co to jest średniowieczne księgi

średniowiecznej kulturze książka zajmowała zawsze miejsce uprzywilejowane. We wczesnym okresie pełniła przede wszystkim funkcje kultowe, żeby z czasem stać się przedmiotem użytkowym, reprezentującym określone wartości intelektualne. Jednak pozostała nadal obiektem podwójnie cennym - ze względu na walory duchowe, jak i wysoką wartość materialną. Otaczano ją równie pieczołowitą opieką, jak relikwie świętych, a strzeżono jak skarbu. Bogato iluminowane księgi wręczano jako dary wysoko postawionym osobom z zachowaniem uroczystego, ściśle przestrzeganego ceremoniału. Bywało, że bogobojni i hojni panowie ofiarowywali kościołom rękopiśmienne kodeksy liturgiczne lub o treści naukowej, często po mistrzowsku zdobione, nieraz w bardzo cennych oprawach. Dary te poświęcano uroczyście przy głównym ołtarzu w czasie nabożeństwa, a potem przechowywano w skarbcu. Fundator otrzymywał zwykle różne przywileje i odpusty kościelne. Często też książki należały do posagów księżniczek, córek możnowładców, czy już u schyłku średniowiecza - bogatych mieszczek. Życie książki średniowiecznej było ściśle związane z określonymi środowiskami - kościołami, klasztorami, uniwersytetami oraz dworami książęcymi i szlacheckimi, a w późniejszym okresie także z bogatymi domami mieszczańskimi. Co prawda jeszcze w końcu średniowiecza, około 1450 r. pojawił się w Europie wynalazek Niemca Jana Gutenberga – czcionka drukarska i powstawały pierwsze drukarnie. Pierwszy polski druk to kalendarz na rok 1474 r. Rozwój tej sztuki należy już jednak do epok następnych. Rezygnuję więc w niniejszym referacie z szerszej prezentacji techniki wykonania oraz wyglądu pierwszych starodruków i nowych sposobów ich zdobienia (np. drzeworyt). Dość wspomnieć, że jeszcze przez prawie 200 lat za eleganckie uważano te drukowane dzieła, które pod względem kształtu czcionki, zdobień i oprawy przypominały dawne średniowieczne manuskrypty

„Cóż jest świat?” Toposy, metafory i obrazy świata w piśmiennictwie renesansu i baroku

Wizja świata i człowieka zmieniała się przez epoki. Można nawet powiedzieć że są jednym z wyznaczników jej cech.
Człowiek w renesansie jest istotą żyjącą w harmonii ze światem. Wierzący czy nie – zawsze jest ufny w sens swego ...

Czy średniowiecze słusznie jest nazywane epoką ciemną?

Mianem średniowiecza określa się okres kultury europejskiej rozciągający się między epoką starożytną, a okresem odrodzenia. Średniowiecze jest jedną z najdłużej trwających epok. Za jego początek przyjmuje się rok 476 (upadek Cesarst...

„Prawdziwa sztuka jest zawsze współczesna” F. Dostojewski. Powyższe zdanie uczyń mottem rozważań o ponadczasowej wartości wybranych dzieł literackich.

„Prawdziwa sztuka jest zawsze współczesna”. Niezależnie od okresu historycznego, zaskakuje, fascynuje i wzbogaca każdego człowieka o zawarte w sobie wartości. Niejednokrotnie zdarza się również, że prawdziwa sztuka, ten niedościgniony...

Służyć temu, cóż Ci jest w niebie (legenda o św. Aleksym) jako dewiza sztuki i literatury średniowiecznej

SŁUŻYĆ TEMU, CÓŻ CI JEST W NIEBIE (LEGENDA O ŚW. ALEKSYM) JAKO DEWIZA SZTUKI I LITERATURY ŚREDNIOWIECZNEJ.

W bardzo słownikowy sposób średniowieczem możemy nazwać epokę rozciągającą się między starożytnością, a czasami ...

Średniowieczne kroniki polskie i ich autorzy

U progu naszego piśmiennictwa stoi oczywiście Kościół. Pierwsze zapiski zawdzięczamy katedrom biskupim. Za Chrobrego było ich pięć.

W Polsce pierwszy rocznik pojawia się pod koniec X wieku w Gnieźnie. Jest to rocznik niemiecki, k...