Metabolizm

Metabolizm- to wszystkie zachodzące w kom reakcje chemiczne. Warunkiem życia kom jest przemiana materii i tworzące się związki przemiany energetycznej. Metabolizm nie zawsze przebiega tak samo. Procesy katabolizmu i anabolizmu zachodzą równocześnie, choć w różnych strukturach kom. Produktem przemiany metabolizmu jest wydalana energia, która jest niezbędna do dalszego funkcjonowania.

ANABOLIZM – to wszystkie reakcje syntez związków bardziej złożonych z prostszych, wymagające dostarczenia energii. Energia dostarczana do przemian umożliwia zmianę poziomu energetycznego związków w czasie procesu chemicznego. Powstający produkt reakcji zawiera więcej energii od substratów. Dostarczona energia zostaje związana w postaci wiązań chemicznych. Do tej grupy przemian zaliczamy reakcje biosyntezy białek, lipidów, kwasów tłuszczowych i innych złożonych związków organicznych. U roślin zawierających barwniki oraz bakterii purpurowych i zielonych zachodzi wiązanie CO2 i wbudowanie go w związki organiczne zachodzące w procesie fotosyntezy. W produktach reakcji zachodzących podczas fotosyntezy następuje nagromadzenie dużej ilości energii.
Np.: fotosynteza, synteza lipidów.

KATABOLIZM – to zespół procesów chemicznych, w czasie których następuje obniżanie poziomu energetycznego substratów na skutek ich rozkładu na związki pros6tsze z wydzieleniem energii. Uwolniona energia wyzwala się podczas rozrywania wiązań zawartych w wysokoenergetycznych substratach. Podstawowym procesem katabolitycznym jest oddychanie (utlenianie biologiczne). W procesie tym energia zawarta w węglowodanach lub innych związkach organicznych uwalnia się, a powstające drobnocząsteczkowe produkty,
np.: CO2, H2O, są znów na niskim poziomie energetycznym.
Np.: oddychanie, hydroliza makrocząsteczek.
Enzymy- są to wielocząsteczkowe białka działające jak katalizatory, przeprowadzają wszelkie przemiany chem w organizmie. Przyspieszają one i ułatwiają zachodzące w kom reakcje, obniżają energię aktywacji. Enzym sam nie ulega przemianie składa się z części białkowej apoenzym i części niebiałkowej zw. kofaktor.
Rodz enzymów- zawarty w ślinie(amylaza ślinowa); w skład soku trzustkowego wchodzą 3 gr enzymów, które hydrolizują białka, węglowodany i tłuszcze. Proteazy(wszystkie enzymy): trypsyna i eretrypsyna, amelaza trzustkowa(diastaza),lipaza. Hydrolazy- enzymy, które rozpuszczają substrat na 2 cząst z przyłączenia wody
Cykl Krebsa- cykl kw cytrynowego. Enzymy odgrywają b ważną rolę w utlenianiu skrobi i cukru. Dzięki temu kom otrzymuje dużą ilość energi. Ostatecznym produktem utleniania jest CO2 i H20. Skrobia hydrolizowana jest do glukozy, ta z kolei ulega rozkładowi do kw mlekowego lub, kw pirogronowego. Z kolei kw pro gronowy w cyklu kw cytrynowego, czyli cyklu KREBSA do ostatecznego produktu Co2 i H2O. W procesie tym wytwarza się duża ilość energi, z APT i tworzy się ATP. Tworzenie wysoko energetycznego ATP odbywa się przy udziale fosforu i tlenu.
W procesie polegającym na usuwaniu z organizmu szkodliwych produktów. H20 odgrywa dużą rolę. Woda wydala z organizmu szkodliwe produkty poprzez proces oddychania, pocenia i przez drogi moczowe np.: nadmiar kw moczowego. Roztwór hipertoniczny- jego stężenie jest większe w soku kom.

