Bohaterowie "Kamieni na szaniec" potrafili pięknie żyć i pięknie umierać.
W naszej historii jest wielu wspaniałych ludzi, znam też bohaterów z kart literatury, którzy moim zdaniem wskazywali drogę i sposób postępowania w szczególnie trudnych chwilach. Jednakże Alek, Rudy i Zośka to- jak napisał Aleksander Kamiński ludzie, którzy umieli nie tylko pięknie żyć, ale też pięknie umierać. W poniższych argumentach postaram się udowodnić słuszność tego twierdzenia.
Zacznę od bardzo ważnej, moim zdaniem sprawy,czyli ustawicznej pracy nad sobą bohaterów. Przejawiała sie ona między innymi w walce ze swoimi słabościami i ograniczeniami. Rudy uczy sie tańczyć i staje sie najlepszym tancerzem w szkole. Zośka pływać i reprezentuje drużynę Buków w zawodach pływackich. Egzaltowany Alek w chwilach ważnych potrafi by szczególnie opanowany. Ponadto wszyscy chłopcy rozwijali zalety swojego charakteru. Wypracowali w sobie żelazną dyscyplinę, poczucie odpowiedzialności za siebie i innych co ujawniło sie w wielu akcjach w których uczestniczyli. Nauczyli sie stłumić strach i stali sie nieugięci.
Warto również zauważyć, ze realizowali oni w swoim życiu idee takie jak przyjaźń i braterstwo, dużą radość czerpali ze wspólnie spędzonych chwil. Ponadto darzyli się nawzajem ogromnym zaufaniem. Dowodem na to jest to, ze powierzali sobie najskrytsze tajemnice. Ich bezgraniczne poświęcenie dostrzegamy podczas odbicia rudego z rąk hitlerowców, w czasie którego życie oddali Alek i Buzdygant. Akcja pod Arsenalem była wielką próbą przyjaźni chłopców z której wyszli zwycięsko bo nie pozostawili przyjaciela bez pomocy.
Niezwykle ważne w życiu bohaterów były nadrzędne wartości takie jak honor i godność. Podjęli walkę z wrogiem dla zachowania tożsamości narodowej i godności Polaka. Wszelkie prace podejmowane dla dobra społeczeństwa wykonywali z oddaniem i uczciwie. Nigdy nie sprzeniewierzyli się tym wartościom, Nawet w najtrudniejszych chwilach swojego życia, przykładem może być tu Rudy, który z godnością znosi cierpienia i upokorzenia.
Dopełnieniem pięknego życia była bohaterska śmierć za ojczyznę i przyjaciela. Każdy umarł w poczuciu dobrze spełnionego obowiązku. Alek umarł ze świadomością, że udało się odbić Rudego. Zośka że cel akcji został osiągnięty bo zdobyto posterunek żandarmerii niemieckiej. Troska o bliskich towarzyszyła im nawet na łożu śmierci. Pragnęli w ostatnich chwilach pojednać się z Bogiem. Na potwierdzenie tego argumentu pozwolę sobie przytoczyć treść psalmu ktorego Alek słuchał tuż przed śmiercią "Kto się w opiekę odda Panu Swemu, a całym sercem szczerze ufa je mu, to śmiele rzec może- mam obrońcę Boga nie przyjdzie na mnie żadna straszna trwoga..". Ponadto warto zauważyć ze są oni wykonawcami testamentu Słowackiego, który mówi "A kiedy trzeba na śmierć idą po kolei, jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec..." Te słowa wypełniły sie poprzez fakt, że bohaterowie umierali "po kolei".
Jak wynika z zaprezentowanych argumentów lata okupacji i wojny nie zatarły w bohaterach dobrych cech. Sprostali wymaganiom które często przerastały ich siły. Kierowanie sie nadrzędnymi wartościami i zasadami moralnymi sprawiło, że pięknie żyli i pięknie umierali.