Problemy osob niepełnosprawnych , nieslyszących i niedoslyszących

Temat: Problemy osób niepełnosprawnych , niesłyszących i niedosłyszących.

W rozwoju osób niepełnosprawnych niezwykle istotne są prawidłowo ukształtowane relacje społeczne. Nabywanie poszczególnych umiejętności społecznych dokonuje się w trakcie całego rozwoju psychicznego człowieka. Rozwój społeczny jest rozumiany jako” pojawianie się cech psychicznych oraz umiejętności społecznego funkcjonowania , które umożliwiają mu wypełnianie ról społecznych przypisanych jego wiekowi, płci, pozycji”. Można zaobserwować iż równolegle do zmian występujących w rozwoju fizycznym w psychice dziecka niesłyszącego czy niedosłyszącego zachodzą zmiany. Można je głównie zauwazyć w rozwoju procesów poznawczych, własnej aktywności dziecka, w sposobie komunikowania się z otoczeniem , a także w emocjach i niektórych cechach osobowości. Ogromny problem osób niepełnosprawnych rodzi się w społeczeństwie. W odpowiedni sposób powinniśmy dążyć do tego by nasze społeczeństwo było humanitarne i sprawiedliwe, musimy zachować szacunek i sprawiedliwość dla każdego człowieka. . Dyskryminacja ludzi niepełnosprawnych pojawia się zarówno w dziedzinie edukacji, jak i w innych sferach życia społecznego. Niepełnosprawność nie oznacza, że ktoś nią dotknięty jest z gruntu mniej wartościowy jako człowiek, czy mniej uprawniony do równych szans edukacyjnych. Udana integracja powoduje korzystne dla wszystkich zmiany w szkołach różnego typu. Chodzi o to, by zdrowe dzieci miały możliwość uczenia się i dorastania razem z niepełnosprawnymi. Prowadzić to będzie do zmiany postaw społecznych wobec tych rówieśników.
Integracja jest obecnie postrzegana jako istotny składnik reformy szkolnictwa i skuteczności Rządowy program działań na rzecz osób niepełnosprawnych i ich integracji ze społeczeństwem wskazuje na potrzebę zapewnienia osobom niepełnosprawnym podstawowych warunków do samodzielnego, pełnego i czynnego uczestnictwa w życiu zawodowym i społecznym. Rangę problemu wyznacza także jego zasięg: liczba niepełnosprawnych w Polsce sięga 4,5 mln osób - ponad 14% ogółu ludności. Ich funkcjonowanie w życiu zależy w dużej mierze od nich samych, lecz niewątpliwie zależy także od społeczności lokalnej, w której przyszło im żyć. Samorządy terytorialne zostały zobowiązane do działań zmierzających do wyrównania szans osób niepełnosprawnych w życiu społecznym, działania szkół różnego typu. Problemy i dylematy stojące przed wszystkimi, których obchodzi edukacja osób o specjalnych potrzebach edukacyjnych uznane zostały za ważne i użyteczne. Rehabilitacja i usługi rehabilitacyjne spełniają istotną rolę w działaniach na rzecz osób niepełnosprawnych zwłaszcza w zakresie:
- wczesnego wykrywania, diagnozowania i interwencji w ograniczaniu skutków niepełnosprawności;
- opieki medycznej nad osobą niepełnosprawną i procesu jej leczenia;
- doradztwa socjalnego, psychologicznego;
- szkolenia w zakresie samoobsługi, poruszania się, korzystania z komunikacji, komunikowania się, wykonywania codziennych czynności;
- rozwijania i przywracania osobom niepełnosprawnym zdolności do wykonywania podstawowych codziennych czynności;
- przygotowania do w miarę samodzielnego życia w społeczeństwie;
- stwarzania warunków i możliwości do kontaktów ze środowiskiem społecznym;
- zapewnienia i dostarczenia środków kompensujących utratę danej funkcji, w tym zwłaszcza środków technicznych (m.in. przedmiotów ortopedycznych, środków osobistych i pomocniczych, sprzętu rehabilitacyjnego, itp.) oraz innych środków ułatwiających osobom niepełnosprawnym przystosowanie lub readaptację społeczną;
- kształcenia specjalnego osób ciężko poszkodowanych.
