Za początek BAROKU w muzyce przyjmuje się datę wystawienia pierwszej opery Jacopo Periego - Eurydyka - jest to rok 1600. Symboliczną datę zakończenia baroku wyznacza śmierć J. S. Bacha - jest to rok 1750. Wewnętrznie często epokę dzieli się na następujące etapy: 1. barok wczesny (do 1630 r.), wykazujący jeszcze ślady tradycji renesansowej; 2. barok dojrzały (1630 r. – 1730 r.), w którym krystalizują się najbardziej charakterystyczne dla epoki formy i gatunki muzyczne; 3. barok późny (1680 r. – 1730 r.), czas syntezy zasadniczych kierunków rozwojowych. Za niewątpliwie największe zdobycze baroku należy uznać: - wprowadzenie harmonii funkcyjnej i określenie jej prawidłowości; - wykształcenie wiele nowych form, gatunków oraz określenie ich zasad formalnych i fakturalnych; - pełne usamodzielnienie faktur: wokalnej i instrumentalnej. Powstała typowa dla baroku sztuka akompaniamentu improwizowanego – tzw. basso continuo. Kompozytorzy uprawiali następujące formy muzyczne, reprezentujące dany rodzaj faktury: - faktura instrumentalna: concerto grosso, koncert solowy, sonata barokowa, toccata, toccatina, suita, chaconne, passacaglia, wariacje chorałowe, fuga. - faktura wokalno-instrumentalna: opera, oratorium, pasja, kantata. Pierwszym ośrodkiem, w którym podjęto próby rekonstrukcji teatru, stała się Florencja. Powstała tam akademia artystyczno - filozoficzna pod nazwą CAMERATA FLORENCKA. Skupiała ona ówczesną inteligencję twórców: filozofów, poetów, kompozytorów myślicieli. Przewodniczył jej mecenas sztuki Giovanni de Bardi. Termin „opera” wprowadził po raz pierwszy F. Cavalli w 1639 r. Wcześniej posługiwano się nazwami: tragedia, dramma per musica i inne. Wybitni twórcy muzyki baroku to: J. S. Bach (1685-1750) J. F. Haendel (1685-1759) Antonio Vivaldi (1678-1742). Domenico Giuseppe Scarlatti (1685-1757). Georg Philipp Telemann (1681-1767) Arcangelo Corelli (1653-1713) Tomaso Albinoni (1671-1751) François Couperin (1668-1733) Jean-Philippe Rameau (1683-1764). JOHANN SEBASTIAN BACH ( ur. w 1685 w Eisenach, zm. w 1750 w Lipsku ) był najwybitniejszym kompozytorem epoki baroku. Początki wykształcenia muzycznego otrzymał w domu rodzinnym: ojciec uczył go gry na instrumentach smyczkowych, kuzyn na organach. Od 10 roku życia Bach uczył się w gimnazjum oraz w szkole przyklasztornej, co umożliwiło mu poznanie twórczości dawnych mistrzów oraz kościelnej muzyki organowej z przełomu XVII i XVIII wieku. Poznał wówczas także operę niemiecką i francuską oraz muzykę instrumentalną tego okresu. Wtedy zaczęły powstawać jego pierwsze kompozycje wokalno - instrumentalne o charakterze kościelnym. Swoja pracę zawodową jako organista rozpoczął Bach w Arnstadt, po czym kontynuował ją w Mühlhausen, a następnie w Weimarze. Właśnie w Weimarze do jego obowiązków należała gra na organach i klawesynie oraz działalność w kapeli dworskiej. Zespół ten występował w czasie nabożeństw w kaplicy oraz uświetniał różne uroczystości dworskie. Po otrzymaniu posady koncertmistrza owej kapeli Bach miał obowiązek komponowania dla niej jednego utworu w ciągu miesiąca. Wtedy też rozpoczął działalność pedagogiczną, ucząc członków rodziny książęcej. W Weimarze przebywał do 32 roku życia. Po niesnaskach z księciem wyjechał do Köthen na dwór Leopolda. Tam