Komputer

Dążenie człowieka do ułatwienia sobie obliczeń doprowadziło do zbudowania liczydeł.
Były one używane już w starożytnej Grecji. Pierwszą maszynę liczącą, wykonującą mechaniczne dodawania i odejmowania, zbudował w 1642 roku francuski matematyk, fizyk i filozof Blaise Pascal. Do wykonywania wszystkich 4 działań była zdolna maszyna skonstruowana w 1671 roku przez innego znakomitego matematyka i filozofa, Niemca Gottfrieda W. Leibnitza.
Pierwszą mechaniczną maszynę liczącą, którą można było produkować fabrycznie, opracował w 1879 roku szwedzki konstruktor Wilhelm Odhner. Jego też uważa się za twórcę stosowanych do dzisiaj arytmometrów.
W XIX wieku rozpoczęto również prace nad zbudowaniem maszyn liczących, zdolnych do podawania wyników bardziej złożonych obliczeń. Pierwszą tego typu maszynę zbudował ok.1822 roku angielski matematyk Charles Babbage. Był to układ mechanicznych sumatorów do interpretowania tablic matematycznych metodą rachunku różniczkowego.
Pierwszym właściwym komputerem, to znaczy maszyną zdolną do wykonywania różnych operacji matematycznych według zadanego jej programu i podającej wyniki w formie zapisu cyfrowego, było zbudowane w latach 1937-1944 przez Amerykanina Howarda H. Aikena urządzenie MARK-1. Ten komputer miał przekaźniki elektromagnetyczne i zajmował przestrzeń kilku pokoi. W znacznym stopniu wykorzystano wiedzę i doświadczenie Johna von Neumanna przy jego budowie.
Dalszy szybki rozwój zawdzięczają komputery zastosowaniu w nich przekaźników elektronicznych, najpierw lampowych, potem półprzewodnikowych. Pierwszy elektroniczny komputer ENIAC był zbudowany w 1946 roku. Zaprojektowali go Amerykanie, John W. Mauchly i J.P. Eckert. Później było już coraz łatwiej. W 1950 roku powstał pierwszy komputer wykorzystywany do celów cywilnych. Następnym krokiem było pojawienie się komputerów osobistych. Współczesne komputery mają potężną moc obliczeniową, która z roku na rok wzrasta wraz z rozwojem miniaturyzacji.
Pierwszy Polski komputer XYZ został zbudowany w 1958 roku w Zakładzie Aparatów Matematycznych Polskiej Akademii Nauk.
29 marca 1983 roku pojawił się pierwszy komputer typu laptop.



Aż trudno uwierzyć, że mija właśnie 50 lat od pojawienia się pierwszego cywilnego komputera. Nazywał się "UNIVAC I" i pracował z "zawrotną prędkością" 0,008 MHz (współczesne PC pracują z prędkością do 3,4 GHz ! - czyli parę milionów razy szybciej).
Kosztowało to cudeńko 1,5 miliona dolarów.
Wymiary też warto tutaj podać: 2,5 metra wysokości oraz 24 metry długości; waga - bagatela 15 ton! Pamięć tego monstrum zdolna była przechować całe 12 MB danych (dzisiejsza pamięć operacyjna tzw. standard wynosi 256 MB, o dyskach twardych nie warto wspominać).
Komputer o którym mowa działał w amerykańskim biurze ewidencji ludności i wsławił się poprawną prognozą wyborczą, przewidując zwycięstwo w wyborach prezydenckich Dwighta Eisenhowera.

Maszyna Babbage'a. Dysponując pamięcią i urządzeniem sterującym automatycznymi operacjami, zaprogramowanym na kartach perforowanych, analityczna maszyna zapowiadała komputery. Jednak koncepcja maszyny znacznie przewyższała techniczne możliwości epoki, toteż nigdy nie została ukończona.

