Umowy

Umowa Sprzedaży – sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Istotą gospodarczą sprzedaży jest zawsze wymiana określonych rzeczy (a także energii lub praw) na pieniądz. Toteż nie może być „sprzedaży” nieodpłatnej (byłaby to umowa darowizny), bądź „sprzedaży” polegającej na wymianie jednej rzeczy na inną (byłaby to umowa zamiany).

Przepisy k.c. nie przewidują obowiązku zachowania szczególnej formy umowy sprzedaży. W zasadzie może być ona zawierana w formie dowolnej (np. ustnej). Jednak, gdy wartość przedmiotu sprzedaży przekracza 2 tyś. Zł, umowa powinna być zawarta na piśmie, jednak nie pod rygorem nieważności, lecz dla celów dowodowych. Specjalna forma sprzedaży jest natomiast wymagana, jeżeli przedmiotem umowy jest przeniesienie własności nieruchomości. Konieczna jest wtedy forma aktu notarialnego.

Odpowiedzialność z tytułu rękojmi – ponosi sprzedawca wtedy, gdy rzecz sprzedana ma wady. Najczęściej mamy do czynienia z wadami fizycznymi rzeczy. Za wady takie uznaje się wady zmniejszające wartość lub użyteczność rzeczy sprzedanej, jeżeli nie ma ona właściwości, o których istnieniu sprzedawca zapewnił kupującego, lub, jeżeli wydana została w stanie niezupełnym. Sprzedawca nie ponosi odpowiedzialności z tytułu rękojmi, jeżeli kupujący o wadzie wiedział. Kupującemu, w wypadku, jeżeli rzecz ma wady fizyczne, służą względem sprzedawcy określone roszczenia, a w szczególności możność:

-odstąpienia od umowy

-żądania obniżenia ceny

-żądania dostarczenia zamiast rzeczy wadliwych rzeczy wolnych od wad

-żądania usunięcia wady w wyznaczonym terminie z zagrożeniem odstąpienia od umowy.

Kupujący traci uprawnienia z tytułu rękojmi wtedy, gdy nie zawiadomi sprzedawcy o wadzie w ciągu miesiąca od jej wykrycia.

Udzielenie gwarancji – sprzedawca lub producent przyjmuje na siebie zobowiązanie do usunięcia wad fizycznych rzeczy sprzedanej lub dostarczenie rzeczy wolnych od wad, jeżeli wady te zostaną ujawnione w okresie gwarancyjnym.

Sposoby zawarcia umowy:

-oferta-jest to jednostronne oświadczenie woli, które zawiera stanowczą propozycję zawarcia umowy i określa jej istotne postanowienia.

-rokowania-strony prowadzą rozmowy (negocjacje) dotyczące warunków, których celem jest zawarcie umowy.

-przetarg-jest to zaproszenie do składania ofert z, pośród których oferent wybiera jedną lub nie wybiera żadnej.

-umowa przedwstępna-jej celem jest przygotowanie do zawarcia umowy w przyszłości. W swej treści powinna zawierać elementy istotne.

Zabezpieczenie wykonania umów:

-zadatek-jest to suma pieniężna lub rzecz, której jedna strona daje drugiej

-prawa odstąpienia od umowy-jest to zastrzeżenie na mocy, której jedna strona lub obie strony umowy będzie przysługiwać w ciągu oznaczonego terminu prawo odstąpienia od umowy.

-kara umowna-jest to określona kwota pieniędzy, którą dłużnik powinien zapłacić wierzycielowi w razie niewykonania zobowiązania tytułem z rekompensowania poniesionej przez wierzyciela szkody.

Rodzaje umowy sprzedaży:

-sprzedaż na raty-dotyczy rzeczy ruchomych, kupujący płaci cenę w ratach, natomiast rzecz będąca przedmiotem umowy jest mu wydana przed całkowitym zapłaceniem ceny i kupujący staje się właścicielem rzeczy z chwilą wydania mu jej przez sprzedawcę.

-sprzedaż z zastrzeżeniem-własności rzeczy sprzedanej ma miejsce wówczas, gdy cena lub jej część będą zapłacone przez kupującego nie w momencie wydania mu rzeczy przez sprzedawcę, lecz w przyszłości.

-sprzedaż na próbę- polega na tym, że umowa sprzedaży dochodzi do skutku, jeżeli kupujący w określonym czasie nie zwróci rzeczy sprzedanej.

