Malarstwo początku XX wieku

Malarstwo XX wieku:

Kubizm ? akcentowanie konstrukcji form i sprowadzaniem ich do najprostrzych elementów geometrycznych (stąd nazwa cube). Kubiści starali się przełożyć 3d rzeczywistość na płaszczyznę obrazu, prezentując formy jakby oglądane z różnych punktów widzenia. Przedstawiciele: Picasso, Braque.

Abstrakcjonizm ? zero podobieństwa, zero aluzji do rzeczywistości, narodziła się w Rosji, trwa do dzisiaj w wielu formach ? przedstawiciele: Kandinsky, Malewicz, Mondrian ? lokalizacja: Rosja, Francja, Niemcy

Surrealizm ? skrajnie opozycyjny wszelkim przejawom realizmu, usiłuje wyrazić niekontrolowany przepływ myśli i przypadkowych skojarzeń ? przedstawiciele: Salvadore Dali

Dadaizm ? zerwanie z podstawą sztuki, jaką jest porządek; nazwa wywodzi się z dziecięcego słowa dada oznaczającego zabawkę. Polega na prowokacji publiczności niefrasobliwym stosunkiem do uznanych dzieł, a także przypadkowymi kompozycjami, składającymi się z różnych wycinków lub przedmiotów (technika kolażu). Przedstawiciele: Duchamp, Picabia, Hans Arp, Max Ernst

Futuryzm ? wynik fascynacji rozwojem techniki, dynamizmem cywilizacji. Głównymi wątkami była technika, miejski pejzaż i gwałtowny ruch.

Konceptualizm ? awangardowy nurt, który rezygnuje z tworzenia dzieł sztuki w sensie tradycyjnym; działalność artysty sprowadza się do realizowania często prowokujących pomysłów, np. pewien włoski artysta wystawił w galerii puszkę, na której widniała etykieta: ?Zawiera nieskończenie długą linię?. Przedstawiciele: Duchamp, Manzoni, Gostomski, Świdziński.

Konstruktywizm - akcentuje społecznie funkcje sztuki; artysta, korzystając ze zdobyczy techniki, powinien tworzyć na potrzeby dnia codziennego, np. projektować przedmioty dla przemysłu.

Neorealizm ? tendencje realistyczne (dojrzała faza twórczości Picassa)

Kubizm i abstrakcjonizm
Impresjonistyczne zainteresowanie problemem postrzegania doprowadziło niektórych artystów do chęci doskonalszego pokazania na obrazie trójwymiarowości obiektu. Zbiegło się to z odkryciem prymitywnej sztuki afrykańskiej, która zelektryzowała artystów, na czele z Picassem. To właśnie ze zderzenia tych tendencji narodził się kubizm, pierwszy silnie zgeometryzowany kierunek malarski. W pierwszych latach XX wieku coraz śmielsze eksperymenty z porzuceniem naturalizmu doprowadziły w końcu do powstania malarstwa abstrakcyjnego. Abstrakcjoniści nie przedstawiali na swoich obrazach obiektów realnie istniejących, lecz skupiali się na konstruowaniu kompozycji obrazu jedynie z plam barwnych.

Surrealizm i dadaizm
Z podobnych poszukiwań powstał surrealizm, jeden z najważniejszych kierunków dwudziestowiecznej sztuki. Surrealiści również uznali, że świat widzialny jest niewystarczający dla bogatych możliwości artysty, i skupili się na świecie rzeczy nieistniejących. W przeciwieństwie jednak do abstrakcjonistów, nie były to nie przypominające niczego kształty (zazwyczaj geometryczne), lecz najczęściej znane nam przedmioty umieszczone w nietypowych okolicznościach lub o zmienionych właściwościach. Surrealistyczny z natury jest dadaizm - kierunek bardziej intelektualny niż malarski.
Na wystawach dadaistów publiczność mogła dać wyraz swojemu stosunkowi do ich twórczości (np. siekiera na łańcuchu dołączona do kompozycji z zaproszeniem, by zniszczyć ?dzieło?).