Oscylator harmoniczny

Oscylator harmoniczny w naukach ścisłych to model teoretyczny opisujący drgania sinusoidalne, najprostszy w opisie matematycznym rodzaj drgań. Każde drganie można przedstawić jako sumę drgań harmonicznych. W klasycznym modelu jednowymiarowego oscylatora harmonicznego położenie ciała jest sinusoidalnie zależne od czasu. Opisuje je równanie:

x(t) = A*sin(?t ?)

gdzie:
x(t) - zależność położenia x od czasu t
A - amplituda drgań (maksymalna wartość wychylenia)
? - prędkość kątowa ciała, czyt. "omega" (można ją zastąpić wyrażeniem 2?/T, gdzie T oznacza okres pełnego drgnienia)
? - przesunięcie fazowe (czyt. "fi")

Przyspieszenie (a) i prędkość (v) opisują natomiast zależności:

v(t) = ?*A*cos(?t ?)

a(x) = -?^2*x (zapis "^2" oznacza podniesienie do kwadratu)


Przykładami ruchu harmonicznego są np. wahadło matematyczne i ciało o masie m umieszczone na sprężynie o stałym współczynniku sprężystości.