Sarmatyzm – nieuzasadniona naukowo wiara, że szlachta polska wywodzi się od starożytnego ludu Sarmatów. Wiara ta przerodziła się w pewnym okresie historii Polski w formację kulturową i zaczęła określać wszystkie niemal dziedziny życia. Znalazła odzwierciedlenie w postaci pielęgnowania tradycji, hołdowania wschodniej modzie ubierania, poczuciu jedności narodowej i stanowej. Sarmatyzm w swej czystej postaci nie był niczym zdrożnym, lansował wiarę w Boga, uczciwość, dumę, odwagę, równość i wolność stanu szlacheckiego. Jednakże jak każda doktryna podkreślająca wyjątkowość jakiejś grupy ludzi, musiał z czasem doprowadzić do wynaturzeń. Wiara przerodziła się w nietolerancję i dewocję, uczciwość w głupotę polityczną, duma w butę, odwaga w brawurę, a równość i wolność stanu szlacheckiego tak obrosła poczuciem pychy, że przerodziła się w warcholstwo i nihilizm.
dawna formacja kulturowa
Sarmatyzm, zespół cech przypisywanych obyczajowości, umysłowości, kulturze i literaturze warstwy szlacheckiej w Polsce od schyłku XVI w. do końca XVIII w. Niektórzy badacze uważają, że relikty sarmatyzmu przetrwały do połowy XIX w. Do głównych cech sarmatyzmu zalicza się najczęściej: spopularyzowany w 2. połowie XVI w. mit wskazujący, że szlachta polska wywodzi się z legendarnej starożytnej Sarmacji, co daje jej szczególną pozycję i uprawnienia w stosunku do innych klas społecznych, zwłaszcza chłopów. Idealizowanie ziemiańsko-patriarchalnego stylu życia, opartego na ortodoksyjnie i dewocyjnie rozumianej religii katolickiej (sarmatyzm ostro zwalczał innowierców). Tradycjonalizm wyróżniający się niechęcią do wszelkich nowości i cudzoziemskich wzorów, graniczący z nacjonalizmem. Lubowanie się w przepychu, wystawności, nieumiarkowaniu w jedzeniu, piciu, strojach. Traktowanie dziejów Polski w kategoriach mesjanizmu, jako tzw. przedmurza chrześcijaństwa. Zaściankowość i zacofanie, niski poziom edukacji, uleganie przesądom i irracjonalizmowi. Skłonność do patetycznej retoryki, nasycanie języka polskiego słowami i wyrażeniami zaczerpniętymi głównie z łaciny (tzw. makaronizmy). Epokę saską (1697-1764) traktuje się jako okres nasilenia sarmatyzmu, przypisując mu udział w rozkładzie życia publicznego i obyczajowego. W dobie stanisławowskiej sarmatyzm był ostro zwalczany przez obóz reformatorsko-postępowy, choć współtworzył patriotyczną ideologię związaną z konfederacją barską (1768-1772). Cechy przypisywane sarmatyzmowi piętnowała publicystyka czasopisma Monitor (1765-1785) oraz utwory m.in.: I. Krasickiego, F. Zabłockiego, S. Staszica, J.U. Niemcewicza, F.S. Jezierskiego, F.D. Kniaźnina. Po upadku Rzeczpospolitej wątki sarmackie powróciły i choć nie negowano wad sarmatyzmu, w XIX w. patrzono na dawne obyczaje z większą wyrozumiałością, a nawet sentymentem, np. w Panu Tadeuszu A. Mickiewicza (1834), Zemście A. Fredry (wystawiona 1834), Pamiętnikach Soplicy H. Rzewuskiego (tom 1-4, 1839-1841), później w Trylogii H. Sienkiewicza (1884-1888).
Potrzebuje krótkiego wytłumaczenia co to jest sarmatyzm i kto to jest sarmata bo to na tescie będzie w pojęciach. POMOCY!!!!!!!!!!!
Potrzebuje krótkiego wytłumaczenia co to jest sarmatyzm i kto to jest sarmata bo to na tescie będzie w pojęciach. POMOCY!!!!!!!!!!!...
co to jest sarmatyzm??? PLISS POMÓŻCIE TO JEST NA JUTRO!!!!!!
co to jest sarmatyzm??? PLISS POMÓŻCIE TO JEST NA JUTRO!!!!!!...
Co to jest sarmatyzm ? - Daję naj
Co to jest sarmatyzm ? - Daję naj...
Co to jest sarmatyzm? (proszę nie kopiować)
Co to jest sarmatyzm? (proszę nie kopiować)...
Hejka ;) mam to na jutro na historię : Co to jest sarmatyzm?
Hejka ;) mam to na jutro na historię : Co to jest sarmatyzm?...
Napisz co to jest Sarmatyzm w XIX wieku. Prosze o odp
Napisz co to jest Sarmatyzm w XIX wieku. Prosze o odp...