Komputer- referat

Gdy wynaleziono pierwsze komputery, służyły one wyłącznie do liczenia. Dzisiejsze komputery mają o wiele większe pole działania, gdyż dzięki nim mamy rozrywkę, pomoc w edukacji oraz w wielu innych codziennych czynnościach.


1. Pierwsze komputery
Pierwszym komputerem programowanym, odczytującym instrukcje z kart perforowanych, przeprowadzającym obliczenia przy użyciu pamięci operacyjnej i drukującym rozwiązania, była „maszyna analityczna”, wymyślona przez Charlesa Babbage i w części zbudowana przez niego w Londynie w latach
1822-1871. Choć Babbege’e wydał na tę niebywale skomplikowaną maszynę 6 tys. funtów własnych pieniędzy i 17 tys. funtów dotacji rządowych, tysięcy jej ruchomych części wymagało nieosiągalnej wówczas precyzji wykonania. Wątpliwe jest, czy wspaniały pomysł Babbage’a mógł zostać zrealizowany w jego ojczystym kraju, przy użyciu dostępnych zasobów. Gdyby się to udało, maszyna mogłaby prawdopodobnie spełniać te same funkcje, co pierwsze komputery elektroniczne. Pierwszy użyteczny komputer programowany został zbudowany przez George’a Scheutza ze Sztokholmu i pokazany na Wystawie Paryskiej w roku 1855. Wykorzystująca założenia Babbage’a, ale prostsza konstrukcyjnie „maszyna obliczeniowa” wykonywana rachunki różniczkowe do czwartego stopnia i drukowała wyniki z dokładnością do ósmego miejsca po przecinku. Prototyp kupiło obserwatorium Dudley z Albany w stanie Nowy Jork, gdyż używano go do wyliczani tablic astronomicznych. Drugi egzemplarz, zbudowany według projektu Scheutza przez Bryana Donkina z Londynu w 1858 r., był używany przez Centralny Urząd Rejestracyjny do obliczania średniej długości życia. Pierwszy komputer przeznaczony do przetwarzania danych opatentował dr Herman Hollerith z Nowego Jorku 8 stycznia 1889 r. Prototypowy model tego elektrycznego tabulatora zbudowany został dla Urzędu Demograficznego USA i użyty przy spisie ludności przeprowadzonym w 1890 r. Przechowując pochodzące od respondentów informacje na dziurkowanych kartach, maszyna Holleritha mogła sporządzać natychmiastowe zestawienie, licząc elektryczne impulsy przechodzące przez otwory w kartkach, i drukowały opracowane dane na taśmie. Dr Hollerith porzucił Urząd Demograficzny w 1896 r. i założył Tabulating Machine Co., aby produkować i sprzedawać swój wynalazek. Przedsiębiorstwo to przekształciło się ostatecznie w IBM. a osiemdziesięciokolumnowa karta perforowana używana przez ten koncern wciąż jest nazywana „kartą Holleritha”. Pierwszym komputerem elektronicznym był colossus I, zbudowany w tajnych wojskowych zakładach badawczych w Bletchley Park w hrabstwie Herts w Wielkiej Brytanii pod kierunkiem prof. Maxa Newmana. Przewodził on zespołowi, w skład którego wchodził równie inteligentny, co pechowy matematyk i pionier komputeryzacji Alan Mathison Turing. Colossus I, który uruchomiono w grudniu 1943 r., był jednozdaniową, w pełni elektroniczną maszyną cyfrową przeznaczona wyłącznie do kryptoanalizy- do łamania kodów. Pracując z dziurkowaną taśmą papierową, mógł on przeczytać i zanalizować 5 tys. znaków na sekundę . Okazał się jednym z najważniejszych udogodnień technicznych drugiej wojny światowej, pozwalając Brytyjczykom złamać arcytrudny niemiecki kod Enigma. Istnienie colossusa I i dziewięć pochodnych modeli pozostawało tajemnicą do roku 