-sprzedaż z prawem odkupu-polega na tym, że w umowie zamieszczamy zastrzeżenie, które pozwoli sprzedawcy odkupić rzecz od kupującego

-sprzedaż z prawem pierwokupu-polega na tym, że w sytuacji gdyby jedna ze stron umowy sprzedaży-kupujący chciał odsprzedać zakupioną rzecz to sprzedawca ma pierwszeństwo przy jej zakupie.

Umowa przewozu-która mówi nam, że przez umowę przewozu, przewoźnik zobowiązuje się w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do przewiezienia za wynagrodzeniem osób lub rzeczy:

Umowa przewozu osób:

W umowie tej przewoźnik obowiązany jest do zapewnienia podróżnym odpowiadających rodzajowi transportu warunków bezpieczeństwa i higieny, oraz takich wygód, jakie względu na rodzaj transportu uważa się za niezbędne. Przewoźnik odpowiada za bagaż podróżny według zasad przewidzianych dla przewozu rzeczy.

Umowa przewozu rzeczy:

W umowie tej biorą udział trzy osoby: wysyłający, przewoźnik i odbiorca. Dlatego umowę przewozu nazywa się też umową na rzecz osoby trzeciej. W umowie powinno być zawarte: adres wysyłającego i odbiorcy, miejsce przeznaczenia, przeznaczenie przesyłki według rodzaju, ilość oraz sposób opakowania, wartość rzecz. Wysyłający może zażądać wydania mu listu przewozowego, którego oryginał posiada przewoźnik.

Umowa użyczenia-polega na tym, że użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy przez czas określony lub nieoznaczony.

Umowa ta może być zawarta w formie pisemnej lub ustnej, jest to umowa niepłatna. Biorący może rzecz używać jedynie w sposób odpowiadający jej właściwościom i przeznaczeniu. Jeżeli rzecz zużywa się pod wpływem prawidłowego używania biorący nie ponosi odpowiedzialności. Jeżeli używana rzecz jest potrzebna z powodów nieprzewidzianych użyczający może zażądać od biorącego zwrotu rzeczy chociażby umowa była zawarta na czas oznaczony. Bez zgody użyczającego biorący nie może oddać rzeczy użyczonej osobie trzeciej do używania. Jeżeli kilka osób wzięło do używania odpowiadają za nią solidarnie.

Umowa zlecenia-przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie. W umowie zlecenia zleceniodawca zobowiązany jest do starannego i sumiennego wykonania objętych zleceniem czynności, a nie odpowiada za ich końcowy efekt. Zleceniodawca i zleceniobiorca mogą z każdą chwilą wypowiedzieć umowę dokonując należytych rozliczeń. Zlecenie wygasa z chwila śmierci zleceniobiorcy albo utraty przez niego zdolności do czynności prawnej. Natomiast nie wygasa z tych samych powodów, jeżeli dotyczą one zleceniodawcy, chyba, że umowa stanowi inaczej. Umowa zlecenia może dotyczyć nieodpłatnego wykonania czynności, lecz reguły jest ona odpłatna. Umowa zlecenia jest umową dwustronną, zobowiązująca.

Umowa darowizny-przez tą umowę darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Jest to umowa o charakterze jednostronnym i nieodpłatnym.

Umowa spedycji-na podstawie tej umowy przedsiębiorstwo spedycyjne zobowiązuje się do wysyłania lub odbioru przesyłki, albo innych usług związanych z jej przewozem za wynagrodzeniem. Spedytor może występować w imieniu własnym albo imieniu osoby zlecającej. Jest odpowiedzialny za przewoźników i spedytorów, z których usług korzysta przy wykonywaniu zlecenia, chyba, że nie ponosi winy za dokonany ich wybór. Jeżeli spedytor sam wykonuje przewóz przesyłki to ma jednocześnie prawa i obowiązki przewoźnika.

Umowa Składu – przez tą umowę przedsiębiorstwo składowe zobowiązuje się do przechowania za wynagrodzeniem przyjętych na skład towarów. Umowa składu może dotyczyć tylko towaru przeznaczonego do obrotu gospodarczego i może być zawarta tylko z przedsiębiorstwem składowym. Podmiotami są przedsiębiorstwa składowe i składający, którym może być każda osoba fizyczna i prawna. Przedmiotem jest przechowanie przyjętych na skład towarów. Umowa składu zawierana jest w formie pisemnej dla celów dowodowych. Przedsiębiorstwo składowe zobowiązane jest do wydania tzw. dowodu składowego. Jest to umowa o charakterze dwustronnym, odpłatnym i realnym.