stworzył wiele nowych dzieł wokalnych i instrumentalnych. Były one wykonywane na różnych uroczystościach dworskich. Bach komponował wtedy także utwory klawesynowe o charakterze dydaktycznym dla swojego licznego potomstwa. Ożenił się w 22 roku życia i z pierwszą żoną miał 7 dzieci. Po jej śmierci ożenił się powtórnie i z drugą żoną miał 13 dzieci. To właśnie dla dzieci oraz swej drugiej żony – Anny Magdaleny pisał utwory dydaktyczne. Następnym stanowiskiem Bacha było miejsce kantora w szkole św. Tomasza i stanowisko dyrektora muzyki miasta Lipsk. Była to posada prestiżowa, a do jego obowiązków należało prowadzenie nabożeństw w kościołach i gra w czasie uroczystości na uniwersytecie w Lipsku. Oprócz tego Bach kontynuował swoją pracę pedagogiczną, prowadząc w szkole zajęcia muzyczne. Stąd też często wyjeżdżał do innych miast niemieckich, gdzie występował jako wirtuoz – organista. W Lipsku Bach rozwinął swoją działalność związaną z popularyzacją muzyki: przez 12 lat prowadził koncerty towarzystwa Collegium Musicum oraz działał w korespondencyjnym Towarzystwie Wiedzy Muzycznej. Był cenionym muzykiem i otrzymał szereg dworskich tytułów honorowych. Kompozytor nadal tworzył utwory organowe i klawesynowe oraz kompozycje wokalne. W Lipsku powstawały także polifoniczne dzieła cykliczne kompozytora. Pod koniec życia Bach chorował na chorobę oczu – jaskrę, która spowodowała jego całkowitą ślepotę. Kompozytor zmarł w Lipsku, gdzie został pochowany. J. S. Bach to czołowy reprezentant epoki baroku. Komponował niemal wszystkie gatunki muzyki wokalnej, instrumentalnej i wokalno – instrumentalnej. Twórczość J. S. Bacha Utwory wokalno – instrumentalne - Kantaty (ok. 200) - Pasje ( do dziś przetrwały tylko dwie: według św. Mateusza i św. Jana ) - Motety - Oratoria ( największe z nich to Oratorium na Boże Narodzenie ) - Msze ( m.in. Wielka Msza h – moll ) - Magnifikat Utwory instrumentalne - muzyka organowa: opracowania chorałowe, wariacje, preludia, fantazje, toccaty, fugi, sonaty - muzyka klawesynowa: preludia, fugi, tańce, toccaty, partity, inwencje dwugłosowe i trzygłosowe, suity angielskie , suity francuskie, 2 zbiory preludiów i fug we wszystkich tonacjach pt. Das Wohltemperierte Klavier”, „Musikalisches Opfer” oraz „Kunst der Fuge” - muzyka kameralna: sonaty i partity na skrzypce solo, suity wiolonczelowe, 6 sonat skrzypcowych, 6 sonat fletowych - muzyka orkiestrowa: koncerty na instrumenty solowe, concerti grossi ( VI koncertów brandenburskich ), 4 suity orkiestrowe. GEORG FRIEDRICH HAENDEL ( ur. W 1685 r. w Halle, zm. w 1759 r. w Londynie ) G. F. Haendel (Händel) w wieku 9 lat rozpoczął lekcje gry na organach, klawesynie, skrzypcach, oboju oraz naukę kompozycji. To wszechstronne zdobyte wykształcenie muzyczne pozwoliło mu w życiu zajmować się różnymi dziedzinami sztuki muzycznej. Swoją działalność rozpoczął Haendel od stanowiska skrzypka i klawesynisty, a wkrótce dyrygenta opery w Hamburgu. W wieku 21 lat wyjechał na 3 lata do Wloch, gdzie jako kompozytor odnosił pierwsze sukcesy. We Florencji, Wenecji, Neapolu I Rzymie wystawiano bowiem jego opery, kantaty i oratoria. Po powrocie z Włoch do Niemiec Haendel zaczął współpracę z orkiestrą w Hanowerze. Jednocześnie dwukrotnie wyjeżdżał do Anglii, aby uczestniczyć w