Sarmatyzm - styl życia i ideologia szlachty polskiej ukształtowane w XVII wieku, które określały świadomość, obyczajowość i kulturę tej warstwy do połowy XVII wieku Sarmata - szlachcic polski, zwłaszcza z XVII i XVIII wieku, hołdujący dawnym poglądom i obyczajom
Sarmatyzm – to formacja kulturowa wywodząca się z baoku, która dominowała w Rzeczypospolitej między XVI i XVIII wiekiem. Formacja składała się ze szlachty polskiej, która rzekomo pochodziła od Sarmatów (ludu żyjącego w starożytności, który zamieszkiwał pomiędzy Wołgą i Donem) i miała odziedziczyć po nim takie cechy jak: męstwo, odwaga, a także gościnność i wolność. Mit od którego wzięła się nazwa Sarmatyzm miał duży wpływ na barokową literaturę polską, oraz na kształtowanie polskiej szlachty, szczególnie na umysłowość, obyczajowość oraz kształtowanie ideologii. Sarmatą nazywamy lud koczowniczo-pasterski pochodzenia irańskiego. Sarmaty prawdopodobnie zasiedlały tereny nad Wołgą w pierwszym tysiącleciu p.n.e. Plemiona te odznaczały się odwagą, cnotą , walecznością.