1976: dlatego ENIAC-a wskazuje na ogół jako pierwszy w historii komputer elektroniczny. Jednym z najważniejszych maszyn było rozszyfrowanie niemieckiego planu przeciwdziałania lądowaniu alianckiemu w Normandii. Pozwoliło to skorygować plany inwazji i zapewnić jej sukces: choć szczegóły tych zamian pozostają tajne, wiadomo, że bez colossusa alianckie wojska mogłyby nie wyjść poza plaże. Pierwszym w całości elektronicznym komputerem ogólnego stosowania (tj. dowolnie programowanym) był Electronic Numerical Integrator and Computer Eckerta i Johna w. Mauchleya z Moore School of Electrical Engineering na uniwersytecie stanu Pensylwania w Filadelfii. Ukończono go w lutym 1946 r. Ważył około 30 ton, zawierał 18 tys. lamp próżniowych i diod półprzewodnikowych oraz 1500 przekaźników. Departament Artylerii zainstalował go w Laboratorium Badań Balistycznych na poligonie doświadczalnym Aberdeen w Marylandzie, gdzie obliczał tabele celownicze dla artylerii, biorąc pod uwagę takie zmienne jak prędkość wiatru, typ pocisku i temperaturę powietrza. Pierwsze elektroniczne komputery seryjne produkowane były równocześnie przez firmy Remington Rand z Filadelfii (USA) i Ferranti z Hollinwood w Lancashire (Wielka Brytania). Pierwszą maszyną ferranti mark I zainstalowano na uniwersytecie w Manchesterze, gdzie pracowała już w pierwszej połowie roku 1951, choć oficjalna inauguracja miała miejsce dopiero 9 lipca tegoż roku. Pierwszy univac I Remingtona Randa zainstalowano w Urzędzie Demograficznym USA w Filadelfii w tym samym czasie: oficjalnie oddano go do użytku 14 czerwca 1951 r. Univac był pierwszym komputerem, używającym danych zapisanych na taśmie magnetycznej. Pierwszym komputerem regularnie używanym w przedsiębiorstwie był Lyons Electronic Office (LEO), który zaczął działać w biurze koncernu żywnościowego J. Lyons &Co. w Londynie, w styczniu 1954r. Pierwsze dyskietki komputerowe skonstruował w 1950 r. dr Yoshiro Nakamats z Uniwersytetu Cesarskiego w Tokio - płodny wynalazca, któremu przyznano 2360 patentów. Licencję sprzedał IBM.
Mikroprocesor: pierwszy, który produkowano na skalę handlową, został zbudowany w 1969 r. przez Edwarda Hoffa z Intel Corp. z Santa Clara w Kalifornii, której jako jednostka centralna programowanego komputera stołowego. Technologia, na której oparto urządzenie, był jednak przedmiotem o rok wcześniejszego patentu, uzyskanego przez Gilberta Hyatta z La Palma w Kalifornii, założyciela Micro Computer Inc. Przyznano to dopiero w 1990 r. po długim procesie sądowym.
Wszystkie obwody zapewniają główne funkcje komputera zamkniętego w jednej „kości”. zamiast dotychczasowej techniki łączenia dużej liczby kości w rozmaite obwody. Regularną produkcję zintegrowanych procesów jednoelementowych podjęły równocześnie Intel i Texas Instruments z Dallas w 1971 r.
Komputer osobisty: pierwszy został zbudowany w USA przez Johna V. Blakenbakera z Los Angeles i jako kenbak-1 wystawiony na sprzedaż za 150 dolarów; ogłoszenie ukazało się w „Scientific American” z września 1971 r. Było to wkrótce przed wprowadzeniem mikroprocesorów; maszyna stołowa więc tradycyjny ośmiobitowy procesor, złożony ze standardowych obwodów średniej i małej skali integracji. Miał 256 bajtów pamięci. W 1973 r. Kenbak Corp. zakończyła działalność, sprzedawszy czterdzieści tych pierwotnych PC.
