RENESANS ODRODZENIE, renesans, okres w rozwoju kultury eur. od XIV w. do końca XVI w.; kolebką kultury o. Włochy, gdzie osiągnęła ona (zwł. w sztuce) najdoskonalszy kształt; o. było uwarunkowane procesami hist., społ. i polit., m.in. wielkimi odkryciami geogr., wzrostem roli miast i mieszczaństwa, narodzinami kapitalizmu, kryzysem papiestwa, powstawaniem scentralizowanych państw nar.; cechowało je nasilenie tendencji humanist. i laickich (gł. prąd umysłowy humanizm, gł. prąd rel. reformacja), twórcze nawiązanie do kultury antycznej (zainteresowanie staroż. językami i literaturą, odnowienie kierunków filoz.: platonizmu i arystotelizmu), rozwój myśli racjonalist., nauk przyrodn. i eksperymentalnych (F. Bacon, Galileusz, M. Kopernik), powstawanie nowych teorii społ. (utopie Th. Morusa, T. Campanelli) i polit. (N. Machiavelli, A. Frycz Modrzewski), rozkwit sztuki, muzyki i literatury, do której rozpowszechnienia przyczynił się wynalazek druku (J. Gutenberg). LITERATURA W l.o., wyrażającej idee humanizmu, ukształtował się ideał człowieka istoty twórczej, kształtującej siebie i otaczający świat oraz ideał stylistyczny oparty na czystości i jasności języka; nastąpił wszechstronny rozwój piśmiennictwa w językach nar.; dominacja wzorów antycznych zaznaczyła się w wyborze uprawianych gatunków, zwł. w poezji (pieśni, elegie filoz., hymny, sielanki), dramacie, literaturze dydakt. i polit. (dialogi, traktaty), obok nich rozwijały się nowatorskie formy nowelistyki, powieści i eseju; gł. przedstawiciele: F. Petrarca, G. Boccaccio, Erazm z Rotterdamu, M.E. de Montaigne, P. de Ronsard, F. Rabelais, M. de Cervantes, w Polsce: J. Kochanowski, A. Frycz Modrzewski, Ł. Górnicki, S. Szymonowic. SZTUKA sztuka renesansu, zapoczątkowana we Włoszech, rozwijała się w XIV XVI w. pod silnym wpływem sztuki staroż.; gł. cechy: dążenie do harmonii, jasności i prostoty form; statyka kompozycji; studia nad perspektywą, proporcjami, anatomią; rozkwit teorii sztuki, w architekturze budowle centr., nowoż. typ pałacu, rozwój urbanistyki; w malarstwie, oprócz motywów rel., większe zainteresowanie tematyką świecką; rzeźba arch., pomnikowa, nagrobna. Główni przedstawiciele sz.o.: architekci, m.in. we Włoszech F. Brunelleschi, L.B. Alberti, A. Palladio; w Polsce B. Berrecci; rzeźbiarze L. Ghilberti, Donatello; w Polsce J. Michałowicz z Urzędowa; malarze, we Włoszech P. Uccello, D. Ghirlandaio, S. Botticelli, oraz wszechstronni, genialni artyści Leonardo da Vinci i Michał Anioł; w Niemczech A. Durer, H. Holbein. Zob. Sztuka odrodzenia. MUZYKA ok. 1430 ok. 1600; w okresie tym nastąpiły przełomowe przeobrażenia tonalnej struktury dzieła muz.; krzepło poczucie harmoniczne oparte na strukturze akordowej (powstanie fauxbourdonu); ze średniow. systemu skal modalnych w praktyce muz. największe znaczenie zaczęły zyskiwać 2 tryby: joński (późniejsza skala durowa) i eolski (późniejsza skala molowa); nastąpił bujny rozkwit wielogłosowości; średniow. linearyzm został zastąpiony układem 4-głosowym (w XVI w. nawet bardziej rozbudowanym), którego podstawę stanowił głos basowy; technikę cantus firmus zastąpiono zasadą przeimitowania; do rozkwitu kunsztownej polifonii wokalnej, uprawianej gł. w muzyce kośc. (msze, motety, psalmy), przyczynili się gł. kompozytorzy szkoły flam. (J. Ockeghem, J. Obrecht, N. Gombert, Josquin des Pres), a także dwaj najwybitniejsi przedstawiciele muzyki późnego odrodzenia O. di Lasso i G.P. da Palestrina; gł. formami muzyki świeckiej były: chanson (C. Jannequin), frottola, villanella (B. Trombocino, M. Cara), madrygał (A. Willaert, C. de Rore, L. Marenzio, C. Gesualdo); o doborze środków muz., zgodnie z ówczesną koncepcją naśladowania natury, zaczął decydować tekst poet.; w 2. poł. XVI w. w szkole weneckiej (A. i G. Gabrieli) powstała technika wielochórowa (polichóralność); z końcem XVI w. wykształciły się samodzielne formy instrumentalne: ricercar, canzona, zalążki suity (łączenie tańców w pary, np. pawany z galiardą); działali w tym czasie wirginaliści angielscy; gł. postulat odrodzenia wskrzeszenie tradycji antycznych przejawił się w muzyce dopiero pod koniec XVI w. w powstaniu opery na fali odrodzenia dramatu starogreckiego; ważną zdobyczą tego okresu było wykształcenie się prężnych ośr. nar.; pol. m.o. reprezentowali m.in.: Mikołaj z Radomia (przełom średniowiecza i odrodzenia), Mikołaj z Krakowa, M. Leopolita, T. Szadek, K. Borek, Wacław z Szamotuł, M. Gomółka, C. Bazylik oraz lutniści W. Długoraj, Jakub Polak. Nie brałam z internetu.. POZDRAWIAM;))
napisz referat na temat renesansu NA DZIS
napisz referat na temat renesansu NA DZIS...
referat na temat renesansu na 250 słów
referat na temat renesansu na 250 słów...
Referat na temat Renesansu w sztuce
Referat na temat Renesansu w sztuce...
Witam wszystkich tu zebranych. Mam do napisania wypracowanie/referat na temat renesansu. Potrzebuje: - daty te najbardziej istotniejsze + jak najkrótszy opis - nurty -przedstawienie boga - tematy literatury Z góry dziękuje wszystkim za odpowiedź :D
Witam wszystkich tu zebranych. Mam do napisania wypracowanie/referat na temat renesansu. Potrzebuje: - daty te najbardziej istotniejsze + jak najkrótszy opis - nurty -przedstawienie boga - tematy literatury Z góry dziękuje wszystkim za odpowiedź...
witam, jestem dosc słaby z polskiego. Będe bardzo wdzieczny jezeli ktos napsze mi referat na temat "renesansu"
witam, jestem dosc słaby z polskiego. Będe bardzo wdzieczny jezeli ktos napsze mi referat na temat "renesansu"...