Analiza i interpretacja wiersza Wisławy Szymborskiej "Nienawiść".

W wierszu Wisławy Szymborskiej "Nienawiść" podmiot liryczny zwraca się do czytelnika w sposób bezpośredni, zwracając uwagę na ponadczasowość tytułowego uczucia - "Spójrzcie, jaka wciąż sprawna, jak dobrze się trzyma w naszym stuleciu nienawiść". Przedstawia nienawiść jako sportowca, dla którego pokonywanie przeszkód nie stanowi żadnego problemu - "Jakie to łatwe dla niej - skoczyć, dopaść". Nienawiść to uczucie znane ludziom od wieków, które różni się od innych uczuć : "starsza i młodsza od nich równocześnie". Uczucie to jest wszechobecne, "jeśli zasypia to nigdy snem wiecznym . Bezsenność nie odbiera jej sił, lecz doaje". Nie liczą się dla niej żadne wartości, nic nie ma znaczenia - "religia, nie religia", "ojczyzna, nie ojczyzna". W ciągłym biegu nienawiści towarzyszy sprawiedliwośc, o której z czas4em się zapomina - "potem już pędzi sama. Nienawiść. Nienawiść. ". Inne uczucia są przy niej "cherlawe, ślamazarne". Podmio liryczny poprzez zastosowanie pytań retorycznych w sposób ironiczny stara się ukazać "słabość" uczuć, które "przeciwstawiają się" nienawiści : " Od kiedy to braterstwo może liczyć na tłumy? ", "Zwątpienie ilu chętnych porywa za sobą? ". Nienawiść potrafi "przeciągnąć na swoją stronę" wszystkich, co nie udaje się innym uczuciom - "porywa tylko ona, która wie swoje ". To właśnie nienawiść tworzy historię, jest "zdolna, pojętna, bardzo pracowita" - nie poddaje się, nie daje o sobie zapomnieć, przez co zginęło już przez nią wiele osób - "Ile stronic historii ponumerowała. Ile dywanów z ludzi porozpościerała na ilu placach, stadionach". Podmiot liryczny z sarkazmem mówi : "nie okłamujmy się; potrafi tworzyć piękno". Lecz pięknem jest to tylko dla niej, na tym polega jej rola - by tworzyć "piękno" zagłady. Na czarnym tle nocy śmierć zadana z nienawiści tworzy "malownicze" obrazy, które są dla niej czymś wspaniałym ( " Wspaniałe są jej łuny czarną nocą" ). Nienawiść to "mistrzyni kontrastu między łoskotem a ciszą" , "między czerwoną krwią a białym śniegiem" - jak pisze autorka. Potrafi zmienić wszystko diametralnie, jest dla niej prawdziwą rozkoszą podziwiać widok "schludnego opracy nad splugawioną ofiarą". Ciągle jest w gotowości, by zaatakować serce poczciwego człowieka, wzbudzić w nim poczucie wzgardy dla innych, nawet jeśli będzie to trudne zadanie ( "Jeżeli musi poczekać, poczeka"). Wbrew pozorom nie "atakuje" byle kogo - doskonale wie do czego dąży i kogo szuka, by zasiać w nim wzgardę, brak poszanowania dla drugiego człowieka ("Mówią, że ślepa. Ślepa? Ma bystre oczy snajpera"). Nienawiśc to uczucie, które jako jedyne nigdy nie wygasa, zawsze odnajduje się w podświadomości człowieka. Każdy człowiek zna uczucie nienawiści, nawet jeśli uda mu się z nim wygrać. Czy jednak każdemu dane jest doznać innych uczuć? Miłości, szczęścia? Podmiot liryczny wyraźnie nie jest pewien tego faktu, kończąc swoją refleksję zdaniem : " I śmiało patrzy w przyszłość - ona jedna ". Wisława Szymborska w swym utworze pokazuje nienawiść jako uczucie towarzyszące ludziom od zamierzchłych czasów, które potrafi niszczyć inne uczucia łączące ludzi tak doskonale, że wkrótce na świecie może ich zabraknąć. I wtedy osiągnie ona swój cel. Brat będzie wrogiem brata. ALe co wtedy? Czy nadal będzie ją to bawić i sprawiać jej radość ??