Pierwszym mikrokomputerem opartym na mikroprocesorze był micral, zbudowany przez Francoisa Gernelle’a i Bena Chetrte’a z przedsiębiorstwa elektronicznego R2E z Paryża. Pierwsze maszyny zbudowano dla francuskiego Instytutu Badań Rolniczych, który potrzebował komputera stołowego o mniejszej mocy i mniejszych wymiarach niż standardowe minikomputery. Dostarczono je w 1971 r., a w styczniu następnego roku micral wypuszczono do wolnej sprzedaży za 8450 franków (1950 dolarów). Zawierał on mikroprocesor intel 8008 i miał 256 bajtów pamięci operacyjnej, którą można było rozszerzyć do 2KB kośćmi typu ROM i PROM. Maszyna ewoluowała błyskawicznie - póżniejsze wersje miały już więcej pamięci, stacje dysków elastycznych i więcej standardowego oprogramowania.
W ciągu trzech pierwszych lat sprzedano około 2,5 tys. micrali, kiedy jednak nie udało się wprowadzić ich na rynek amerykański, R2E postanowiło 1 1979 r. odsprzedać je francuskiemu potentatowi komputerowemu, firmie Bull.
Termin „komputer osobisty” ukuł jako pierwszy Ed Roberts z Albuquerque w Nowym Meksyku, twórca mikrokomputera domowego. Było to 256-bajtowy MITS Altair 8800, oferowany w grudniowym numerze „Popular Elestrionis” z 1974 r. w cenie 297 dolarów za zestaw do samodzielnego montażu. Altair przeznaczony był wyłącznie dla maniaków komputerowych. Nie miał klawiatury, a żeby uruchomić maszynę, trzeba było wcisnąć 25 przełączników we właściwej kolejności.
Egzemplarz kenbaka-1, micrala i altaira miżna oglądać w Muzeym Komputerowym przy congress Street 300 w Bostonie.
Pierwszym komputerem typu laptop był TRS-80 model 100 firmy Tandu Corp., wypuszczony w USA 29 marca 1983 r. Ważył niecałe 2 kg i działa na cztery baterie R6; miał wbudowane oprogramowanie, pełnowymiarową klawiaturę i wbudowany modem o mocy 300b. Oferowano dwa typy: 8-kbajtowy za 199 dlarów i 24-kbajtowy za 999 dolarów. Pamięć można na było rozszerzyć do 32 kB.

2. Budowa komputera
Współczesny zestaw komputerowy składa się pięciu urządzeń. Należą do niego:
• jednostka centralna- to właśnie tutaj zebrane są najważniejsze elementy komputera. W jej środku można dostrzec takie części, jak:
1. Płyta główna- jest to płyta z tworzywa sztucznego, na której znajdują się najważniejsze układy elektroniczne komputera, odpowiedzialne za jego właściwą pracę: procesor, pamięć oraz karty rozszerzeń, np.: karta graficzna, karta dźwiękowa, karta sieciowa czy karta telewizyjna. Pomiędzy wszystkimi układami biegną zatopione w płycie głównej cienkie metalowe połączenia, tzw. ścieżki przewodzące. Na płycie głównej znajdują się specjalne gniazda, nazwane złączami krawędziowymi lub slotami, w których umieszczanie są karty rozszerzające. Możemy spotkać kilka typów złączy, z których każde jest innego koloru co ułatwia ich rozróżnienie. Są to:
• ISA (ang. Industry Standard Architekture)- najstarszy typ złącza, rzadko dziś używany ze względu na wolny przepływ informacji (gniazdo czarne).
• PCI (ang. Peripheral Components Interconnect)- nowszy, szybki typ złącza, obecnie najczęściej wykorzystywany (gniazdo białe).
• AGP (ang. Accelerated Graphics Port)- bardzo szybkie złącze, przeznaczone wyłącznie do montowania kart graficznych (gniazdo brązowe)
Innym rozwiązaniem są zintegrowane płyty główne. W przeciwieństwie do tradycyjnego układu- płyta główna i karty rozszerzające- większość elementów zamontowana jest na stałe na płycie.