Komputer (z ang. computer od łac. computare, dawne nazwy: mózg elektronowy, elektroniczna maszyna cyfrowa, maszyna matematyczna), maszyna (urządzenie) licząca, służąca do przetwarzania wszelkich informacji, które da się zapisać w formie ciągu cyfr, albo sygnału ciągłego. Najpopularniejszym obecnie rodzajem komputera jest stacjonarny komputer osobisty, z tego powodu potocznie traktowany jako synonim komputera w ogóle.
Komputery a inne maszyny liczące
Komputer od tradycyjnego kalkulatora odróżnia zdolność wykonywania wielokrotnie, automatycznie powtarzanych obliczeń, wg algorytmicznego wzorca zwanego programem, gdy tymczasem kalkulator może zwykle wykonywać tylko pojedyncze działania. Granica jest tu umowna, ponieważ taką definicję komputera spełniają też kalkulatory programowalne (naukowe, inżynierskie), jednak kalkulatory służą tylko do obliczeń matematycznych, podczas gdy nazwa komputer najczęściej dotyczy urządzeń wielofunkcyjnych.
Jakkolwiek istnieją mechaniczne urządzenia liczące, które potrafią realizować całkiem złożone programy, zazwyczaj nie zalicza się ich do komputerów. Warto jednak pamiętać, że prawzorem komputera była maszyna Turinga, którą można by wykonać w całości z części mechanicznych, a pierwsze urządzenia ułatwiające obliczenia były znane w starożytności, np. abakus z 440 p.n.e..
W początkowym okresie rozwoju komputerów budowano komputery zerowej generacji na przekaźnikach i elementach mechanicznych.
Właściwie wszystkie współczesne komputery to maszyny elektroniczne. Próby budowania komputerów optycznych (wykorzystujących przełączniki optyczne), optoelektronicznych (kombinowane z elementów optycznych i elektronicznych), biologicznych (wykorzystujące wypreparowane komórki nerwowe) czy molekularnych (wykorzystujące jako bramki logiczne pojedyncze cząsteczki) są jeszcze w powijakach i do ich praktycznego zastosowania jest wciąż długa droga. Innym rodzajem komputera jest komputer kwantowy, którego układ przetwarzający dane wykorzystuje prawa mechaniki kwantowej.
Podstawowe elementy komputera
Każdy komputer, zgodnie z definicją Johna von Neumanna, składa się z czterech podstawowych elementów:
• procesora - czyli układu, który faktycznie wykonuje wszystkie konieczne obliczenia
• pamięci operacyjnej - czyli układu, który przechowuje program oraz bieżące wyniki obliczeń procesora i stale, na bieżąco wymienia dane z procesorem
• urządzeń wejścia/wyjścia - które służą komunikacji komputera z otoczeniem
• płyty systemowej - na której są umieszczone wszystkie elementy komputera
• Procesor i pamięć operacyjna (RAM) są czasami nazywane też jednostką obliczeniową, która odróżnia się od wszelkich urządzeń peryferyjnych i nazywa komputerem właściwym.


Typy komputerów
Współcześnie komputery dzieli się na:
• komputery osobiste - o rozmiarach umożliwiających ich umieszczenie na biurku, używane zazwyczaj przez pojedyncze osoby
• komputery mainframe - często o większych rozmiarach, których zastosowaniem jest przetwarzanie dużych ilości danych na potrzeby różnego rodzaju instytucji, pełnienie roli serwerów itp.
• superkomputery - największe komputery o ogromnej mocy obliczeniowej, najczęściej używane do czasochłonnych obliczeń naukowych i symulacji skomplikowanych systemów.
• komputery wbudowane - (lub osadzone, ang. embedded) specjalizowane komputery służące do sterowania urządzeniami z gatunku automatyki przemysłowej, elektroniki użytkowej, telefony komórkowe czy wręcz poszczególnymi komponentami wchodzącymi w skład komputerów.
Ze względu na niewystarczającą moc pojedynczego komputera, są one łączone są w struktury typu klaster czy siatka komputerowa. Rozwiązania te pozwalają uzyskać większą moc obliczeniową z wykorzystaniem istniejącej technologii.
