"Dzieje Tristana i Izoldy" - pytania i odpowiedzi.

1. Krótkie streszczenie

Król Marek wysłał swojego siostrzeńca Tristana do Irlandii aby przywiózł mu piękną Izoldę, którą chciał poślubić. Królowa dała swojej służącej Brangien czarodziejski napój, który mieli wypić kochankowie – wzbudziłby on w nich wielką miłość. Przez pomyłkę podczas drogi powrotnej do Tyntagielu sakiewka została podana Tristanowi i Izoldzie. Od chwili wspólnego wypicia napoju łączyła ich niepohamowana, trwała i wielka miłość. Ich uczucie było silniejsze niż obowiązek wierności małżeńskiej Izoldy czy lojalność Tristana wobec swego wuja. Wiedząc, że król nie mógł się dowiedzieć o tym związku, spotykali się potajemnie. Cierpienie z tego powodu doprowadziło ich do śmierci, która nastąpiła tego samego dnia. Król Marek pochował ich w osobnych grobowcach w jednej kaplicy. Z ich grobów wyrosły głogi, których gałęzie, mimo iż były kilkakrotnie wycinane, ciągle odrastały, splatając się ze sobą jakby w miłosnym uścisku.


2. Krótka charakterystyka postaci

Król Marek – zaopiekował się swoim osieroconym siostrzeńcem –

Tristianem. Bardzo kochał i poślubił Izoldę. Po śmierci swego siostrzeńca i żony, pochował ich.

Tristan – siostrzeniec króla Marka. Został wysłany przez niego do Irlandii w celu przywiezienia Izoldy. Na skutek wypicia czarodziejskiego napoju, zapałał do niej ogromną miłością Kochał ją aż do śmierci.

Izolda – żona króla Marka. Nie mogła być mu wierna, gdyż wypiła wraz z

Tristanem czarodziejski napój, przez co połączyła ich wielka miłość.

Służąca Brangien – matka Izoldy kazała jej dopilnować aby eliksir miłosny został wypity wspólnie przez króla i jego żonę. Miała ogromne wyrzuty sumienia i poczucie winy, gdy napój dostał się w ręce Tristana.

3. Wskaż elementy łączące Tristana i Izoldę z postaciami bohaterów średniowiecznych (w punktach)
- Tristan, podobnie jak Roland, został ciężko raniony podczas walki i z tego powodu zmarł;
- Wielka miłość kochanków do siebie przypomina postawę Św. Aleksego i Św. Franciszka wobec Boga;
- Miłość Tristana i Izoldy zapoczątkował cud (wypicie cudownego eliksiru miłości), życiu Św. Aleksego również towarzyszyły cuda (np. bicie dzwonów po jego śmierci)

4. Wyjaśnij funkcję motywów: „napoju miłosnego” i „krzaku głogu”

Motyw „napoju miłosnego” symbolizuje ogromną siłę miłości. Sprawia ona, że wierność małżeńska i lojalność wobec wuja zostaje wyparta przez nowonarodzone uczucie. Zakochać się można dzięki zwykłemu przypadkowi lub zbiegowi okoliczności (napój przez przypadek wpadł w ręce Tristana i Izoldy).

Motyw „krzaku głogu” wyraża, że miłość nie musi kończyć się w chwili śmierci. Jego gałęzie połączyły trumny kochanków jakby w „miłosnym uścisku”.

5. Wskaż cechy utworu jako rodzaju literackiego (w punktach)


6. Wskaż cechy cudowności w utworze.
- cudowny eliksir miłości, który jest w stanie połączyć wielkim uczuciem dwie osoby pijące go;
- śmierć Tristana i Izoldy tego samego dnia;
- tajemnicze wyrośnięcie krzaka głogu z trumny Tristana i „wtargnięcie” do grobowca Izoldy;


7. Oceń miłość Tristana i Izoldy z perspektywy współczesnego młodego człowieka (wypracowanie do 1,5 strony)

Miłość Tristana i Izoldy narodziła się przez wypicie cudownego eliksiru miłości (był on przeznaczony dla króla Marka i jego wybranki). Od tej chwili łączyło ich wielkie uczucie, silniejsze niż wierność małżeńska czy lojalność wobec wuja. Wiedzieli, że ich miłość jest nielegalna, jednak nie potrafili żyć bez siebie. Ciągle spotykali się potajemnie aby tylko móc ze sobą przebywać. Miłość ich była źródłem ciągłego cierpienia, gdy byli razem wiedzieli, że grzeszą, gdy byli oddzieleni tęsknili za sobą. Król dowiedziawszy się o zdradzie, chciał zabić kochanków. Tristan widząc, że nie wygra z władcą poprosił go o przebaczenie dla Izoldy, sam zaś obiecał wyjechać za morze. Ciągle jednak za sobą tęsknili. Ich miłość była tak wielka, że Izolda dowiedziawszy się o zgonie swego ukochanego, sama zmarła jeszcze tego samego dnia. Król Marek pochował ich w jednej kaplicy, jednak w oddzielnych grobowcach. Niespełniona miłość na ziemi, triumfowała po śmierci. Z ich grobów wyrosły głogi, których gałęzie, mimo iż były kilkakrotnie wycinane, ciągle odrastały, splatając się ze sobą, jakby symbolizując więź łączącą Tristana i Izoldę.

Z współczesnym odzwierciedleniem takiej miłości możemy się spotkać dość często. Dziewczyny będące już w związkach ulegają silnemu zauroczeniu jakimś innym chłopakiem. Porzucają wtedy nieraz swoich partnerów i wiążą się z nowymi. Może w takim przypadku dojść do zemsty porzuconego kochanka. Dla dobra sprawy i zgodnie z zasadą „kto pierwszy, ten lepszy” dziewczyny powracają nieraz do swych byłych chłopaków, nadal kochając tych drugich.

Trudno jest jednomyślnie i obiektywnie ocenić takie sytuacje. W przypadku Tristana i Izoldy fakt narodzenia się tego wielkiego uczucia nie był zależny od żadnego z nich, lecz od wypicia cudownego eliksiru. We współczesnym życiu akty zauroczenia są tak silne, że nie da się ich uniknąć. Sytuacja wymyka się spod kontroli, liczy się tylko miłość. Człowiek staje w takich sytuacjach przed pytaniem: co jest ważniejsze: uczucie czy wierność? Wybór jest trudny, w obu wyjściach człowiek skazuje się na cierpienie; albo dręczy go tęsknota za ukochanym, albo wyrzuty sumienia i poczucie winy za porzucenie byłego kochanka.

Uważam, że miłość Tristana i Izoldy jest całkowicie uzasadniona, ponieważ nie mieli oni większego wpływu na tok wydarzeń. Siła miłości przewyższyła wszystko. Godna podziwu jest postawa Tristana, który wyjechał za morze po to, by Izolda za nim nie tęskniła. Bohaterowie mieli dobre zamiary, nie chcieli nikogo skrzywdzić. Według mnie, miłości tej nie możemy ani podać jako przykład do naśladowania, ani zganić.