2. Dysk twardy- pamięciom zewnętrzną jest także dysk twardy, znajdujący się we wnętrzu jednostki centralnej. Składa się z krążków (tarcz) przypominających dyskietkę , wykonanych z materiału o dużej sztywności, która pokrywa warstwa magnetyczna. Dysk twardy to prawdziwa skarbnica komputerowych danych, bowiem są na nim zapisane i przechowane wszystkie programy, dane i wyniki pracy komputera. Na dysku twardym znajduje się miejsce dla większości tworzonych przez użytkownika prac. Zapisu informacji na tym nośniku oraz ich odczyt dokonuje urządzenie nazwane napędem dysku twardego (HDD- ang. Hard Disk Drive), które jest z nim połączone na stałe. Pojemności dysku twardego wynosi dziś kilka lub kilkanaście gigabajtów, a więc można na nim umieścić znacznie więcej informacji niż na dyskietce. Dysk twardy jest niezbędnym elementem komputera, ponieważ większość programów nie może bez niego pracować. Dla użytkowników chcących przenosić dane wraz z dyskiem do innego komputera, montuje się w obudowie komputera specjalną szufladę (kieszeń), w której jest umieszczony napęd dysku twardego. Dzięki temu można łatwo wyjąć napęd i włożyć do innego komputera mającego taką samą kieszeń, jak również bezpiecznie przechowywać dane po zakończeniu pracy.
3. Stacja dyskietek- dyskietka to mały krążek z tworzywa sztucznego pokryty substancją magnetyczną, na którym informacje są zapisane w podobny sposób jak na taśmie magnetofonowej. Ponieważ krążek ten można łatwo uszkodzić, jest on umieszczony w plastykowej obudowie. Zapisywanie danych na dyskietce i odczytywanie ich z tego nośnika pamięci odbywa się w urządzeniu o nazwie stacja dyskietek (FDD- ang. Floppy Disk Drive). Informacje są przechowywane na dyskietce w tzw. sektorach. Sektor to obszar o stałej wielkości 512 bajtów. W wyniku rozmieszczenia sektorów na ścieżce, mających postać współśrodkowych okręgów, każdemu okręgowi możemy przypisać dwie wartości: numer sektora, numer ścieżki. Wyszukiwanie odpowiedniej ścieżki odbywa się na skutek ruchu głowicy zapisująco-odczytującego, a dostęp do właściwego sektora zapewnia ruch obrotowy dyskietki.
4. Napęd CD-ROM- służy do odczytywania danych z płyt kompaktowych CD-ROM. Informacje zawarte na tym nośniku zapisane są techniką laserową, a więc tak samo jak dźwięk na muzycznych płytach kompaktowych. Jego największa zaletą jest to, że pozwala przechowywać bardzo dużo informacji - do 700 MB. Dzięki temu na jednej płycie może znaleźć się program edukacji (np. encyklopedia), który w wersji dyskietkowej zajmowałby kilkanaście lub kilkadziesiąt dyskietek. Napęd CD-ROM zamontowany w komputerze pozwala ci także odtwarzać muzykę z tradycyjnych płyt kompaktowych. Oprócz zapisanych przez producenta płyt CD-ROM można spotkać także płyty CD-R i CD-RW. Na płycie CD-R można zapisać na stałe dane komputerowe tylko jeden raz, natomiast płyta CD-RW przeznaczona jest do wielokrotnego zapisu informacji. Nowoczesne napędy CD-ROM odczytują wszystkie wspomniane przeze mnie rodzaje płyt CD. Do ich zapisu służą współdziałające z komputerem urządzenia, nazwane nagrywarkami. Nowym nośnikiem pamięci zewnętrznej jest płyta DVD (ang. Digital Versalite Disk lub Didital Video Disk), pozwalające przechowywać na jednym krążku kilkanaście razy więcej informacji niż tradycyjna płyta CD-ROM. Na jednej płycie DVD można zapisać pełnometrażowy film w kilku wersjach językowych, do czego trzeba wykorzystać kilka lub kilkanaście płyt CD-ROM. Urządzeniem przeznaczonym do odczytu tego typu płyt jest napęd DVD. Umożliwia on także odczytywanie płyt CD-ROM oraz muzycznych płyt CD. Obraz wideo i dźwięk odczytywane z płyty DVD są lepszej jakości niż na innym nośniku: kolory są ostrzejsze i bardziej naturalne, dźwięk ma doskonałe brzmienie.
