Bilans okresu rozbicia dzielnicowego

Po śmierci Krzywoustego miała obowiązywać zasada senioratu. Przestrzegano jej do roku 1177, kiedy to junior Kazimierz Sprawiedliwy wypędził z Krakowa starszego brata(prawowitego seniora) Mieszka Starego.
Od tego momentu do początku wieku XIV rozpoczął się okres walk o tron krakowski pomiędzy Piastowiczami.
Raz tron krakowski przejmowali Piastowie śląscy(np. Henryk Brodaty), innym razem Piastowie małopolscy(np. Leszek Biały), czy też z linii mazowieckiej(Wł. Łokietek).
Skutki rozbicia dzielnicowego to:
- poprzez walki wewnętrzne(o tron) wyniszczenie dzielnic=> upadek gospodarzy
- osłabienie władzy książąt dzielnicowych(ich prestiżu, autorytetu)=> wzrost pozycji duchowieństwa i możnych
- rozdrobnienie dzielnic na pomniejsze ziemie(największemu rozbiciu uległ Śląsk)
- osłabienie dzielnic spowodowało zagrożenia wewnętrzne:
- Marchia Brandenburska przejęła Ziemię Lubuską i tereny nad Notecią
- Chcąc chronić Mazowsze od najazdów pruskich, Konrad Mazowiecki w 1226r. sprowadził Krzyżaków, w następstwie utracił na ich rzecz Ziemię Chełmińską a sam Zakon stanowił przez ok. 200 lat zagrożenie dla Polski
- Przez ziemie polskie w 1240-41 przeszli Mongołowie, wykorzystując słabość obronną granic
- Duńczycy podporządkowali sobie Pomorze Zachodnie
- Podporządkowanie Śląska przez Czechy