"Rozmowa Mistrza Polikarpa ze Śmiercią" - przedstawienie wizji śmierci

Utwór pt.:"Rozmowa Mistrza Polikarpa ze Śmiercią" mówi o spotkaniu Polikarpusa ze śmiercią. Mędrzec uprzedmio poprosił Boga o to spotkanie, tak jak i autor w inwokacji utworu, gdyż chciał pomóc "wychować ludzi". Autor przedstawia śmierć jako kobietę, której ciało ulega rozkładowi. "Lści się jako miednica; upadł jej koniec nosa, z oczu płynie krwawa rosa". Jest to personifikacja, autor zastosował zabieg turpistyczny, epatowanie brzydotą. Jednakże z drugiej strony utwór jest groteskowy. Zawiera on zarówno elementy budzące śmiech, jak i elementy grozy, strachu, czy teżobrzydzenia.
Autor pokazuje ludziom śmierć jako okrutną, zawsze czuwającą i nieprzekupną kobietę, o czym świadczy cytat:"chowaj sobie poczty swoje rozdraźnisz nię tyle dwoje!(...)Wszystki w żywocie zaniszczę"
Śmierć mówi:"mam moc nad ludźmi dobremi, ale więcej nade złemi". Jedyną osobą zwyciężyła śmierć, był Chrystus, "iż trzeciego dnia ożył". Źli ludzie nie boją się umrzeć, rzadko o tym myślą i mówią, nie mają respektu ani szacunku do śmierci. Ona niepatrzy kogo "zbawia żywota". W ludziach rozróżnia jedynie ich złe lub dobre postępowanie, o czym mówi: " a ostawiam je w jednej koszulce; Żaki i dworaki".
Utwór ten napisany został w celu uświadomienia i przybliżenia ludziom czym jest śmierć i jakie powinni mieć wyobrażenie o niej.
"Rozmowa Mistrza Polikarpa ze Śmiercią" jest egzemplifikacją motywu "danse macabre". W czasie rozkwitu średniowiecza taniec śmierci był elementem widowisk kościelnych i tematem dzieł plastycznych zamieszczanych na murach cmentarnych lub w kościołach (np. cmentarz Niewiniątek w Paryżu). Dziś motyw ten funkcjonuje głównie w lieraturze.