W skład płyty głównej wchodzą najważniejsze układy elektroniczne, którymi są:
1) procesor- to układ elektroniczny, będący najważniejszą częścią komputera, nazywany często jego mózgiem. Zarządza on pozostałymi elementami komputera, wykonuje wszystkie obliczenia i podejmuje najważniejsze decyzje. Szybkość działania wpływa na szybkość pracy całego zestawu komputerowego. Wyraża się ja w megahercach. Obecnie produkowane procesory pracują z prędkością od 300 do 800 MHz, a nawet większą. Ponieważ urządzenia te nagrzewają się podczas pracy, każdy z nich wyposażony jest w wentylator. Aby procesor mógł pracować, musi mieć źródło, z którego pobiera polecenia i dane do obliczania oraz miejsce, gdzie będzie umieszczał wyniki swojej pracy. Do tego procesu potrzebuje pamięć. Czołowym producentem procesorów stosowanych jest firma Intel, która wyznacza nowe kierunki rozwoju techniki procesorowej. Jej najważniejszym produktem są stale udoskonalane grupy procesorów o nazwie Pentium i Celeron. Innymi znanymi firmami produkującymi procesory przeznaczone dla komputerów PC są AMD oraz CYRIX. Procesorów dla komputerów Apple dostarcza firma Motorola.
2) pamięć- pamięć komputera pozwala przechowywać informacje. Pojemność pamięci, czyli ilość informacji przechowywanych w pamięci komputera, mierzy się w specjalnych jednostkach- najmniejszą jest bit. Komputer gromadzi informacje w pamięci wewnętrznej (pamięć ROM i RAM) oraz zewnętrznej (dyskietka, dyski twarde i płyta CD-ROM)
3) karty rozszerzeń:
a) karta graficzna- niezbędna w każdym zestawie komputerowym- jest odpowiedzialna za wyświetlanie obrazu na ekranie monitora. Zamienia ona cyfrowe dane przekazane jej przez procesor na elektryczne sygnały, przesyłane następnie do monitora i sterując jego prać. Układ ten ma duży wpływ na wydajność całego zestawu komputerowego. Od rodzaju karty graficznej i monitora zależą parametry (cechy) wyświetlanego. Są to:
-rozdzielczość obrazu
-liczba jednocześnie wyświetlanych kolorów
-częstotliwość odświeżenia obrazu
b) karta dźwiękowa- umożliwia nagrywanie i odtwarzanie muzyki, mowy i innych dźwięków za pomocą komputera. Dzięki niej można podłączyć do komputera urządzenia służące do podobnych celów, np.: głośniki, słuchawki lub mikrofon. Karta ta jest dziś nieomal niezbędnym elementem komputera, ponieważ przetwarzanym na nim informacją często towarzyszy dźwięk.
c) karta sieciowa- pozwala połączyć komputery w siec komputerową. Zadaniem tego urządzenia jest przyjmowanie informacji i wysyłanie ich przez kabel łączący komputery. Karta sieciowa umożliwia również uruchomienie i wykorzystywanie programów zainstalowanych na dyskach innych komputerów, a także korzystanie z zasobów sprzętowych innego komputera, np. z drukarki.