Umowa leasingu – Leasing polega na zawarciu umowy pomiędzy producentem przedmiotu leasingu lub pośrednikiem (firmą leasingowa, bankiem) posiadającym ten przedmiot (leasingodawcą), a przyszłym użytkownikiem tego przedmiotu (leasingobiorcą). Umowa leasingu stanowi, ze leasingodawca przekazuje leasingobiorcy przedmiot umowy do użytkowania za odpłatnością w postaci rat leasingowych. Ponadto strony określają okres trwania umowy, wysokości rat i ich liczbę sposób zabezpieczenia spłaty, prawy leasingobiorcy do wykupienia przedmiotu leasingowego po wygaśnięciu umowy.

Leasingodawcą, – czyli właścicielem przedmiotu umowy może być:

-producent przedmiotu leasingu

-firma specjalizująca się w działalności leasingowej, będąca pośrednikiem, która nabywając dane urządzenie od producenta staje się jego właścicielem, a następnie udostępnia go leasingobiorcy na określonych warunkach

-bank posiadający zasoby kapitałowe pozwalające na lokowanie ich w przedmiotach leasingu.

Leasingobiorcą – może być każdy, kto chce prowadzić działalność inwestycyjną, lecz nie posiada (bądź nie chce uruchomić) kapitału wystarczającego na zakupienie potrzebnych urządzeń i wyposażenia.

Przedmiotem umowy leasingu mogą być budynki, budowle, maszyny i urządzenia produkcyjne, linie technologiczne, środki transportu i inne środki trwałe oraz wyposażenie nowe i używane.

Umowa dostawy – przez umowę dostawy, dostawca zobowiązuje się do wytworzenia rzeczy oznaczonych tylko, co do gatunku oraz do ich dostarczenia częściami albo periodycznie, a odbiorca zobowiązuje się do odebrania tych rzeczy i do zapłacenia ceny.

Istotą umowy dostawy jest – podobnie jak w umowie sprzedaży wymiana towaru na pieniądz. Jest jednak kilka cech odróżniających umowę dostawy od sprzedaży:

-dostawcą może być jedynie producent

-przedmiotem umowy dostawy mogą być tylko rzeczy oznaczone, co do gatunku i to takie, które mają być dopiero wytworzone

-z dostawą mamy do czynienia tylko wtedy, gdy świadczenie rzeczy następuje sukcesywnie.

Umowa dostawy powinna być zawarta w formie pisemnej. Zawady w rzeczy odpowiada dostawca z tytułu rękojmi albo gwarancji leżeli ją udzielił.

Umowa o Dzieło – przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania określonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. W umowie przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania dzieła, tj. do uzyskania określonego, pozytywnego rezultatu. Umowa o dzieło jest umową odpłatną. Wynagrodzenie powinno być określone w umowie. Przyjmujący zamówienie odpowiada za wady wykonanego dzieła. Jest to odpowiedzialność z tytułu rękojmi. Jeżeli dzieło ma wady istotne, zamawiający może odstąpić od umowy. W razie wad drobniejszych może on żądać obniżenia wynagrodzenia. Do podstawowych obowiązków zamawiającego należy zapłacenie wynagrodzenia.

Umowa Najmu – przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Do istotnych składników umowy najmu należy określenie przedmiotu najmu oraz ustalenie czynszu. Wynajmujący powinien wydać najemcy rzecz w stanie przydatnym do umówionego użytku, musi on też utrzymywać rzecz w takim stanie przez cały czas trwania najmu. Najemca ma obowiązek używania rzeczy w sposób określony w umowie, a jeżeli umowa tego nie precyzuje, w sposób odpowiadający właściwościom i przeznaczeniu rzeczy. Nie może on także bez zgody wynajmującego czynić w rzeczy najętej zmian sprzecznych z umową lub jej przeznaczenie. Podstawowym obowiązkiem najemcy jest płacenie czynszu. Musi on płacić czynsz w umówionym terminie, a jeżeli termin taki nie został ustalony, w terminach określonych przez k.c. Najemca powinien zwrócić rzecz wynajmującemu w takim stanie, w jakim ją otrzymał, nie odpowiada jedynie za zmiany wynikłe z jego normalnego używania. Najemca odpowiada za wszystkie uszkodzenia wynikłe z jego winy. Umowa najmu ulega rozwiązaniu z upływem czasu, na który została zawarta. Jeżeli zawarta była na czas nie oznaczony, może być wypowiedziana przez każdą ze stron terminów ustawowych.

