Język polski

poetycki opis parku

Odpowiedź

slonce156984

Jak nie kochać jesieni, jej babiego lata, Liści niesionych wiatrem, w rytm deszczu tańczących. Ptaków, co przed podróżą na drzewie usiadły, Czekając na swych braci, za morze lecących. Jak nie kochać jesieni, jej barw purpurowych, Szarych, żółtych, czerwonych, srebrnych, szczerozłotych. Gdy białą mgłą otuli zachodzący księżyc, Gdy koi w twoim sercu codzienne tęsknoty. Jak nie kochać jesieni, smutnej, zatroskanej, Pełnej tęsknoty za tym, co już nie powróci. Co chryzmatem bieli, dla tych, co odeszli. Szronem łąki maluje, ukoi, zasmuci. Jak nie kochać jesieni, siostry listopada, Tego co królowanie blaskiem świec rozpocznie. Co w swoim majestacie uczy nas pokory. Tego, co na cmentarzu wzywa nas corocznie

czas

Park jest miejscem w którym człowiek możne sie zapomnieć, wejść w głąb przepięknego snu i poczuć sie jak w raju, niczym krainie mlekiem i miodem płynącej. W środku naszych marzeń na pewno znajdziemy wiele ogromnych drzew mieniących sie we wszyskich kolorach słońca, ptaki starannie wijące gniazda dla swych nowonarodzonych pociech. Każdy z nas znajdzie swój zakatek w którym dostrzerze prace malutkich mrówek starających sie o przetrwanie. W parku panuje cisza oraz spokój nikt nie bedzie dobijał nas przyziemnymi sprawami które otaczają codzienny świat. Park można nazwać miejscem najskrytszych marzeń do których mozna wrócić każdego dnia

Dodaj swoją odpowiedź

Język polski

poetycki opis parku

Charakterystyka romantyzmu

Turystyka w Polsce

Streszczenie XX międzywojennego

Literatura Oświecenia.