Dictatus Papae - Grzegorz VII

1. Kościół Rzymski przez samego Boga został założony.
2. Tylko sam biskup rzymski może być prawnie nazwany biskupem powszechnym.
3. Tylko on sam może biskupów składać z godności lub do nich przywracać.
4. Legat jego przewodniczy wszystkim biskupom na synodzie, nawet gdy jest niższy stopniem i może na nich wydać wyrok złożenia z godności.
5. Nieobecnych może papież składać z godności.
6. Z obłożonymi przez niego klątwą nie wolno przebywać w jednym domu.
7. Jedynie jemu samemu wolno, stosownie do wymagań czasu, nowe prawa wydawać, nowe gminy zakładać, ze zgromadzenia kanoników tworzyć opactwo, z drugiej strony dzielić bogate biskupstwo a ubogie łączyć.
8. On sam tylko może używać insygniów cesarskich.
9. Tylko papieża stopy całować mają wszyscy książęta.
10. Jego jednego imię ma być wspominane w modlitwach kościelnych.
11. Ten jeden jedyny jest tytuł (papież) na świecie.
12. Jemu wolno władcami rozporządzać (a więc i cesarzy z tronu składać).
13. Jemu wolno w razie potrzeby biskupów z miejsca na miejsce przenosić.
14. W całym Kościele wolno mu duchownych mianować, gdzie by chciał.
15. Mianowany przezeń (duchowny) może być przełożonym innego kościoła, ale nie może pełnić służby wojskowej i nie może od żadnego biskupa przyjmować urzędu wyższego stopnia.
16. Żaden synod nie może bez jego rozkazu nazywać się powszechnym.
17. Żaden przepis prawny i żadna księga kanonów (tj. praw kościelnych) nie ma mieć ważności bez jego woli.
18. Orzeczenie jego przez nikogo nie może być zaczepione, on sam zaś może unieważniać (orzeczenia) wszystkich innych.
19. Przez nikogo nie może być on osądzony.
20. Nikomu nie wolno (sądownie) skazywać apelującego do stolicy apostolskiej.
21. Ważniejsze sprawy każdego kościoła mają być jej przedkładane.
22. Kościół rzymski nigdy nie pobłądził i po wszystkie czasy, wedle świadectwa Pisma św., w żaden błąd nie popadnie.
23. Biskup rzymski, jeśli kanonicznie został obrany, dzięki zasługom św. Piotra, niewątpliwie staje się świętym, jak świadczy św. Eunodiusz (*), biskup pawijski, z czym zgadza się wielu Ojców świętych, jak poznać można z dekretów świętego papieża Symacha.
24. Na jego zlecenie i za jego zezwoleniem wolno poddanym wnosić skargi.
25. Bez zgromadzenia synodalnego może on biskupów składać z godności i na nowo przywracać.
26. Nikt nie ma być uważany za katolika, kto nie zgadza się z Kościołem Rzymskim.
27. On może poddanych zwalniać od wierności bezecnym.

Dodaj swoją odpowiedź
Historia

Spór cesarstwa z papiestwem o inwestyturę.

Inwestytura
uroczyste nadanie lenna w zamian za lojalność i posłuszeństwo . W skład inwestytury wchodziło prawo do zarządzania określonym obszarem z władzą sądzenia, karania, i pobierania podatków (rdzeń inwestytury ).

Wi...

Historia

„Stosunek władzy świeckiej i duchowej w świetle wypowiedzi cesarzy i papieży”

Zarówno cesarstwo i papiestwo miało ambicję by przejąć panowanie nad światem co doprowadzało ich do licznych sporów. Papiestwo wierzyło, iż biskup Rzymu jest następcą św. Piotra (najważniejszego wśród apostołów, któremu Chrystus p...

Historia

Rola polityczna, społeczna i kulturalna kościoła w Średniowieczu.

Tematem pracy jest rola polityczna, kulturalna oraz społeczna kościoła w okresie średniowiecza. Będzie ona obejmowała następujące zagadnienia: rozwój chrześcijaństwa w Cesarstwie Rzymskim i Bizancjum, chrzest Franków, powstanie Państwa ...

Historia

Skutki walki cesarstwa z papiestwem

Walka cesarstwa z papiestwem i jej następstwa dla średniowiecznej Europy i Polski.

Przyczyną konfliktu między cesarstwem a papiestwem był tzw. spór o inwestyturę. Była to ceremonia nadawania lenna (ziemi, urzędu) wasalowi przez se...

Historia

Daty XI-XIII w.

1054 – schizma wschodnia
XII w. – częste konflikty cesarsko-papieskie osłabiają pozycję cesarstwa
1122 – konkordat w Wormacji pomiędzy państwem kościelnym i świeckim
1215 – IV sobór laterański
962 – cesarz wystawi...