opowiadanie o Józefie krótkie

Ewangeliści, a głównie św. Mateusz, ukazują świętego Józefa jako człowieka sprawiedliwego, prawdziwego oblubieńca Maryi i szczególnego, dziewiczego ojca Jezusa. Z treści tekstów ewangelicznych dowiadujemy się, że prawną podstawą ojcostwa Józefa było małżeństwo z Maryją. Jak pisze Ojciec Święty Jan Paweł II: Bóg wybrał Józefa na małżonka Maryi właśnie po to, by zapewnić Jezusowi ojcowską opiekę. Wynika stąd, że ojcowstwo Józefa - więź, która łączy go najściślej z Chrystusem, szczytem wszelkiego wybrania i przeznaczenia, dokonuje się poprzez małżeństwo z Maryją, to znaczy przez rodzinę. Ewangeliści, choć stwierdzają wyraźnie, że Jezus począł się z Ducha Świętego i że w małżeństwie tym zostało zachowane dziewictwo (por. Mt 1,18-25; Łk 1.26-38), nazywają Józefa małżonkiem Maryi, a Maryję małżonką Józefa (por. Mt 1,16. 18-20. 24; Łk 1, 27; 2,5). Także dla Kościoła równie ważne jest wyznawanie dziewiczego poczęcia Jezusa, jak i obrona małżeństwa Maryi z Józefem, ono bowiem stanowi prawną podstawę ojcostwa Józefa. Z pism Ewangelistów wynika jasno, że Józef jest tym, który przekazał Jezusowi swoje pochodzenie i genealogię, a więc pochodzenie od Abrahama ze wszystkim tym, co ono oznaczało, a przede wszystkim przekazał pochodzenie od Dawida z danymi mu obietnicami królestwa mesjańskiego i wiecznego. Zatem w planach Bożych święty Józef odgrywa pierwszoplanową rolę, bez niego nie byłoby potomka Dawida, Mesjasza. Przez małżeństwo z Maryją, Józef staje się ojcem Jezusa, ojcem dziewiczym.

Niewiele wiadomo o świętym Józefie. Głównymi źródłami wiedzy są Ewangelie, ale mówią o nim także niektóre apokryfy np. Protoewangelia Jakuba, Ewangelia Tomasza, Historia Józefa Cieśli. Ewangelie wg św. Mateusza i wg św. Łukasza podają dwa różne rodowody Jezusa; według obu Józef wywodził się z rodu króla Dawida z pokolenia Judy. Według tradycji katolickiej Mateusz (rozdz. 1) podaje rodowód św. Józefa, a Łukasz (rozdz. 3) rodowód Maryi. Po zaślubinach Matki (Jezusa), Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego (Mt 1:18). Józef chciał potajemnie oddalić Maryję, ponieważ wiedział, że nie jest ojcem dziecka, jednak we śnie otrzymał nakaz, aby przyjąć ją do siebie. Nadał mającemu się narodzić chłopcu imię Jezus. Według żydowskiego prawa ojciec dziecka mógł nadać mu imię – czynność ta była uznaniem dziecka za swoje. To Bóg nadał imię Jezusowi, ale przed ludźmi uczynił to Józef i on jest uważany za ziemskiego ojca przez współziomków (czyż nie jest On synem cieśli? Mt 13,55). Józef przyjął Maryję do swego domu w Nazarecie. Zanim jeszcze urodził się Jezus, ukazało się zarządzenie Cezara Augusta o spisie ludności. Każdy mieszkaniec spisywany był w miejscu swego urodzenia, więc Józef udał się z rodziną w podróż do judzkiego Betlejem, skąd pochodził (Łk 2, 1nn). Gdy dotarli na miejsce, Maryja urodziła Jezusa i położyła w żłobie, nie było bowiem dla nich miejsca w gospodzie. Św. Józef był świadkiem pokłonu pasterzy nowo narodzonemu dziecięciu. Po ośmiu dniach obrzezano dziecię, a potem zaniesiono do Jerozolimy, by przedstawić je Panu i złożyć ofiarę wykupującą. Złożyli ofiarę ubogich – parę synogarlic lub dwa gołębie, co by wskazywało, że nie byli zamożni. Mateusz (Mt 2,nn) zrelacjonował pokłon mędrców ze Wschodu w Betlejem. Nie wiadomo, ile lat miał wówczas Jezus. Józef we śnie otrzymał nakaz natychmiastowego udania się do Egiptu, by ochronić życie Jezusa. Powrócili dopiero po ponownym śnie Józefa, który dowiedział się, że Herod nie żyje. Osiedli w Nazarecie w Galilei. Łukasz wspomniał jeszcze Józefa, gdy dwunastoletni Jezus zagubił się podczas pierwszej pielgrzymki do Jerozolimy (Łk 2,42). Później ewangelie o nim milczą.

Związki frazeologiczne pochodzące z Biblii.

Historie biblijne oraz mitologa grecko -rzymska stały się źródłem licznych motywów ,które wykorzystywane były w dziełach literackich różnych epok. Dzieła te są również skarbnicą ustabilizowanych związków wyrazowych. Wykorzystywane ...