W jaki sposób Stalin dążył do podporządkowania sobie Polski w czasie drugiej wojny światowej?

Kiedy Polacy w 1918 odzyskali własne państwo, nie przypuszczali iż po zaledwie 20 latach jego istnienia znów je utracą. Wynikało to z poleżenia Polski w Europie, pomiędzy dwoma mocarstwami- III Rzeszą oraz Związkiem Radzieckim. Hitler uważał, że Polacy są zbyt prymitywnym narodem nie zasługującym na własne państwo, zaś Stalin uważał Polskę za przeszkodę w „eksporcie” rewolucji na wschód. Z dniem wybuchu II wojny światowej Polacy ponownie tracą niepodległość. W latach 1939- 1944 znajdują się pod okupacją niemiecko- radziecką, zaś po 1944 tylko pod radziecką.

Gdy 1 września hitlerowskie Niemcy dokonują agresji na Polskę, kolejna państwa występują z deklaracjami obrony Polski. Armia polska licząca na pomoc Zachodu bohatersko broni granic kraju. Pomoc jednak nie nadchodzi, zaś 17 września zadany nam zostaje „nóż w plecy”. Wkroczenie wojsk radzieckich na ziemie polskie. O ile Hitler formalnie wypowiada Polsce wojnę, Stalin deklaruje iż niesie pomoc „bratnim narodom, białoruskiemu i ukraińskiego w uwolnieniu się od ucisku burżuazyjnych panów polskich”. Armia radziecka nie jest więc agresorem, tylko oswobodzicielem. I faktycznie, z zapałem przystępuje do oswobadzania bratnich narodów. Masowe morderstwa polskich oficerów, wywózki rodzin inteligenckich na Syberię i do Kazachstanu, czy krwawe pacyfikacje polskich wsi i miast. W takiej sytuacji armia polska musi skapitulować. Nie jest w stanie sama stawić czoła dwóm potężnym armiom. Na mocy paktu Ribbentrop- Mołotow następuje tzw. IV rozbiór Polski. Stalin osiąga więc częściowy sukces. Przyłącza okupowane ziemie do ZSRR, zaś Polaków którzy kwestionują władzę radziecką- morduje lub wysyła na Syberię. Siłą i terrorem podporządkowuje sobie niemal połowę Polski.

Stan ten trwa do 1941, kiedy to wojska Wehrmachtu wkraczają na teren ZSRR, wypowiadając mu jednocześnie wojnę. Można powiedzieć, że Stalin z agresora przeistacza się w ofiarę. Dołącza do tzw. Koalicji antyhitlerowskiej. Zmienia (teoretycznie) swą politykę wobec Polski. Z tym „wydarzeniem” ujawnia się naiwność i krótkowzroczność alinatów zachodnich. Stalin proponuje Polsce układ, na mocy którego stosunki pomiędzy obydwoma państwami zostają wznowione, pakt Ribbentrop- Mołotow zostaje unieważniony, Polacy w ZSRR zostają objęci amnestią, zostaje utworzona Armia Polska. Pomimo tego, że układ proponowany przez Genaralissimusa Stalina ma szereg niedociągnięć, m.in. unieważnienie układów niemiecko- radzieckich wcale nie oznacza powrotu wschodniej granicy Polski do stanu przedwojennego. Rząd „londyński” nie akceptuje tego układu, jednak po naciskach ze strony brytyjskiej i amerykańskiej zmuszony zostaje do jego przyjęcia. Alianci gotowi są poświęcić Polskę w zamian za przystąpienie ZSRR do Koalicji. Według mnie, był to niewybaczalny błąd. Aby doprowadzić do jak najszybszego zakończenia wojny, Roosvelt i Churchill wchodzą w układ z tyranem, który winny jest śmierci blisko 10 milionów obywateli radzieckich. Układ Majski- Sikorski wchodzi w życie. Co prawda dzięki niemu udało się uwolnić dziesiątki tysięcy Polaków z łagrów radzieckich, jednak układ ten był początkiem „drogi” w uzależnianiu Polski od Stalina.

