Bogurodzica- charakterystyka dzieła.
Bogurodzica- najstarsza polska pieśń religijna, pochodzi prawdopodobnie z XIII w, a autorem prawdopodobnie jest św. Wojciech. Najstarszy polski tekst poetycki drukowany w 1506 r. Uważana była za hymn państwowy. Treść Bogurodzicy jest zgodna ze średniowieczną ideą teocentryzmu. Jest to prśba do syna Bożego skierowana za pośrednictwem Matki Boskiej i Jana Chrzciciela o szczęście i pobożne życie na Ziemi i szczęśliwe w niebie.
Wartości literackie:
- paralelizm treściowy
dwie zwrotki to prośby
refren to błaganie
- paralelizm składni
zyszczy nam, spuści nam
Bogiem sławienna Maryja
Usłysz głosy napełń myśli
- wersyfikacja
Wiersz zdaniowo rymowy- jednostką rytmiczną jest zdanie lub jego część.
Wiersz asylabiczny- nie występuje regularna ilość sylab w wersie.
Bogurodzica to pieśń ponieważ:
- występuje refren
refren błagalny
zwrotka- prośba
- występuje paralelizm
refren a zwrotka
w składni ma na celu podkreślić rytmiczność oraz melodyjność tekstu
- wersyfikacja- Bogurodzica to wiersz zdaniowo rymowy oraz asylabiczny.