Komputery XYZ i Mazovia wyznaczają początek i koniec polskiej samodzielności w budowie maszyn matematycznych. W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych polscy naukowcy dotrzymywali kroku światowym potentatom w tej dziedzinie, choćby koncernowi IBM, osiągając nawet chwilowe przewagi. Po 1989 roku ambitni niegdyś konstruktorzy musieli się zająć montażem komputerów-składaków.
Pierwszą polską maszyną matematyczną, która znalazła zastosowanie praktyczne, był zbudowany w 1958 roku w warszawskim Zakładzie Aparatów Matematycznych PAN komputer XYZ, pracujący na lampach i przekaźnikach. Radośnie przy tym ćwierkał, cykał i klekotał, ale był czymś więcej niż zwykłym kalkulatorem. Wykorzystywał algorytmy umożliwiające dokonywanie obliczeń numerycznych z szybkością 800 operacji na sekundę. Na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XYZ pracował głównie dla potrzeb wojska, wyznaczając tzw. przeliczniki artyleryjskie. Udoskonaloną wersją XYZ były budowane od 1960 roku maszyny typu ZAM-2. W roku 1962 we wrocławskich zakładach Elwro podjęto seryjną produkcję lampowej maszyny UMC-1 do obliczeń inżynierskich. Od następnego roku zaczęto budować tam tranzystorowe komputery ODRA, oznaczane numerami 1001, 1003, 1204, 1304. Ostatni model ODRA 1305 (już na układach scalonych) powstał przy współpracy następcy ZAM PAN – Instytutu Maszyn Matematycznych.
Z początkiem lat siedemdziesiątych w USA nastała epoka mikrokomputerów. Bodźcem do ich rozwoju była hippisowska idea złamania monopolu wielkich laboratoriów wojskowych i naukowych oraz przekazania technologii informatycznych zwykłym ludziom. W Polsce IMM zajął się konstruowaniem mikrokomputerów już w 1973 roku. Powstały wtedy maszyny MOMIK 8b i tzw. komputer Karpińskiego K-202 wraz z urządzeniami peryferyjnymi, jak monitory, drukarki i pamięci, początkowo taśmowe i bębnowe.
Po ambitnym początku górę wzięła socjalistyczna gigantomania. Komputer MOMIK szybko przestał być mikrokomputerem – rozbudowano go do rozmiarów szafy i nazwano MERA 300. To zwaliste urządzenie okazało się jednak bardzo udanym rozwiązaniem technicznym i wkrótce znalazło szerokie zastosowanie w księgowości oraz przemyśle, gdzie używano go do sterowania procesami technologicznymi, np. produkcją polipropylenu.
Udany początek
Idea budowy polskiego komputera osobistego powróciła na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych. Do pracy zabrano się z niezwykłą na owe czasy sprawnością i energią. Powołano międzyzakładowy zespół konstrukcyjny, w którego skład oprócz Instytutu Maszyn Matematycznych weszli przedstawiciele zakładów Polkolor, Era i Błonie, dzięki czemu prace nad jednostką centralną, monitorem, klawiaturą i drukarką prowadzono równocześnie. Kierownikiem zespołu był inż. Jerzy Sławiński z IMM. Dzięki udanej współpracy instytutu z zakładami produkcyjnymi udało się przejść z rozwiązań naukowych na technologiczne. Wspomniane firmy założyły spółkę Mikrokomputery, której głównym celem była produkcja komputera osobistego nazwanego Mazovia.
Nowy polski komputer miał się “nie bać” polskich znaków. Zmuszenie procesora i monitora do wyświetlania “ą”, “ę” czy “ź” okazało się jednym z najpoważniejszych problemów technicznych. Trzeba było stworzyć specjalny kod Mazovia, używany jeszcze do tej pory, zwłaszcza w starych edytorach tekstu typu TAG. Wiele dyskusji poświęcono klawiaturze: czy ma być zupełnie nowa, czy taka jak w maszynach do pisania. Jak wspomina główny konstruktor Mazovii inż. Krzysztof Dzik z IMM, cechą odróżniającą ówczesny zespół od współczesnych informatyków była znacznie głębsza znajomość zasad działania komputerów. Kiedy zdarzały się awarie, nie wymieniano tak jak dziś całych kart czy płyt głównych, lecz lokalizowano uszkodzenie z dokładnością do pojedynczego wadliwego elementu.