d) karta telewizyjna- coraz częściej korzysta się z kart do przechowywania obrazu, nazywanych karami wideo, i z tunerem TV, popularnie nazywanych kartami telewizyjnymi. Karty wideo służą do przetwarzania obrazów otrzymanych z magnetowidu lub kamery wideo na dane zrozumiałe przez komputer. Zapisany na dysku twardym obraz można następnie poddawać obróbce (np. dodawać napisy i efekty dźwiękowe) i odtwarzanie na ekranie monitora. Po podłączeniu karty telewizyjnej do anteny lub przewodu telewizji kablowej można oglądać na ekranie komputera filmy i audycje telewizyjne. Karta telewizyjna rozszerzona jest niekiedy o układ tuner FM, pozwalający odbierać przez komputer audycje radiowe. Najnowsze kart telewizyjne umożliwiają także zapisanie i przechowywanie obrazu telewizyjnego, spełniają też funkcję kart wideo i kart graficznych.
• monitor- służy do porozumiewania się użytkownika z komputerem. Monitor wyświetla obraz według instrukcji przekazywanych mu przez kartę graficzną. To właśnie od karty graficznej zależy rozdzielczość obrazu, liczba jednocześnie wyświetlanych kolorów i częstotliwość odświeżania obrazu. trzeba pamiętać o ty, że ze względu na współpracę tych urządzeń ich parametry muszą być zgodne. Obecnie wykorzystuje się głównie monitory o przekątnej 15 cali, rzadziej 14. Monitorów o przekątnych od 17 do 21 cali używają przeważnie graficy i inżynierowie. Od kilku lat używane są ekrany ciekłokrystaliczne, nazywane w skrócie LCD (ang. Liquid Crystal Diskplay). Takie właśnie ekrany wykorzystuje się w komputerach przenoszonych. Zamiast wielkiej lampy kineskopowej, która wyświetla obraz, zastosowano działania zbliżonych do wyświetlacza zegara elektronicznego. Początkowo jakość obrazu była stosunkowo słaba, a cena tego urządzenia bardzo wysoka. Dzisiaj pojawiaj się już ekrany ciekłokrystaliczne przystosowane do pracy z komputerami stacjonarnymi, a ich ceny ciągle spadają.
• klawiatura- jest podstawowym urządzeniem służącym do porozumiewania się użytkownika z komputerem. Za jej pomocą można wprowadzić do komputera dowolny tekst, polecenia i dane. Typowa klawiatura, w jaką wyposażone są dziś komputery, składa się ze 101 klawiszy, choć czasem spotyka się także klawiaturę 104-klawiszowa. W Polsce wykorzystuje się najczęściej klawiaturę typu QWERTY. Nazwę tworzą złożone w wyraz litery kolejnych z górnego lewego bloku klawiszy znakowych. Klawiatura najczęściej swym kształtem przypomina prostokąt, lecz istnieje także modele w kształcie litery V, zwane klawiaturami ergonomicznymi. Pozwalają one wygodniej ułożyć ręce podczas pisania.
• mysz- to dziś nieodłączny element zestawu komputerowego, ułatwiający wykonanie wielu czynności podczas pracy z komputerem. Podobnie jak klawiatura, umożliwia wydanie komputerowi poleceń, lecz za jej pomocą robi się to znacznie szybciej. Myszy mają najczęściej dwa przyciski (niekiedy trzy). Zasada działanie tego urządzenia jest prosta. Podczas przesuwania myszy obraca się umieszczona na jej spodzie kulka, na skutek, czego powstaje ciąg impulsów elektrycznych przedostających się za pośrednictwem odpowiednich układów elektronicznych do procesora. Procesor odpowiednio przetwarza owe impulsy, co powoduje ruch wskaźnika (kursora) myszy na ekranie.
