazywanie wody na niewielkich odległościach odbywa się za pomocą plazmodesmów. Jednak gdy roślina jest większa taki sposób nie zdaje egzaminu. Dlatego rośliny wykształciły tkanki przewodzące- drewno do transportu wody z solami mineralnymi; oraz łyko do transportu produktów fotosyntezy.
Niewielkie rośliny nie potrzebują wzmocnień pod warunkiem że znajdują się w stanie turgoru czyli są dobrze uwodnione. Gdy roślina traci turgor może ulec złamaniu. Dlatego wysokie pędy musiały być dodatkowo wzmocnione. Zadanie to wykonują komórki o ścianach komórkowych nasyconych ligniną.
Przemiana pokoleń czyli następstwo pokoleń haploidalnego (podwójnego) i diploidalnego ( pojedynczego) jest powszechne u fotoautotrofów. Pokolenie diploidalne rozwija się z zygoty. Rozmnaża się ono przez zarodniki zwane inaczej sporami i dlatego nosi nazwę sporofitu. Spory powstają w wyniku mejozy i rozwija się z nich pokolenie haplidalne. Wytwarza ono w drodze mitozy gamety i dlatego nosi nazwę gametofitu. W wyniku połączenia gamet powstaje zygota. Organy rozrodcze męskie u roślin noszą nazwę plemni, natomiast żeńskie to rodnie. Zadaniem rodni jest wytworzenie komórki jajowej i odżywianie rozwijającego się z zygoty zarodka sporofitu.