Mazovia ujrzała światło dzienne w roku 1984. Pod kilkoma względami była lepsza od istniejących ówcześnie pecetów IBM, z którymi była w pełni kompatybilna. Miała przede wszystkim lepszy 16-bitowy procesor 8086, 640 kB pamięci, kartę graficzną Herkules i bardziej przyjazny dla użytkownika, przełączalny sterownik monitora. Charakterystycznym elementem jednostki centralnej była duża czarna stacja dysków pięciocalowych, jako że mniejszych dyskietek wtedy nie było. Zadbano, aby cały komputer miał elegancki wygląd.
Nagły zawał
Na tym lista sukcesów się kończy. Mazovia miała wprawdzie dobry procesor, ale nie był to oryginalny produkt Intela, lecz podróbka produkowana w ZSRR. Ze względu na obowiązujące wówczas w USA embargo na dostawy zaawansowanych technologii do krajów komunistycznych techniczną bazę Mazovii tworzyły elementy i podzespoły produkowane w krajach RWPG [Rada Wzajemnej Pomocy Gospodarczej – organizacja koordynująca współpracę gospodarczą państw bloku komunistycznego, narzędzie kontroli ekonomicznej ZSRR nad krajami satelickimi – przyp. red.], przetykane w miarę możliwości elementami amerykańskimi. Ten elektroniczny koktajl sprawił, że Mazovia nie grzeszyła niezawodnością. Jednolicie zbudowane jej zachodnie odpowiedniki psuły się znacznie rzadziej.
Gwoździem do trumny Mazovii były jednak możliwości produkcyjne polskich zakładów. W latach osiemdziesiątych wyprodukowano zaledwie kilka tysięcy sztuk pierwszej wersji Mazovii; kolejne modele zaistniały tylko w pojedynczych egzemplarzach. W efekcie komputer był za drogi nie tylko na kieszeń przeciętnego polskiego naukowca czy amatora informatyki, ale nawet dla instytucji, np. szkół. Dla zakładów Era i Błonie Mazovia była tylko jednym z wielu produktów, wśród których dominowały drogie i niezbyt wyrafinowane urządzenia elektroniczne, produkowane na rynki RWPG. Były to np. zegarki, o których mówiono złośliwie, że “chodzą najszybciej na świecie”. Otwarcie granic w latach 1989-1990 spowodowało zalanie byłych krajów socjalistycznych tanim sprzętem komputerowym i podzespołami produkowanymi w Tajlandii, Malezji i Tajwanie. Wielki zwrot na Zachód podczas reformy Balcerowicza także nie sprzyjał podtrzymywaniu dawnych kontaktów handlowych. Dla producentów Mazovii oznaczało to finansową zapaść i koniec marzeń o polskim mikrokomputerze. Miarą katastrofy były zwolnienia, jakie na początku lat dziewięćdziesiątych dotknęły IMM – z 700 zatrudnionych tam osób pozostało 60.
Obecnie Instytut Maszyn Matematycznych zajmuje się konstruowaniem oraz wdrażaniem systemów kontroli dostępu i czasu pracy, dostosowanych do obowiązującego w Polsce prawa pracy. W instytucie nie ma już ani jednej Mazovii, ale podobno są jeszcze ludzie, którzy używają tego komputera jako maszyny do pisania. Krzysztof Dzik zapewnia, że zna osobiście jedną taką osobę...

Laptop
(ang. lap - kolana, top - na wierzchu), zwany także notebookiem (ang. notatnik), to mały, przenośny komputer osobisty. Inne zminiaturyzowane komputery (mniejsze od laptopów) to palmtopy (np. Palm lub PocketPC). W 2004 roku 30% sprzedanych komputerów osobistych to notebooki. W roku 2005 sprzedaż notebooków po raz pierwszy w historii była większa niż komputerów stacjonarnych (w USA).


