Mitologia odwiecznym źródłem inspiracji twórczej

W mojej pracy chciałabym przedstawić argumenty przemawiające za tym, że mitologia jest odwiecznym źródłem inspiracji. Uniwersalne przesłanie mitu oraz postawy bohaterów powodują, że mity odegrały ważną rolę w kulturze europejskiej. Stały się bogatym źródłem tematów sztuk pięknych, w tym także literatury.
Potwierdzeniem tego może być literatura odrodzenia, a przede wszystkim twórczość najwybitniejszego przedstawiciela w Polsce – Jana Kochanowskiego. W tym okresie ożywały estetyczne formy antyku. W zbiorze „Pieśni”, których był autorem wzoruje się na antycznym artyście – Horacym. W jednej pt.: „Niezwykłym i nie lada piórem opatrzony” przedstawia problem przetrwania w pamięci potomnych. Przedstawia siebie jako łabędzia, który dzięki swym potężnych skrzydłom dotrze do najdalszych zakątków świata głosząc sławę poety.
Kolejnym argumentem przemawiającym za słusznością przedstawionej przeze mnie tezy jest tragedia Sofoklesa pt.: „Antygona”, która nawiązuje do mitu o Labdaokidach. Przedstawione w niej zostały dzieje bohaterów skazanych na niepowodzenie. Uwikłanych w konflikt dwóch racji, niedających się pogodzić. Konflikt prawa boskiego i prawa państwowego.
Następnym utworem, którego napisanie zainspirowała mitologia i antyk jest „Quo vadis” Henryka Sienkiewicza. Autor powieści odbył wiele podróży do Rzymu, studiował „Kroniki Tacyta” i inne utwory starożytne, by sprostać tak wielkiemu wyzwaniu, jakim jest ukazanie w utworze dwóch światów: starożytnego – pogańskiego, opartego na wierzeniach mitologicznych i nowego – chrześcijańskiego. Sienkiewicz dokładnie oddaje widok wnętrza miasta, dzielnic, ulic i zaułków. Dzięki tak wnikliwemu przestudiowaniu wszystkich materiałów przez autora powstała powieść, która zasłużyła na Nagrodę Nobla.
Tadeusza Różewicza autora utworu pt.: „Prawa i obowiązki” również zainspirowała mitologia, a w szczególności mit o „Dedalu i Ikarze”. Apeluje, by nie zobojętnieć pod wpływem otoczenia i pomóc przysłowiowemu „Ikarowi”, z którym każdy czytelnik może się identyfikować
Mitologia była również inspiracją wielu malarzy. Powstały wspaniałe dzieła nawiązujące swoim charakterem do twórczości antycznej. W XV wieku modnym tematem była mitologia.
W tym właśnie czasie Sandro Botticelli namalował „Narodziny Wenus”. Ten obraz ilustruje jeden z pięknych mitów. Bogini miłości narodziła się pewnego wiosennego poranka z piany morskiej. Botticelli namalował nie tylko boginię i jej uczucia, ale również piękno otaczającego ją świata i przyrody. Wenus była najczęstszą bohaterką mitologii, która inspirowała artystów do twórczości. W związku z tym powstało wiele dzieł przedstawiających piękną boginię miłości i piękna, nazywaną również Afrodytą.
Jednym z jej słynnych posągów jest rzeźba Wenus z Milo. Przedstawia boginię pozbawioną rąk. Niestety nieznany jest autor, ani czas wykonania tego dzieła.
Wspaniałym obrazem ilustrującym tragiczną scenę w mitologii jest „Upadek Ikara” Petera Bruegela. Dzieło to jest bardzo przytłaczające, gdyż Ikar przedstawiony jest na drugim planie, jako prawie niezauważalny punkt, zaś na pierwszym planie autor przedstawił człowieka orzącego ziemię i pasterza. Malarz w ten sposób ukazuje obojętność ludzi na tragedię młodego człowieka, który pozwolił sobie na chwilę marzeń i chęć zbliżenia się do słońca.
Ukazane przeze mnie argumenty przemawiają za prawdziwością tezy mojej pracy. Mitologia i tematy antyczne są odwiecznymi źródłami inspiracji w sztuce i literaturze. Zawarte w nich przesłania są wciąż aktualne. Antyczni mędrcy przyczynili się do rozwoju myśli filozoficznej. Dzięki tym rozważaniom powstały idee, w których późniejsi artyści doszukiwali się odpowiedzi na stawiane sobie pytania.
Mitologia, jako niewyczerpalne źródło natchnienia dawała początek wielu wybitnym dziełom sławnych artystów.