Przedstaw cechy powieści młodopolskiej na wybranym przykładzie.

Na podstawie „Ludzi bezdomnych”
- Stefan Żeromski tworząc powieść, tworząc powieść skorzystał z doświadczeń XIX w. pisarzy realistów
- Utwór cechuje mimetyzm, a więc wydarzenia przedstawione w „Ludziach Bezdomnych” są prawdopodobne
- Żeromski przedstawił miejsca w sposób niezwykle drobiazgowy, dużo uwagi poświęcił opisom, w tym opisom przyrody
- Jego bohaterowie to typowi przedstawiciele reprezentowanych przez siebie stanów, jednak są to postacie silnie zindywidualizowane. Bohaterowie ukazywani są zgodnie z prawdą psychologiczną, to ludzie skomplikowani wewnętrznie
- W powieści dostrzegamy obecność dwóch narratorów. Pierwszy to narrator 3-osobowy (auktorialny – nie zawsze zachowuje obiektywizm, ukrywa swoją wszechwiedzę) drugi to osoba należąca do świata przedstawionego – Joanna Podborska
- Formami podawczymi są: opowiadanie z dialogiem i opis
- Niektóre fragmenty „Ludzi bezdomnych” powstały pod wpływem zainteresowań Żeromskiego techniką naturalizmu. Dominuje w nich kategoria brzydoty, szczególnie w opisach biednych rejonów Warszawy: okolic ul. Ciepłej, Krochmalnej oraz dzielnicy żydowskiej
- Żeromski wprowadził do utworu elementy impresjonizmu, szczególnie w opisach przyrody
- Dostrzegamy w „Ludziach bezdomnych” silne wpływy symbolizmu. Już w pierwszym rozdziale powieści pojawiają się symbole – Wenus z Milo oraz portret rybaka znajdujące się w Luwrze. Dzieła sztuki symbolizują pragnienia i dążenia bohatera, jego rozdarcie wewnętrzne pomiędzy koniecznością spłacenia długu wobec warstwy, z której się wywodził, a chęcią życia wygodnego, pełnego piękna. Również w ostatnim rozdziale odnajdujemy symbol rozdarcia wewnętrznego – rozdartą sosnę.
- „Ludzie bezdomni” to tytuł metaforyczny. Określenie to dotyczy takich bohaterów jak Tomasz Judym, Joanna Podborska, Wiktor Judym i inżynier Korzecki. Są to postacie, które nie mogły znaleźć dla siebie miejsca w świecie, czują się zagubieni i osamotnieni.
- Losy Judyma przedstawione są w sposób chronologiczny i pod tym względem powieść stanowi spójną całość. Jednak Żeromski zamieścił w powieści i takie rozdziały, które mogłyby funkcjonować jako odrębne utwory np. „Swawolny Dyzio”
- Niektóre rozdziały „Ludzi bezdomnych” napisane są prozą poetycką np. „Przyjdź”