Budowa
Laptopy są zbudowane przeważnie jako pojedyńcze niewielkie zamykane urządzenia, w których znajdują się wszystkie podzespoły wewnętrzne (procesor, pamięć, itd.), wybrane wejścia dla nośników (CD-ROM, dyskietki), urządzenia komunikacji z użytkownikiem (klawiatura, ekran TFT oraz TrackPoint lub touchpad). Ekran notebooka jest wykonany w technologi TFT o rozmiarze (12-19 cali).
Laptopy mają wewnętrzne akumulatory pozwalające na kilka godzin pracy bez napięcia sieciowego (w popularnych urządzeniach zwykle nieco ponad godzinę, w najwyższej jakości laptopach po uruchomieniu wszystkich opcji oszczędzania nawet 8h), oraz zewnętrzne zasilacze umożliwiające pracę oraz ładowanie akumulatorów z sieci elektrycznej. Istnieją także ładowarki podłączane do gniazda zapalniczki w samochodzie.
Początkowo istniał umowny podział komputerów przenośnych pomiędzy laptop (większy i cięższy) oraz notebook (wymowa notbuk, mniejszy i łatwiejszy do przenoszenia). W chwili obecnej obydwa te określenia funkcjonują wymiennie.
Masa współczesnego (rok 2005) laptopa waha się zazwyczaj w granicach od 1 do 4 kilogramów. Notebooki mniejsze od kartki papieru formatu A4 i ważące około 1 kg określa się mianem ang. subnotebook, a te cięższe, ważące około 5 kg - ang. desktop replacement (dosłownie: zastępstwo komputera biurkowego).
Historia
Przodkami laptopów były komputery przenośne, np. Osborne 1 czy Macintosh Portable. Z powodu zastosowania w nich akumulatorów kwasowo-ołowiowych komputery te ważyły od 9 do 14 kg.
Pierwszym oferowanym komercyjnie laptopem był Grid Compass Computer 1109. W roku 1979 zaprojektował go William Moggridge dla Grid Systems Corporation. Komputer ten był używany w programie NASA dotyczącym promów kosmicznych we wczesnych latach 80-tych. Komputer miał 340kB RAM, obudowę ze stopu magnezu oraz podświetlany wyświetlacz. W USA kosztował 800 dolarów.
Cechy
• Do wad zaliczają się: niewygodna klawiatura i problemy ze sterowaniem kursorem oraz wzrost wagi wraz ze wzrostem funkcjonalności. Parametry wyświetlaczy TFT wciąż nie dorównują parametrom monitorów stacjonarnych (zwłaszcza kineskopowych). Poważną wadą komputerów typu laptop/notebook jest znacząco wyższa awaryjność, wynikająca z niewielkich rozmiarów (duży stopień integracji, problemy z chłodzeniem) i narażenie na wstrząsy przy częstym przenoszeniu. Trwałość typowego laptopa zazwyczaj nie przekracza 2 lat. Bardzo awaryjnym elementem są baterie - tu producenci często deklarują wprost ich czasową wytrzymałość. Komputery typu laptop posiadają także niższe parametry wydajnościowe od komputerów biurkowych, co wynika głównie z konieczności zapewnienia niskiego poziomu poboru prądu i zapewnienia chłodzenia (w komputerze stacjonarnym często ponad 100W na procesor i kolejne 100W na układ graficzny - typowe żelazko wydziela tylko 2-3x więcej ciepła). Stosuje się spowalnianie zegara procesora i pamięci, niższej wydajności chipset, słabsze układy graficzne itd. Niższe wydajności mają także dyski twarde - stosuje się urządzenia 2.5" ustępujące parametrami typowym 3.5" w komputerach stacjonarnych. Wreszcie komputery typu laptop są bardzo trudno rozbudowywalne i praktycznie nie nadają się do modernizacji poza standardowo przewidzianymi rozszerzeniami (jak np. rozbudowa pamięci). Wśród notebooków nie znajdziemy najnowszych układów graficznych, procesorów Extreme Edition czy dysków 10.000 RPM.