przygotowaniach do wystawienia swojej opery „Rinaldo”. Na londyńskiej premierze ta opera odniosła wielki sukces, Haendel porzucił posadę dyrygenta opery w Hanowerze i zamieszkał na stałe w Anglii. Wyjeżdżając nagle z Hanoweru kompozytor obraził tym księcia hanowerskiego, Jerzego I> Gdy książę został następnie królem angielskim, kompozytor popadł w niełaskę. Aby odzyskać na nowo jego poparcie skomponował i wykonał utwór „Muzyka na wodzie” podczas przejażdżki króla po Tamizie. Muzyka bardzo spodobała się królowi i wybaczył Haendlowi. Pod koniec życia kompozytor zaczął tracić wzrok i 6 lat przed śmiercią był już całkowicie niewidomy. Twórczość G. F. Haendla: · utwory wokalno – instrumentalne: - - ponad 40 oper (m.in. „Rinaldo”, „Radomistro”, „Giulio Cesare”, „Tamerlano”, „Orlando”); - 22 oratoria (m.in. „Mesjasz” – 1741, „Saul”, „Izrael w Egipcie”, „Juda Machabeusz”, „Jephtha”) - dzieła kantatowe - duety, tria, arie, pieśni – mniejsze utwory o charakterze religijn; utwory instrumentalne: - dzieła orkiestrowe : 2 zbiory concerti grossi (op. 6 i op. 3), - suity orkiestrowe : „Water Music”, „Fireworks Music”; - koncerty organowe; - suity i inne utwory klawesynowe; - sonaty solowe i triowe. ANTONIO VIVALDI (ur. 1678 r.w Wenecji, zm. 1741 r. w Wiedniu) A. Vivaldi to włoski kompozytor i skrzypek, uczeń swego ojca Giovanniego Battisty (skrzypka przy bazylice św. Marka). W 1703 r. otrzymał święcenia kapłańskie (dla rudej barwy włosów nazwany został „rudym księdzem”). W tym samym roku rozpoczął działalność muzyczną przy Ospedale della Pieta w Wenecji jako pedagog i dyrygent, później jako kompozytor. Funkcje te pełnił z przerwami do 1740 r. Przejściowo (1718-20) był maestro di cappella na dworze margrabiego Filipa Hesse-Darmstadt., gubernatora Mantui. Później odwiedzał różne miasta włoskie: Amsterdam (1738 r.) może też Pragę (1730 r.) I Granz (1739 r.). W 1740 r. wyjechał do Wiednia. Obecnie nie znamy dokładniejszych wiadomości i szczegółów na temat życia twórcy, Twórczość A. Vivaldiego: - 48 oper; - 3 oratoria; - 24 kantaty świeckie, serenady, arie, - muzyka kościelna o 20 psalmów, o 7 części mszalnych, o 4 magnifikaty, o 11 motetów, o hymny, o ekwencje, - muzyka instrumentalna o łącznie 452 koncerty na instrumenty solowe z towarzyszeniem smyczków i basso continuo; o koncerty na 1, 2, 4 skrzypiec i wiolonczelę, na troje skrzypiec i altówkę, flet, obój, fagot, wiolonczelę, mandolinę; o 56 symfonie i koncerty orkiestrowe, 97 sonat i inne. Najbardziej popularne to koncert skrzypcowe pt. „Cztery pory roku”. Dzieło to składa się z czterech części: „Wiosna”, „Lato”, „Jesień”, Zima”. Każda z wymienionych części stanowi formę 3-częściowego koncertu skrzypcowego. W koncertach tych kompozytor ilustruje za pomocą charakterystycznych środków wyrazu zmiany zachodzące w przyrodzie. Twórczość Vivaldiego została w pełni doceniona dopiero 200 lat później – w I poł. XX w., wtedy jego muzyka zajęła odpowiednie miejsce w historii muzyki. Oczywiście tekst nie jest kopią z netu, tylko pisany ręcznie. Pozdrawiam.
Napisz referat na temat Baroku 1.Opisz cechy charakterystyczne muzyki Barokowej 2.Wymień kompozytorów oraz opisz ich życie i twórczość a)Jan Sebastian Bach b)Antonio Viwaldi c)J.Flaendel (jakoś tak) Prosze o szybką pomoc!!!!!!!...
