Analiza obrazu "Powrót syna marnotrawnego".
Opisany przeze mnie obraz nosi tytuł „ Powrót syna marnotrawnego”, powstał w epoce Baroku, w roku 1668. Autorem dzieła jest Rembrandt Harmenszoon von Rijn, wybitny malarz holenderski, znany na całym świecie. „Powrót syna marnotrawnego” to jego ostatni obraz, namalowany pod koniec życia. Aktualnie część dzieł Holendra, w tym to ostatnie znajduje się w Państwowym Muzeum Ernitażu w Sankt Petersburgu, w Rosji.
Rembrandt Hermenszoon von Rijn ur. 15 lipca 1606r w Leiden, zm. 4 października 1669 w Amsterdamie. Uważany jest za jednego z największych i najważniejszych artystów holenderskich Złotego Wieku, znakomity malarz, rysownik i grafik.
Charakterystyczne dla dzieł artysty jest jego fascynacja efektem światła i głębokich cieni. Malował obrazy z olbrzymią swobodą. Świetnie mógł wyrazić te cechy w autoportretach, które go fascynowały.
W Polsce znajdują się trzy obrazy autorstwa Rembrandta. Jeden znajduje się w Krakowie: „ Pejzaż z miłosiernym samarytaninem”, a dwa pozostałe w Warszawie, na Zamku Królewskim: „Uczony przy pulpicie” oraz „ Dziewczyna w kapeluszu”.
Obraz pt: „Powrót syna marnotrawnego” został wykonany na płótnie przy użyciu farb olejnych. Jest bardzo realistyczny, ale pełen tajemniczości i duchowości. Cała kompozycja jest stateczna statyczna i dość ponura. Rembrandt użył do namalowania tego obrazu ciemnych odcieni farb, odcieni żółci, brązu i czerwieni. Przedstawione jest mistrzowskie operowanie światłem i półcieniem. Dzięki temu malarz wyróżnił najważniejsze osoby - ojca i syna marnotrawnego oraz lekko pozostawionego w tyle drugiego syna.
Treścią obrazu jest sytuacja, gdzie ojciec oddaje w ręce młodszego syna część majątku. Ów syn zabiera dorobek ojca i opuszcza rodzinny dom, aby trwonić majątek. Kiedy wszystko przepuścił i był bardzo głodny, postanowił wrócić do domu i prosić o przebaczenie.
Na pierwszym planie znajduje się klęczący syn marnotrawny ubrany w stare, podarte łachmany, na nogach ma rozpadające się chodaki, ukazujące poranione stopy. Głowa młodzieńca jest ogolona i pokryta strupami. Twarz jego nie jest dobrze widoczna, ponieważ wtulony jest w ojca, ale widać na niej wyrażony wielki smutek i ból.
Pierwszy plan obrazu to także ojciec tulący syna w swych ramionach. Ubrany jest schludnie, lecz starannie. Twarz jego jest uśmiechnięta i pełna szczęścia z powodu powrotu syna. Dłonie ojca są symbolicznie różne- jedna jest smukła i biała, jakby kobieca, druga natomiast szeroka i spracowana. Wybacza on synowi oplatając go dłońmi.
Na drugim planie widoczne są zarysy dwóch mężczyzn i kobiety. Jeden z mężczyzn to zapewne wierny syn, który pozostał z ojcem w domu. Ubrany jest bogato, a twarz jego wyraża zdziwienie. Kobietą może być służąca. Wśród postaci drugoplanowych panuje nastrój zadumy i refleksji, zruszenie zaistniałą sytuacją. Obraz roztacza aurę duchowości.
Mroczna kompozycja dzieła nie pozwala nam określić lokalizacji tej sceny. W dali widoczne są kolumny i ściana, co oznacza, że akcja może rozgrywać się zarówno na zewnątrz, jak i w pomieszczeniu np. pokoju.
Moim zdaniem tytuł obrazu „Powrót syna marnotrawnego” w pełni oddaje sytuację na nim przedstawioną. Według mnie Rembrandt w jak najłatwiejszy sposób chciał zaprezentować treść przypowieści noszącą ten sam tytuł co malowidło. Zrobił to perfekcyjnie.
Wybrałam ten obraz ponieważ ukazuje on wielkie miłosierdzie Ojca. Nawiązuje do przypowieści i patrząc jedynie na obraz odczytać można całe przesłanie zawarte w Biblii (odnośnie tej przypowieści). O tym, że gdy ktoś z całego serca żałuje swoich grzechów, to Bóg zawsze mu wybaczy.
Obraz urzeka mnie swoją prostotą i ciepłem, które od niego bije, mimo zastosowanie dość ciemnych kolorów.
Wpływ na kulturę to nie tylko wzór świetne operowanym światłem, ale także emocje jakie są wywoływane i refleksje do których skłania dzieło. Wiele przemyśleń nad swoim postępowaniem, nad postawą wobec innych.