• Do zalet, zaś, można zaliczyć wysoką mobilność - relatywnie niewielkie urządzenie nie sprawia większych problemów przy transporcie, a pozwala w dowolnym miejscu, na niewielkiej przestrzeni uruchomić w pełni funkcjonalną stację roboczą (stąd nazwa - laptop z ang. lap - kolano, top - wierzch, komputer trzymany na kolanach). Dzięki swym rozmiarom i możliwościom stanowią również atrakcyjną alternatywę dla dużych komputerów stacjonarnych. Ponadto większość współczesnych notebooków jest wyposażona w dużo nowoczesnych technologii (IRDA, Bluetooth, Wi-Fi, porty USB i PS/2, kartę sieciową z modemem, nagrywarkę CD/DVD, GPS itp.), pozwalających na przykład komunikować się z urządzeniami zewnętrznymi, bezprzewodowo lub przewodowo łączyć się z internetem itp. Dzięki portom USB i PS/2 można podłączyć do komputera zewnętrzną klawiaturę i mysz, które eliminują trudności związane z niewygodną, wbudowaną klawiaturą i touchpadem lub trackballem. Notebooki posiadają zazwyczaj również port pozwalający na podłączenie zewnętrznego monitora lub rzutnika, co ułatwia prowadzenie multimedialnych prezentacji czy też konferencji.
Obecnie ceny nowych laptopów kształtują się od około 2800zł wzwyż. Cena laptopa jest w przybliżeniu 2x wyższa niż kompletnego komputera stacjonarnego o porównywalnych parametrach.
Komputer osobisty
(ang. Personal Computer, stąd skrót PC i powszechne polskie określenie pecet) to na dzień dzisiejszy natępca klonów mikrokomputera wyprodukowanego przez firmę IBM w latach 80. Przeznaczony przede wszystkim do użytku osobistego, domowego i biurowego, zazwyczaj stacjonarny. W węższym znaczeniu PC oznacza komputery standardu IBM-PC, w szerszym do komputerów osobistych zaliczamy także np. komputery produkcji Apple (Macintosh, Mac).
Inne polskie nazwy gwarowe to komp, blaszak czy piec (ostatnie dwa hist. o IBM PC np. przez użytkowników Amigi).
Zastosowania
Choć komputery osobiste zwykle występują w roli stacji roboczej dla pojedynczego użytkownika, bywają też używane jako serwery. Współcześnie, ze względu na coraz lepszą wydajność, powszechność, niską cenę oraz dostępność oprogramowania na licencjach FLOSS, coraz częściej stają się elementami klastrów i klastrowych superkomputerów.
Najnowszym zastosowaniem pecetów podłączonych do Internetu stają się rozproszone obliczenia (na przykład w projektach typu distributed.net) oraz

Narodziny komputera osobistego
Idea komputerów osobistych zrodziła się pod koniec lat 70. Nie do końca jest jasne, który z komputerów można uznać za pierwszą tego typu maszynę. O palmę pierwszeństwa kłócą się tu Xerox, Hewlett-Packard oraz IBM. Jednakże wydaje się, iż pierwszym komputerem osobistym (PC) była konstrukcja firmy MITS nazwana ALTAIR 8800 – zaprezentowana przez Eda Robertsa i Williama Yatesa w styczniowym wydaniu Popular Electronics Magazine (1975). Sama nazwa Altair może pochodzić z dwóch różnych źródeł – albo odnosi się do gwiazdy o takiej nazwie lub też została zaczerpnięta z wczesnych odcinków serialu "Star Trek".
Niewątpliwym faktem jest natomiast to, że pierwszym masowo produkowanym tego rodzaju komputerem, który faktycznie dotarł "pod strzechy" był Apple I. Intensywny rozwój komputerów osobistych rozpoczął się w 1981 roku, kiedy to Apple II sprzedawany wraz z prostym edytorem tekstów – Apple Write oraz arkuszem kalkulacyjnym Lotus, stał się faktycznie pożytecznym narzędziem przydatnym w prostych pracach biurowych. Rynek ten zauważył wtedy IBM, który dodał do idei prostej i taniej architektury Apple'a ideę otwartej architektury budowy komputera i wypuścił swój pierwszy, masowo produkowany komputer osobisty IBM PC/XT, od którego wywodzi się cała rodzina komputerów klasy PC.