Po „ułożeniu” stosunków z aliantami, Stalin przystępuje do utworzenia w okupowanej Polsce rządu opozycyjnego do władz londyńskich, rządu całkowicie podporządkowanemu Moskwie. Nie jest to jednak łatwe zadanie. W przedwojennej Polsce partia komunistyczna była zdelegalizowana, zresztą jej znacznie i tak było marginalne. W związku z tym Stalin tworzy w Moskwie tzw. Grupę Inicjatywną, czyli organizację polskich komunistów „wyszkolonych” w Moskwie. W 1942 roku dostają się oni na terytorium Polski, tworząc struktury pod przyszły rząd komunistów. Dochodzi nawet do bratobójczych walk pomiędzy „londyńską” Armią Krajową a „moskiewską” Gwardią Ludową. Stalin tłumaczy to tym, iż walczy z „faszystami polskimi”. Alianci nie protestują... Kiedy już komuniści na dobre „zagnieździli” się w kraju Stalin szukał powodu do zerwania z rządem londyńskim. O dziwo, powód ten podsunęli Niemcy. Chodzi o sprawę katyńską, czyli odkrycie zbiorowych grobów polskich oficerów po0morodwanych przez Armię Czerwoną. Rząd londyński zwraca się z żądaniem do Międzynarodowego Czerwonego Krzyża o zbadanie tej sprawy, na co Stalin odpowiada zerwaniem stosunków dyplomatycznych. Teraz wizja proradzieckiej Polski wydaje się coraz bardziej realna: cofnięte uznanie dla polskiego rządu w Londynie, coraz silniejsza pozycja komunistów w okupowanym kraju, bierność aliantów na poczynania Stalina. Rząd londyński podejmuje rozpaczliwą próbę walki z komunistami i sowietyzacją kraju. Opracowuje plan „Burza”. W założeniach był to plan walki z Niemcami, jednak wiadomo było, że głównym jego celem było przywrócenie w kraju władzy rządu londyńskiego. Niestety plan ten kończy się klęską, czego najdobitniejszym przykładem jest Powstanie Warszawskie. Gdy w Warszawie wybuchają walki, powstańcy (i rząd londyński) liczy na wsparcie ze strony aliantów. Amerykanie i Brytyjczycy pozostawiają tę sprawę w „kwestii” Stalina. Sami zajmują się organizowaniem pomocy dla walczącego Paryża. To co zrobiła Armia Czerwona, oraz komunistyczne bojówki polskie było szokujące. Stojące„na granicach” Warszawy ogromne siły spokojnie przyglądają się jak żołnierze niemieccy urządzają niemal rzeź powstańców. Powstanie kończy się klęską tylko dlatego, że było organizowane przez ludzi, w których Stalin widział wroga. Mało tego. Komuniści oskarżają powstańców i rząd londyński o spowodowanie bezpodstawnego rozlewu krwi. Fakt ten wykorzystają w zorganizowanych po wojnie „wolnych i demokratycznych” wyborach...

A jak wobec poczynań Stalina w Polsce zachowują się alianci? Amerykanie i Brytyjczycy potrzebują armii radzieckiej do walki z Niemcami, bowiem sami nie są w stanie pokonać Hitlera. W związku z tym zachowują się biernie wobec polityki Stalina nie tylko w Polsce, ale i też całej Europie Wschodniej. Najlepszym tego przykładem są konferencje Wielkiej Trójki, a w szczególności spotkania w Jałcie i Poczdamie. Na spotkaniach tych zostały podjęte wstępne decyzję dotyczące powojennej Polski. Mało znaczącym szczegółem było to, o, iż w spotkaniach tych nie uczestniczy strona polska... Nieistotne jest również to, że ustalenia te są sprzeczne tzw. Kartą Atlantycką. Stalin wie, że alianci zmuszeni są do akceptowania jego postanowień. Potrzebują jego armii do walki z nazistami. Skrzętnie to wykorzystuje. W Jałcie, występując w roli gospodarza, wymusza na Roosvelcie i Churchillu cofnięcie ich uznania dla rządu londyńskiego. Granica Polski zostaje wytyczona również po jego myśli. Wielka Trójka zgodnie ustala, iż po zakończeniu wojny w wyzwolonych (przez sowietów) krajach Europy Środkowej, w tym Polski, jak najszybciej powinno przeprowadzić się wybory, w wyniku których zostaną wybrane nowe władze. Wybory te jednak będą się odbywać bez zachodnich obserwatorów, co jest już praktycznie oddaniem władzy w ręce komunistów. Spotkanie w Poczdamie, jest potwierdzeniem jałtańskich ustaleń.
W ten oto sposób Stalin zdołał podporządkować sobie Polskę i Europę Wschodnią. Nie uczynił tego w wyniku interwencji zbrojnej, tylko dzięki sprawnej grze politycznej. Wykorzystując swoją siłę i krótkowzroczność aliantów, którzy za wszelką cenę podtrzymywali istnienie koalicji antyhitlerowskiej Stalin osiągnął wielkie zwycięstwo. W wyniku powojennych wyborów, które były kpina z demokracji, Polska na blisko pół wieku została krajem- satelitą Związku Radzieckiego. Dopiero po wojnie alianci zaczęli krytykować działania Stalina. Jednak los Polski był już przesądzony...

Od autora: Praca nie jest może idealna, jednak można za nią dostać 4 lub 5 :] Pisana jest na wzór wypracowania maturalnego.