Interferencja fal

INTERFERENCJA FAL

W ruchu falowym obowiązuje zasada niezależności ruchów, podobnie jak w ruchach punktu materialnego i ciała sztywnego. Jeżeli w ośrodku rozchodzi się kilka fal, wysyłanych przez różne źródła, to wypadkowy ruch każdej cząsteczki ośrodka jest złożeniem ruchów jakie wykonywałaby ta cząsteczka przy rozchodzeniu się
każdej fali z osobna. Zasada ta nosi nazwę niezależno- ści ruchów w zastosowaniu do ruchu falowego nosi nazwę SUPERPOZYCJI FAL.
Aby określić wychylenie punktów ośrodka, w którym rozchodzi się kilka fal, trzeba w każdym punkcie sumować geometryczne wychylenia wszystkich fal. Tam gdzie wychylenia powodowane przez poszczególne fale są ze sobą zgodne, obserwujemy wzmocnienie fali, w innych
punktach obserwujemy osłabienie fali, a nawet jej całkowite wygaszenie.
W poszczególnych przypadkach, gdy dwa źródła drgają w tej samej fazie i wysyłają fale o identycznych
długościach oraz identycznych polaryzacjach,maksymalne wzmocnienie obserwujemy w tych miejscach ośrodka, dla których różnica odległości od obu źródeł jest całkowitą
wielokrotnością długości fali.
Zjawisko nakładania się dwu lub więcej fal harmonicz- nych o tej samej długości, prowadzące do powstania ustalonego w czasie rozkładu przestrzennego obszarów wzmocnienia i osłabienia fali, nazywamy INTERFERENCJĄ
FAL.