Opis przeżyć wewnętrznych Skawińskiego "Latarnik" - H. Sienkiewicz

Pewnego dnia "Polskie Towarzystwo" z Nowego Jorku przysłało Skawińskiemu paczkę. Zaciekawiony otworzył ją i z niedowierzaniem patrzył na to co tam zobaczył. Była tam m.in. książka Adama Mickiewicza- Pan Tadeusz. Wziął ją a następnie odłożył gdyż z tego wrażenia drżały mu ręce. Nastała cisza, Skawiński słyszał tylko głośne bicie własnego serca. Wydawało mu się że śni, książka ta wprowadziła go w nastrój uroczysty i onieśmielający. Epopeja obudziła w nim uczucie tęsknoty za ojczyzną- zaczął szlochać. Czuł ogromne wzruszenie związane z tak długim okresem 40 lat , które spędził na tułaczce, nie widząc swojego ojczystego kraju. Powoli zaczął się uspokajać, oczy miał rozpromienione i natchnione. Płaczem wyrażał miłość do Polski. Zaczął wyobrażać sobie że jest w kraju dzieciństwa, był w stanie szczęścia i euforii.
Był tak wyczerpany czytaniem że aż zapomniał zapalić latarni. Został wyrzucony z pracy. Zachowywał się jednak tak, jakby nie rozumiał tego co mówią do niego, był w szoku. "Pan Tadeusz" dodał mu wewnętrznej siły i wiary w to że mimo tego iż stracił pracę to ma możliwość kontaktu z polska mową oraz ma siłę i przetrwa wszystko.