"Skąpiec" charakterystyka Harpagona.

Jean Baptiste Poquelin – tak nazywał się naprawdę Molier. Był to najwybitniejszy francuski komediopisarz i aktor. Napisał on 31 komedii, większość z nich to komedie charakteru,czyli w kazdym utworz przypisywal on swoim bohaterom najprzykrzejsze wady jakie moze posiadac czlowiek.
Rzadko czytam książki, ale do utworu skusiła mnie informacja o tym, że Molier pisał komedie bardzo kontrowersyjne.Ten rodzaj komedi jest gatunkiem wywodzącym się ze starożytności .Twórcą komedii nowożytnej tworzący pod pseudonimem Molier. Ten syn zamożnego mieszczanina paryskiego zrezygnował z godności królewskiego tapicera, którą mu wyrobił ojciec, gdyż zakochawszy się w aktorce, wstąpił do trupy teatralnej. Przeszedł wszystkie szczeble tej kariery: był aktorem, dyrektorem teatru i wreszcie dostawcą repertuaru. Nie brakło mu na tej drodze niepowodzeń i przykrości, nawet trafił do więzienia z powodu niewypłacalności. Lata wędrówek z trupą zaowocowały wreszcie - przyniosły sławę zespołowi i Molierowi, który swymi komediami zdobył nawet poparcie i opiekę króla Ludwika XIV. Twórczość komediowa przysporzyła jednak autorowi wielu wrogów i często sam król osłaniał go w trudnych sytuacjach. Zmarł na scenie w czasie przedstawienia "Chorego z urojenia", a bezpośrednią przyczyną zgonu był krwotok gruźliczy. Duchowieństwo nie chciało wyrazić zgody na pochowanie Moliera w poświęconej ziemi, więc król polecił dokonać takiego pochówku... nocą.
Jego ponad trzydzieści komedii. Powstawały zwykle w pośpiechu, by wobec słabnącej frekwencji dać widzom nowe wrażenia i uciechę. Pomysły do swych sztuk przejmował od poprzedników lub współczesnych pisarzy. Najpopularniejszymi jego komediami są: "Świętoszek" i "Skąpiec".
Cieszyly się one wielkim powodzeniem zarówno Swietoszek jak i "Skąpiec".

Bohaterem Skapca byl to 60-letni bogacz Harpagon.Imie to oznaczało po Łacinie,rozbójnika,czlowieka żyjacego z łupania innych.I rzeczywiscie Harpagan trudni sie lichwa,procentem zawsze potepianym,a kiedys nawet zakazany dla chrzescijan. Śmieszy mnie w tym utworze chciwosc glównego bohatera do pieniedzy , jego nastawienie do rodziny ,i bliskich.
Ten wdowiec i ojciec dwojga dorosłych dzieci : Kleanta i Elizy, podjol sie zawodu który w tych czasach był zawodem hańbiącym tzn.: zajmował się lichwiarstwem – pożyczaniem pieniędzy na duży procent . Oszukiwał on swoich klientów tylko dlatego, że chciał więcej zarobić. Mało tego, nie daje on pieniędzy dzieciom, a gdy dowiaduje się, że jego syn zdobywa pieniądze uprawiając hazard, nie karci go za to, lecz za nie oddawanie pieniędzy na procent do banku.Dróga bardzo zabawna akcja jest ta,gdy dla unikniecia kosztów córke chcial wydac za znajomego starca , Anzelm , i obraczyc go kosztami slubu.Natomiast sam ostrzy sobie zeby,na Marianne, piekna,mloda a uboga sasiadke,w której kochal sie tez jego syn.Taka żona nie tylko odpowieadalaby jego chuciom,ale tez go bedzie nic kosztowac,jeszcze przysporzy zysków jako najzupelniej darmowa sluzba.Jednak wypedzony przez Harpagona lokal Strzałka pokrzyzował jego plany, kradniąc zakopaną w ogrodzie szkatulke z niebotyczna suma 10 tys.talarów i zamiast oddalić sie w słowiowa sina dal,oddaje pieniadze Kleantowi,który moze teraz szantazem poslubic ukochana Marianne.Sam Harpagan psądzal o kradziarz wszystkich mieszkanców i nakazuje komendantowi policji na aresztowanie wszystkich.
Przesadne skąpstwo Harpagona bywa smieszne,ale najczesciej jest ta jego wada grozny dla jego otoczenia,az dziwi mnie to ze jego dzieci sa w miare normalne i zdolne do milosci.Bohater nikogo nie kocha i przez nikogo nie jest kochany.Tylko szczesliwemu i niezbyt realistycznemu zbiegu okolicznosci nalezy przpisac zasluge szczesliwego zakonczenia akcji.Gdyż,jak by przez cud,po latach odnajduja sie nawzajem członkowie bogatej rodziny szlacheckiej w której skład wchodzi Marianna,Walery,ukochany Elizy i Anzelm-znajomy któremu mial oddac swoja córke.
Wadą bohatera jest wręcz bałwochwalcza miłość do pieniędzy.Te cechy u bohaterów komedii Moliera powodują śmieszne sytuacje, takie jak.: słowa Harpagona (głównego bohatera ) „(…) A ja pójdę uściskać ukochaną szkatułkę(…)”, lub przeszukiwanie służącym kieszeni w obawie przed kradzieżą , czy utrzymywanie sluzby tylko dla prestizu.
Oburzające jest samo istnienie takich cech charakteru, wykorzystywanie ludzi lub oszczędzanie na wszystkim – nawet na własnych dzieciach.
Moim zdaniem Molier bardzo dobrze zrobił pisząc takie komedie. Dzięki ironizowaniu i wyszydzaniu wad człowieka, każdy z czytających może spojrzeć na siebie, na swoje dotychczasowe życie i sprawdzić czy przypadkiem nie jest podobny do któregoś z tych
W utworach swych Molier nie trzymał się ściśle przepisów poetyki. Łączył w jednym utworze różne typy komedii oraz indywidualizował język postaci, z czego robiono mu wówczas zarzut. Bohaterowie jego komedii, ukształtowani na obraz współczesnych mu ludzi, stanowili prawdziwe "portrety z natury", jednocześnie zaś reprezentowali typy odwieczne, ponadczasowe. Tworzył zatem realistyczne komedie psychologiczne. Sam Molier tak pisał o celu swojej twórczości:
"Gdy chodzi o poprawę, nic tak skutecznie nie wpływa na ludzi, jak odmalowanie ich przywar. Najstraszliwszy cios zadaje się ułomnościom, wystawiając je na szyderstwo świata. Ludzie znoszą z łatwością przyganę, ale nie szyderstwo. Człowiek godzi się na to, iż może być złym, ale nikt nie godzi się być śmiesznym".
Ze słów tych przebija mądrość autora i jego wnikliwa znajomość psychiki człowieka. Molier stał się mistrzem komedii charakterów oraz intrygi i wywarł silny wpływ na rozwój komediopisarstwa europejskiego i na mnie.