Fotosynteza jest procesem zachodzącym u roślin zielonych oraz nielicznych bakterii (zielone, purpurowe). Fotosynteza przebiega w dwóch etapach, tzw. fazach na terenie chloroplastów. Chloroplasty zawierają grana, które utworzone są z tylakoidów zawierających barwniki czynne fotosyntetycznie. Barwnikami tymi są: chlorofil a, b oraz barwniki pomocnicze: karoten i ksantofil. Chlorofil, jako układ porfiryny, zawiera cztery połączone ze sobą pierścienie pirolowe, które łączy centralnie ułożony atom magnezu. W pierścieniu chlorofilowym występują naprzemienne wiązania pojedyncze i podwójne, które tworzą układ rezonansowy. Układ taki zawiera ruchliwe elektrony. Elektrony te nie są związane z poszczególnymi wiązaniami lub atomami, lecz z układem jako całością. Mogą przemieszczać się elektrony zewnętrzne bez przesunięć atomów wewnątrz cząsteczek.
I faza fotosyntezy to Faza Jasna. Jest to faza świetlna, która zachodzi na terenie gran chloroplastów. W czasie fazy jasnej zachodzą dwa procesy: fosforylacja fotosyntetyczna i fotoliza wody. Ich przebieg jest następujący. Chlorofil i barwniki pomocnicze są ułożone w sposób uporządkowany, tworząc układy antenowe, nazywane fotosystemami. U roślin wyższych występuje:
• fotosystem I - zbudowany z chlorofilu a; nazywany jest P700, ponieważ absorbuje promieniowanie o długości fali 700 nanometrów
• fotosystem II - zbudowany z chlorofilu, tzw. P680, ponieważ pochłania promieniowanie o długości 680 nanometrów.
W chlorofil występujący w fotosystemach uderzają kwanty światła, powodując wybicie elektronu. Wybity z określoną siłą elektron wędruje przez kolejne przenośniki elektronów. W fotosyntezie I elektron przechodzi przez ferredoksyna i NADP+, który ulega redukcji. Z fotosystemu II elektrony przechodzą przez plastochinon, cytochromy, plastocyjaninę, docierając do "dziury po elektrodzie" w fotosystemie I. Z przepływem elektronów sprzężona jest synteza ATP - proces fosforylacji fotosyntetycznej. Powstałe "dziury po elektronach" w fotosystemie II są wypełniane przez elektrony pochodzące z wody, która ulega rozpadowi (fotoliza).
H2O = H+ + OH-
OH- = 1/2 O2 + H+ + 2e-
Produktami fazy jasnej są:
• NADPH + H+ (uwodorowana postać fosforanu dinukleotydu nikotynoamidoadeninowego),
• ATP (adenozynotrifosforan),
• tlen dyfundujący do atmosfery
NADPH + H+ i ATP tworzą tzw. siłę asymilacyjną, wykorzystywaną w kolejnych etapach fotosyntezy.
II faza fotosyntezy to Faza Ciemna. Przebiega ona na terenie stromy chloroplastów, nazywana jest cyklem Calvina. W tej fazie wyróżniamy 3 etapy. Pierwszy to karboksylacja, rozpoczynająca się od wzbogacenia energetycznego rybulozo-5-fosforanu (łączy się z ATP tworząc rybulozo-1,5-difosforan, tzw. rybulozę), który staje się akceptorem CO2. W wyniku połączenia rybulozy z CO2 powstaje nietrwały 6-węglowy związek, szybko rozpadający się na dwie cząsteczki kwasu 3-fosfoglicerynowego. Kolejnym etapem jest redukcja. W tym etapie, przy wykorzystaniu siły asymilacyjnej z fazy jasnej (ATP, NADH + H+), przeprowadzana jest redukcja kwasu 3-fosfoglicerynowego do aldehydu 3-fosfoglicerynowego, który jest pierwszym produktem fotosyntezy (pokarmem). Cząsteczki aldehydu są wykorzystywane w dalszym procesie do tworzenia: cukrów, białek, lipidów oraz do trzeciego etapu fazy ciemnej, tzw. regeneracji. W tej fazie regenerowany jest akceptor CO2 umożliwiający rozpoczęcie cyklu Calvina.

1. Cząsteczki CO2 są wychwytywane przez RuBP i powstaje nietrwały związek pośredni, rozpadający się natychmiast na 2 części PGA.
2. PGA zostaje ufosforyzowany kosztem ATP: proton (H+) i elektrony, otrzymane z NADPH prowadzą do powstania PGAL.
3. W wyniku serii reakcji PGAL ulegają wewnątrzcząsteczkowym przegrupowaniom
i powstają nowe cząsteczki RuBP i cukier.
Produktem fazy ciemnej jest:
• aldehyd 3-fosfoglicerynowy (3-węglowy pokarm).
W zależności od sposobu asymilacji węgla, dzielimy rośliny na:
• rośliny typu C3 - typ ten obejmuje większość roślin, zwłaszcza rośliny strefy umiarkowanej. Pierwszym produktem pokarmowym w fotosyntezie jest trioza (związek trójwęglowy);
• rośliny typu C4 - wśród poznanych gatunków to tropikalne trawy, kukurydza, trzcina cukrowa. U tych roślin pierwszym produktem pokarmowym jest związek czterowęglowy, a proces asymilacji CO2 odbywa się w dwóch etapach. Rośliny te charakteryzują się dużą produktywnością;
• rośliny typu kwasowego - to rośliny pustynne, posiadające zdolność asymilacji CO2 w ciągu nocy oraz tworzenia kwasów organicznych, które podlegają dalszym przekształceniom w ciągu dnia.
Na przebieg procesu fotosyntezy ma wpływ wiele czynników:
• ilość światła;
• prawidłowa budowa chloroplastów;
• odpowiednia ilość chlorofilu;
• stężenie CO2;
• obecność i aktywność enzymów;
• obecność wody i soli mineralnych;
• odpowiednia temperatura.
Proces fotosyntezy nazwano najważniejszym procesem na Ziemi, ponieważ w tym procesie:
• następuje przekształcenie energii słonecznej w energię chemiczną;
• produkowane są związki organiczne (pokarm dla roślin, a następnie zwierząt) z prostych związków nieorganicznych;
• powstaje tlen dyfundujący do atmosfery.