Umowa Dzierżawy – przez umowę dzierżawy wydzierżawiając zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Podstawowym obowiązkiem wydzierżawiającego jest wydanie rzeczy dzierżawcy w takim stanie, aby mógł jej używać i pobierać pożytki. Podstawowym obowiązkiem dzierżawcy jest obowiązek płacenia czynszu. Kodeks cywilny podaje reguły dotyczące terminów płacenia czynszu. Zwykle czynsz płacony jest półrocznie z dołu. Dzierżawca sam musi dokonywać wszystkich napraw niezbędnych do zachowania przedmiotu dzierżawy w stanie niepogorszonym. Dzierżawa zawarta na czas oznaczony wygasa z upływem tego terminu, zawarta zaś na czas nieokreślony może zostać wypowiedziana w określonych terminach. Dzierżawę gruntu rolnego w braku odmiennej umowy można wypowiedzieć na jeden rok naprzód pod koniec roku dzierżawnego, inne zaś dzierżawy na sześć miesięcy naprzód.

Umowa rachunku bankowego – przez umowę rachunku bankowego bank zobowiązuje się względem posiadacza rachunku, na czas oznaczony lub nie oznaczony, do przechowywania jego środków pieniężnych oraz do przeprowadzania na jego zlecenie rozliczeń pieniężnych. Do zawarcia umowy dochodzi w drodze złożenia bankowi wniosku o otwarcie rachunku i wyrażenia na to zgody przez bank. Przy każdej zmianie stanu rachunku, bank obowiązany jest przesłać posiadaczowi rachunku wyciąg z ustaleniem salda. Posiadacz rachunku musi zgłosić bankowi ewentualną niezgodność salda w ciągu 14 dni. Umowa rachunku bankowego zawarta na czas nie oznaczony może ulec rozwiązaniu w każdym czasie przez wypowiedzenie.

Umowa ubezpieczenia – Ubezpieczenie polega na tworzeniu specjalnych funduszy w drodze pobierania składek od osób zainteresowanych, z których wypłacane są określone świadczenia, jeżeli zajdzie przewidziany ubezpieczeniem wypadek. Wyróżnia się dwa podstawowe rodzaje ubezpieczeń:

-ubezpieczenia społeczne związane są ze stosunkiem pracy. Ich przedmiotem jest życie, zdrowie, zdolność do pracy itp. Wśród ubezpieczeń społecznych wyróżnić można dalsze ich rodzaje, np. ubezpieczenia emerytalne, chorobowe, od wypadków przy pracy itp.

-ubezpieczenia gospodarcze nie są związane ze stosunkiem pracy. Ich przedmiotem jest majątek albo dobra osobiste, taki jak życie lub zdrowie, które narażone są na wypadki losowe. W związku z tym przeprowadza się dalszy podział tych ubezpieczeń na majątkowe, których celem jest pokrycie szkód majątkowych spowodowanych zdarzeniami, takimi jak pożar czy kradzieże, oraz na osobowe, w razie zajścia zdarzeń losowych dotyczących życia, zdrowia lub zdolności do pracy. Ubezpieczenia majątkowe podzielić wreszcie można na obowiązkowe i dobrowolne.

Umowa ubezpieczenia uregulowana jest najogólniej w kodeksie cywilnym. Przez umowę zabezpieczenia zakład ubezpieczeń zobowiązuje się spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Świadczenie zakładu ubezpieczeń polega w szczególności na zapłacie:

-w ubezpieczeniu majątkowym określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku,

-w ubezpieczeniu osobowym umówionej sumy pieniężne, ranty lub innego świadczenia, w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku w życiu osoby ubezpieczonej.

Umowa ubezpieczenia powinna być stwierdzona przez zakład ubezpieczeń polisą, legitymacją ubezpieczeniową lub zaświadczeniem. Podstawowym obowiązkiem ubezpieczającego jest zapłacenie składki. Podstawowym obowiązkiem zakładu ubezpieczeń jest zaś wykonanie wskazanych wyżej świadczeń, z reguły o charakterze pieniężnym.

Umowa ubezpieczenia określać musi sumę ubezpieczenia, która stanowi górna granicę odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń. Odszkodowanie pokrywa zwykle faktyczny uszczerbek majątkowy, jakiego doznał ubezpieczający. Umowa ubezpieczenia najczęściej zawierana jest na czas określony i z upływem tego czasu wygasa. Może zostać zawarta na czas nieokreślony i być wypowiedziana w terminach ustalonych w umowie lub w stanowiących integralną część umowy ogólnych warunkach ubezpieczenia.