Jak zbrodnia wpłynęła na Makbeta?

Szekspir był wybitnym pisarzem angielskim. Jego sztuki są jednymi z najczęściej czytanych, oraz wystawianych w teatrach lekturami. Barwne opisy sytuacji oraz postaci powodują, iż książki te czyta się bardzo przyjemnie. Czytając „Makbeta” mamy wrażenie jakby przeglądania księgi z historią zabójstw z premedytacją.

Rozpoczynając lekturę dramatu poznajemy Makbeta-prawego rycerza, przyjaciela króla oraz kochającego męża. Wspaniałego przyjaciela oraz uczciwego obywatela. Jednak zagłębiając się w dalszej lekturze możemy zauważyć zmianę w zachowaniu bohatera. Wzór do naśladowania staje się głównym obiektem zła.

Spróbujmy ustalić mając na przykładzie Makbeta, czy zbrodnia może wpłynąć na człowieka? Czy można ufać osobie, której powierza się swoje życie, czy można zaufać swojemu przyjacielowi?

Zabicie króla przez Makbeta było zbrodniom pod wpływem impulsu. Do dokonania tego czynu przyczyniły się zarówno wiedźmy jak i żona rycerza-Lady Makbet. Zbrodnia, również w dzisiejszych czasach, jest dla osoby szanowanej czymś haniebnym. Również w czasach akcji książki była dla rycerza rzeczą straszną, szczególnie kiedy morduje się śpiącego, osobę która nie może się bronić. Właśnie w ten sposób postąpił bohater. I tutaj odzywa się głos rozumu. Makbet czując swoją winę, ma wyrzuty sumienia. Wie, iż jest to dla niego wstyd, tym większy, że nikt się by tego po nim nie spodziewał. W dramacie jest wyraźna mowa o poczuciu winy. Makbet wypowiada słowa, iż krwi z jego rąk nigdy nie da się zmyć. L. Makbet uspokaja jednak męża, iż jest to zwykła krew, którą można łatwo zmyć. To doprowadza do zmniejszenia poczucia winy. Chwila snu i rozmyślań powoduje, iż rankiem tytułowa postać zabija z „zimną krwią” świadków zdarzenia, czyli strażników. W następstwie śmierci władcy Makbet(uznany za bohatera, obrońcę króla) wstępuje na tron. Władza zmienia człowieka. Tytułowa postać wydaje polecenia „likwidowania” wszystkich przeciwników, stojących na jego drodze. Tutaj ofiarą zostaje również przyjaciel. Po śmierci kolejnych osób najważniejsza osoba publiczna nie ma największych skrupułów. Nawet śmierci jeszcze niedawno ukochanej żony nie robi na nim najmniejszego wrażenia prócz ataku gniewu. Kolejne morderstwa sprowadzają na Makbeta wiele nieszczęść. Wiedźmy jeszcze niedawno przepowiadające głównej figurze tekstu wspaniałe życie teraz odkrywają straszną prawdę- pokonanie przez człowieka nie zrodzonego z kobiety. Takim człowiekiem był Mufin. Bohater kazał zamordować jego żnę oraz dzieci. Teraz mąż stara się pomścić rodzinę. Przepowiednia spełnia się.

Zbrodnia zmieniła Makbeta. Stał się on nieczuły na ludzkie cierpienie. Wyzbył się całkowicie wszystkich uczuć. Okazywanie jakichkolwiek emocji nie było zapisane w jego sercu(jeśli takowe jeszcze miał). Coraz to nowe zbrodnie sprawiały, że tytułowa postać przestała mieć wyrzuty sumienia.

Moim skromnym zdaniem uważam jednak, że Makbet nie wyzbył się wszystkich uczuć. Myślę, że pod postacią oschłości starał się ukryć swoje słabe punkty. Obojętność jest najlepszym sposobem na odrzucenie pomocy, a nie wszyscy umieją o nią prosić. Najprawdopodobniej bohater nie potrafił. Sądzę, ale mogę się mylić, że postać próbowała najpierw sprostać wymaganiom żony, a następnie służby pałacowej oraz poddanych(kto chciałby mieć słabego króla?).Taki obrót sprawy wymagał zmiany zachowania przez Makbeta.

Można zauważyć, że bohater, dawniej uważany za wzór do postępowania stał się obiektem podobnym do najgorszych zbójów. Widzimy, iż zbrodnia zmienia. Człowiek staje się nieczuły, nieobliczalny, a także zbyt agresywny. Przed popełnieniem morderstwa, należy się dokładnie zastanowić, rozważyć wszystkie „za” i „przeciw”. Lecz i tak nie warto psuć sobie zdrowia oraz niszczyć szczęścia, rodziny i spokoju.
Przed popełnieniem zbrodni spróbujmy się zastanowić...

Bo czy warto ryzykować zmianę naszego zachowania, które jest naszym atutem?...