Stosunki lenne między seniorem a wasalami

Kiedy w szóstym wieku Frankowie zajmowali Galię w Europie zaczął się wykształcać system feudalny. Wraz z postępem podboju i posuwaniem się Franków w głąb Galii wojownicy zastawali ziemie uprawiane przez niewolników i wolnych chłopów. Zwyczaje lenne i określona terminologia zaczęła się kształtować od około połowy X wieku. Zwierzchnik posiadał miano seniora, natomiast zależnych od niego lenników nazywano wasalami. Hałd lenny to był akt, w którym wasal poddawał się seniorowi. Wasale jednego seniora byli zrównani w prawach i zwano ich parami. Senior mógł odebrać wasalowi lenno, kiedy ten uchylał się od swoich obowiązków. Jednakże senior też miał pewne zobowiązania wobec wasalów, polegały one na pomocy i protekcji. Rozwijający się szybko system lenny nie dawał królowi silnej i ustabilizowanej władzy w państwie. Król był seniorem największych seniorów , ale panowała zasada mówiąca o tym, że "wasal mojego wasala nie jest moim wasalem". Na najniższym stopniu feudalnej drabiny społecznej stali chłopi, których działki także były rodzajem lenna, na ich użytkownikach ciążył obowiązek pracy i płacenia czynszu.