Graficzny interfejs użytkownika
Kolejnym krokiem rozwoju było przejście w komputerach osobistych z tekstowego interfejsu użytkownika do interfejsu graficznego (GUI), który razem z myszą znacznie ułatwił obsługę tych maszyn.
Pierwotnym wynalazcą GUI i myszki była firma Xerox, która jednak nie zdecydowała się na wejście na rynek komputerów osobistych i sprzedała prawa do swojego wynalazku firmie Apple. Apple rozwinął tę ideę i w 1983 roku wypuścił swój pierwszy komputer z GUI o nazwie Lisa, a następnie w roku 1984 – Macintosh, który osiągnął niebywały sukces handlowy. W roku 1985 firmy Commodore i Atari zaprezentowały swoje modele komputerów – Amiga 1000 oraz Atari 260ST posiadające własne GUI.
Przy tej okazji warto zauważyć, że do dziś sporną kwestią pozostaje sposób pozyskania pionierskich implementacji GUI opracowanych w Xerox przez raczkującą jeszcze wtedy firmę Microsoft. Podobnie jak nie do końca jasne jest, w jaki dokładnie sposób implementacja wielowątkowego kodu mikrojądra graficznego systemu operacyjnego pochodząca z IBM OS/2, a wykorzystanego potem w Microsoft Windows NT 3.0/3.5 (3.51) i 4.0 została wykorzystana i rozbudowana w latach 80. przez dzisiejszego monopolistę rynku systemów operacyjnych dla PC.
Pod koniec lat 80. i w pierwszej połowie lat 90. największy sukces odniosły komputery zgodne z IBM PC, z procesorami Intela klasy x86 i systemem operacyjnym MS Windows produkcji Microsoftu. Obecnie przeważająca większość komputerów osobistych na świecie to właśnie PC-ty z Windowsami. Taka platforma jest czasami określana jako Wintel (portmanteau Windows+Intel; na tej samej zasadzie nowa seria komputerów Mac z procesorami Intela bywa nazywana Mactel).
Typy komputerów osobistych
• komputer stacjonarny – czyli komputer, którego raczej się nie przenosi tylko trzyma w jednym miejscu na stałe, zwykle na biurku (stąd angielska nazwa desktop – na biurko), składa się z co najmniej trzech zasadniczych elementów: jednostki centralnej, monitora i klawiatury
• laptop (z ang. na kolanach) – komputer przenośny, ze zintegrowaną klawiaturą i monitorem tworzącymi jedną całość, który po zamknięciu ma rozmiary zbliżone do dużego notatnika (i dlatego zwany też notebookiem); można z nim podróżować i używać go bez zewnętrznego źródła energii (do wyczerpania akumulatorów umieszczonych w obudowie)
• palmtop (z ang. na dłoni) – komputer rozmiarami podobny do kalkulatora, używa się go trzymając w jednej dłoni, należy do kategorii urządzeń mobilnych
Najbardziej znane komputery osobiste
• oparte o procesory firmy Intel i innych z nimi zgodnych: IBM PC/XT, IBM PC/AT i dalsze IBM PC, a także innych producentów;
• firmy Apple: Apple I, Apple II, Macintosh, Macintosh Classic, Quadra, Performa, Lisa, Power Mac G3, Power Mac G4, PowerBook, iBook, iMac, eMac
• NeXT
• ZX81, ZX Spectrum, Sinclair QL
• Commodore VIC-20, Commodore C-64, Commodore 128 C-128, Amiga
• Atari XL/XE, Atari ST, Atari Falcon
• Acorn Archimedes, Acorn Electron, BBC Micro
• Meritum, Compan-8, Mera 300, Mera 400, Mazovia - komputery produkowane w Polsce