Każde dziecko jest inne i ma swoją indywidualną drogę rozwoju. Ma również swoją "historię", którą trzeba wziąć pod uwagę i z którą należy się liczyć.
Wychowanie i nauczanie pomaga dziecku "przetworzyć" napływające informacje, w najszerszym tego słowa znaczeniu. Owo "przetwarzanie" ma charakter indywidualny i nawet w przypadku względnej jednolitości "środowiska integracyjnego", w którym dziecko uczestniczy, efekty rozwoju są zróżnicowane. Liczenie się z tą różnorodnością i jej uwzględnianie jest swoistym stylem humanizacji procesów edukacyjnych. Humanizacja edukacji oznacza również możliwie pełne poznanie potrzeb i aspiracji edukacyjnych dzieci, stymulowanie ich rozwoju, a nade wszystko ich zaspokojenie. Brak zaspokojenia potrzeb i oczekiwań edukacyjnych i innych wywołuje u dzieci zachowania obronne: bierność, apatię, agresję, frustrację. Edukacja powinna być podporządkowana idei możliwie wszechstronnego rozwoju jednostki, jej właściwości fizycznych, psychicznych i społecznych. Wyraża się to w indywidualnym i podmiotowym podejściu do określenia celów edukacji w odniesieniu do konkretnej osoby
Problemy z dostosowaniami dla osób niepełnosprawnych wynikają z kompletnego niezrozumienia. Zdrowym ludziom wydaje się, z ze każda osoba niepełnosprawna musi korzystać z pomocy osoby towarzyszącej, ponieważ w ich mniemaniu sami sobie nie poradzą. Niepełnosprawni świetnie sobie radzą sami, nieważne jakie maja schorzenia, tylko poruszanie się po miejscach publicznych utrudniają im zwykli ludzie , dla których, to jest nie do pomyślenia, żeby osoba taka mogła samodzielnie się poruszać po mieście. Zdrowi ludzie uważają, że to nie jest ich problem, ponieważ ich nigdy nie będzie to dotyczyć, a jeśli ktoś jest niepełnosprawny, to lepiej niech siedzi w domu i nie przeszkadza! Stąd też np. problemy z dostosowaniem podjazdów. Właściciele takowych, robią je niedokładnie, ponieważ jest taki przepis , że być muszą. Gdyby nie to, założę się, że w wielu placówkach wogóle by ich nie było. Ludzie niepełnosprawni to jest dla nich jakaś abstrakcja! Kiedy ten świat wreszcie się zmieni... Natomiast osoby niesłyszące i niedosłyszące maja również duże ograniczenia w naszym społeczeństwie . Inwalidztwo , niepełnosprawność ruchowa to nie to samo. Niepełnosprawność
manualną można pokonać przez wypowiedź słowną, można pracować przy
odbieraniu telefonów, czytaniu,
tłumaczeniu. Osoba jąkająca się idąc na rozmowę wstępną (kwalifikacyjną) do
pracodawcy nie ma szans na dostanie tej pracy. Nie ma możliwości wypowiedzenia się i
zdobycia zaufania szefa do własnych kwalifikacji, umiejętności.
W tym momencie nie ważne są papiery jakie kto ma, wykształcenie, tylko ważna
jest prezencja.
Można mieć kilka fakultetów , wyższe wykształcenie ale co z tego, jeśli z
przekazaniem tej wiedzy jest problem .Pracodawca patrzy na to , jak i w jaki sposób zdobyć klienta i mieć zysk w firmie. Jak taki pracownik zacznie przy kliencie jąkać się - to firma straci , klient więcej nie przyjdzie do tej firmy a i będzie miał racje.
Po co iść do takich, których nie można zrozumieć i tracić czas, skoro można
załatwić to w innej firmie co przyjmą nas grzecznie i będziemy mogli dogadać się...
Często jest tak, aby osobę z problemem mowy zrozumieć, należy skoncentrować
się. Teraz weźmy taką sytuację -konferencję , spotkanie (towarzyskie itp) gdzie
jest dużo osób i tematów do omówienia . Z reguły zanim osoba z tym problemem , włączy się do rozmowy - temat już jest inny. Nie jest możliwe włączenie sie do tematu w tym czasie gdy powinno. Przy mówieniu jąkającej się osoby często występują ruchy mimowolne. Kto nie
zna problemu i widzi po raz pierwszy taką sytuacje, pomyśli sobie, że albo ma doczynienia z osobą chorą psychicznie umysłowo, lub jeszcze jakieś odchylenia od normy.