• drukarka- przenosi obraz z pamięci komputera na kratkę papieru. Dzięki temu urządzeniu można utrwalić na papierze wszystkie swoje komputerowe prace, m.in. teksty, rysunki, a nawet zdjęcia. Istnieje co prawda, wiele typów drukarek, lecz najczęściej używane są drukarki:
-igłowe
-atramentowe
-laserowe
W drukarkach igłowych obraz powstaje przy użyciu małych igieł uderzających w taśmę barwiącej, która pozostawia na kartce ślad w postaci czarnych kropek. Drukarki igłowe mogą mieć 9, 18 lub 24 igły, przy czym większa liczba igieł powoduje polepszenie jakości wydruku. Urządzenie te umożliwia drukowanie kilku kopii jednocześnie na specjalnym kalkowanym papierze. Są tanie w eksploatacji, niestety, dają wydruki słabej jakości, pracują powoli i powodują duży hałas. Wykorzystuje się je coraz rzadziej, choć znajdują jeszcze zastosowanie np. w działach sprzedaży i księgowości, gdzie drukuje się przez kalkę rachunki i faktury. Drukarki atramentowe tworzą wydruki w wyniku wyrzucani kropel atramentu przez specjalne dysze, umieszczone w ruchomej głowicy. Po wyschnięciu atramentu powstaje na papierze malutkie kropeczki. Do drukowania używa się atramentu czarnego i kolorowego. Drukarki atramentowe charakteryzują się dużą szybkością druku, dobrymi wydrukami w czerni i kolorze oraz cichą pracę. Ich wada jest duży koszt wydruku jednej kartki (cena atramentu jest dość wysoka) oraz słaba odporność atramentu na wodę (rozmazuje się). W drukarkach laserowych wykorzystywane jest zjawisko światłoczułości pierwiastka chemicznego- selenu. Zasada działania drukarek laserowych opiera się na tym, że promień lasera pada na powierzchne pokrytego selenem bębna, co powoduje naładowanie lub rozładowanie (zmianie wartości ładunku) jego fragmentów. Następnie na naładowanej elektrycznie miejsca bębna podawany jest drobny proszek barwiący (toner). W wyniku podgrzania do około 200C sproszkowany toner przechodzi na chwilę w stan płynny i w takiej postaci odciska się na powierzchni papieru. Drukarki laserowe wyróżniają się bardzo wysoka jakością wydruku- najważniejszą spośród wszystkich typów. Bardzo drogie modele drukarek dają wydruki o fotograficznej dokładności. Dodatkową ich zaletą jest szybkość drukowania, dochodząca do kilkunastu stron na minutę, oraz cicha praca. Podstawowym parametrem drukarek, tak samo jak w przypadku skanerów, jest rozdzielczość. Parametr ten określa liczbę punktów, jaką można wydrukować na odcinku o długości jednego cala (dpi). Im jest wyższa rozdzielczość, tym dokładniejszy, lepszej jakości wydruk. Najczęściej spotkane rozdzielczości mieszczą się w granicach od 300 do 1200 dpi.

3. Urządzenia zewnętrzne
W pracy komputera możemy wyróżnić trzy etapy: komputer najpierw pobiera dane wprowadzone przez użytkownika, następnie przetwarza je i na końcu przekazuje otrzymane wyniki. Zadanie te wykonuje za pomocą połączonych z nim urządzeń zewnętrznych, nazywanych urządzeniami peryferyjnymi.
Istnieją dwie grupy urządzeń zewnętrznych:
a) wejściowe- za pomocą których użytkownik wprowadza informacje do komputera.
b) wyjściowe- przez które komputer przekazuje użytkownikowi rezultaty swojej pracy.
