Karol Wielki

Karol Wielki

Karol Wielki, urodzony 2 kwietnia 742r., był najwybitniejszym władcą Franków i Longobardów. W 800r. ukoronował się na cesarza Imperium Rzymskiego. Najwybitniejszy władca średniowiecznej Europy. Wnuk Karola Młota. Karol Wielki był synem Pepina Krótkiego z dynastii Karolingów i Bertrady z Laon – córki Heriberta, hrabiego Laon. Dzięki swoim dyplomatycznym oraz militarnym osiągnięciom zdobył przydomek WIELKI. Przezwisko WIELKI podobno otrzymał dzięki wzroście. Badania jego szkieletu, przeprowadzone w 1861r., wykazały, że miał on 192cm. wzrostu.
Po śmierci Pepina Krótkiego w 768r., władzą zajęli się dwaj synowie Pepina, Karloman i Karol. Zgodnie z obowiązującym zwyczajem podzielili państwo na dwie części. Karol został koronowany na króla w dniu 9 listopada 768r. w Noyon. Rok póżniej przeprowadził swoją pierwszą kampanie wojenną, przeciwko zbuntowanym Akwitańczykom, pod wodzą księcia Hunolda. Karloman żądził trzy lata, i zmarł 4 lub 5 grudnia 771r., a Karol objął samodzielne rządy, które trwały przez ponad 40 lat. Większośc czasu jego panowania wypełniony był wojnami toczonymi poza granicami państwa. Gdy rządził, przeprowadził 54 kampanie wojenne, a połowę z nich przewodził osobiście. 28 stycznia 1814r., Karol Wielki Umiera, a po nim władzę odziedzicza jego syn, Ludwik.