Tak naprawdę to będzie miał rację dopóki społeczeństwo nie zrozumie, a
raczej nie będzie uświadamiane o co chodzi.
Tak samo w późniejszym życiu. gdzie WOJTEK idzie na randkę z dziewczyną,
niestety Dziewczyna odmawia późniejszych randek, ponieważ okazuje się, że
traci kontakt z dotychczasowymi znajomymi - dlaczego? bo chodzi z "niedorozwiniętym" kolegą. Wszystko dlatego, że wcześniej nikt o tym nie uczy i nie ma komu przekazać a
raczej nie trafia. I nie Wojtek jest niedorozwinięty, tylko ma taki, a nie inny problem.

Nowe technologie stanowią już oczywistą pomoc dla niepełnosprawnych pozwalając im na wykonywanie w sposób niezależny czynności, które wcześniej mogli wykonywać jedynie z pomocą innych ludzi. Jednak, mimo wysiłków sektora osoby niepełnosprawne nadal napotykają wiele trudności przy korzystaniu z produktów i usług technologii informacyjnych jak np.:
o brak zharmonizowanych rozwiązań np. brak dostępu w wielu Państwach Członkowskich do numeru alarmowego 112 z telefonów tekstowych;
o brak współdziałających pomiędzy sobą rozwiązań dla dostępnych ICT;
o niedostosowanie oprogramowania do urządzeń wspomagających, często po wprowadzeniu na rynek nowych systemów operacyjnych czytniki ekranu używane przez niewidomych nie działają;
o zakłócenia pomiędzy zwykłymi produktami a urządzeniami wspomagającymi np. między telefonami GSM a aparatami słuchowymi;
o brak ogólnoeuropejskich norm np. siedem różnych i niekompatybilnych systemów w przypadku telefonów tekstowych przeznaczonych dla niesłyszących i niedosłyszących.
o brak odpowiednich usług np. wiele stron internetowych jest zbyt skomplikowanych dla osób mających trudności poznawcze lub niedoświadczonych użytkowników, bądź nieprzystosowanych do czytania lub nawigacji przez osoby z upośledzeniem wzroku;
o brak produktów i usług przeznaczonych dla pewnych grup np. komunikacja telefoniczna dla użytkowników posługujących się językiem migowym;
o sposób projektowania urządzeń stwarzający trudności przy ich wykorzystaniu np. klawiatury lub monitory wielu urządzeń;
o niedostępna zawartość (stron www);
o ograniczony wybór usług łączności elektronicznej, ich jakość i cena;
Z technicznego punktu widzenia większość z tych trudności można byłoby łatwo rozwiązać. Wymaga to jednak współpracy, koordynacji i determinacji na poziomie europejskim, ponieważ poleganie jedynie na działaniu mechanizmów rynkowych okazało się jak dotychczas niewystarczające.
W niedalekiej przyszłości aspekty związane z dostępnością należy uwzględnić między innymi w przypadku następujących nowych technologii:
o telewizja cyfrowa np. w zakresie norm i kompatybilności, a także projektowania usług i sprzętu;
o telefonia komórkowa trzeciej generacji np. w zakresie projektowania sprzętu, oprogramowania oraz usług;
o łączność szerokopasmowa np. wykorzystanie możliwości jakie oferują multimodalne rozwiązania w celu zwiększania dostępności a nie jej ograniczania.
Uwzględnienie tych zagadnień, które wcześniej uważano za przeznaczone jedynie dla specyficznej, docelowej grupy społeczeństwa, w rzeczywistości będzie miało pozytywne skutki dla większości użytkowników technologii.Zmiany zachodzące w rozwoju psychicznym osób niepełnosprawnych , niewidomych i niedowidzących często odbiegają od specyfiki rozwoju osób pełnosprawnych . Różnice te wynikają przede wszystkim z odmiennych sposobów tempa i poznawania otaczającego je świata.



Bibliografia:
„Pedagogika specjalna” warszawa 1982r
„Świat otwarty dla niepełnosprawnych”