Wśród urządzeń zewnętrznych- wejściowych wyróżniamy:
• skaner- pozwala przenosić obrazy i dokumenty z kartki papieru do pamięci komputera. Czynności ta nazywa się skanowaniem. Po wprowadzeniu do komputera np. zdjęcia, można je w różny sposób modyfikować za pomocą specjalnego programu. Dzięki skanerowi można umieścić w komputerze np. swoje najważniejsze dokumenty lub zdjęcie ulubionego wykonawcy wraz z tekstem jego piosenki. Jakość pracy skanera zależy przede wszystkim od jego rozdzielczości, czyli liczby punktów, na które może podzielić rysunek oraz od liczby barw rozpoznawanych podczas skanowania. Najczęściej stosowane skanery pozwalają uzyskać rozdzielczość 1200x600 dpi. Najczęściej wykorzystuje się skanery ręczne i stacjonarne. Skanery ręczne (przenośne) są przeznaczone do skanowania obrazów o małych rozmiarach. Wystarczy przesunąć to urządzenie po kartce papieru, a zawarty na niej obraz ukaże na ekranie monitora. Obsługa tego skanera wymaga sprawnej ręki i dużej dokładności. Skanery stacjonarne (płaskie) wykorzystuje się do skanowania rysunków, zdjęć i innych dokumentów. W tym wypadku trzeba położyć kartkę na szklanej powierzchni i zamknąć pokrywę tego urządzenia. Skanowany obraz odczytywany jest przez czujnik, który przesuwa się wolno pod szklaną płytą. Użycie skanera stacjonarnego zapobiega powstaniu zniekształceń wynikających z nierównomiernego przesuwu urządzenia po skanowanym obrazie.
• mikrofon- umożliwia nagrywanie dźwięków np. mowy i muzyki. Jednak, aby mógł on spełniać swoje funkcje, komputer musi być wyposażony w kartę dźwiękową.
Do tego rodzaju urządzeń należy także klawiatura i mysz.
Wśród urządzeń zewnętrznych- wyjściowych wyróżniamy:
• modem- umożliwia przesyłanie danych między komputerami za pośrednictwem linii telefonicznej. W rzeczywistości urządzenie to pełni funkcję: urządzenia wejściowego-, gdy przyjmuje informacje- i wyjściowego-, gdy je wysyła. Dzięki niemu można korzystać z popularnego dziś Internetu, światowej sieci komputerowej. Podstawową cechą modemu jest szybkość transmisji danych, podawana w bitach na sekundę. Określa ona, ile bitów modem może przesłać lub odebrać w ciągu sekundy. Najczęściej używane urządzenia mają szybkość 33,6 lub 56,6 kB na sekundę. Oprócz modemu zewnętrznego, który podłącza się do jednostki centralnej, tak jak monitor czy drukarkę, istnieje także modem wewnętrzny- montowany na płycie głównej w postaci karty rozszerzającej.
• ploter- jest wyposażony w specjalne pisaki, często różnokolorowe, które mogą poruszać się jednocześnie wzdłuż i w poprzek kartki papieru, podnosić się lub opuszczać, reagując w ten sposób na dane przesyłane z komputera. Żądany rysunek uzyskuje się na skutek docisku pisaków do papieru. Ponieważ urządzenie to pozwala na dokładne rysowanie łuków, krzywych, okręgów itp., dlatego tez wykorzystuje się je do kreślenia rysunków wymagających niezwykłej precyzji, np. rysunków technicznych, projektów urządzeń, budowli, planów i map. Plotery kreślą rysunki na papierze dużego formatu.
• głośniki i słuchawki- wraz z kartą dźwiękową, pozwalają odtwarzać z komputera dźwięk często o najwyższej jakości. Poza tym, dzięki wspomnianym urządzeniom i stacji CD-ROM można słuchać na komputerze zwykłych płyt kompaktowych.

4. Zastosowanie komputerów
a) centra prognozowania pogody na całym świecie wykorzystują potężne komputery do śledzenia huraganów i przewidywania ich trasy.
b)niektóre z programów graficznych służą do identyfikacji osób i są wykorzystywane przez policję.
c) wspomaganie komputerowe projektowania wzorów tkanin pozwalają zaoszczędzić wiele pracy. Niektóre rozwiązania pozwalają na komputerowe sterowanie zautomatyzowanymi krosnami.
d) komputery Macintosh są szczególnie popularne wśród projektantów i wydawców. Istnieje także wiele specjalistycznych programów graficznych na te maszyny z przeznaczeniem dla architektów czy grafików.
e) zapewniają rozrywkę np. przez dostęp do Internetu.
f) laptopy umożliwiają pracę w podróży.