Collegium Nobilium łac. Collegium Nobilium Scholarum Piarum – szkoła posiadająca charakter uczelni wyższej[1], założona w Warszawie przez pijara Stanisława Konarskiego w 1740 roku, początkowo jako Collegium Novum (nazwę zmieniono jesienią 1741) na ulicy Długiej, następnie rozbudowana do ulicy Miodowej (mieści się tam obecnie Akademia Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza), a po latach przeniesiona na Żoliborz do jurydyki Szymanowska, gdzie działała do roku 1832.
Operalnia w Warszawie. Warszawska Operalnia była pierwszym publicznym teatrem operowym. Zainagurowała działalność w dniu imienin króla, 3 lipca 1748. Znajdowała się on w południowo-zachodniej części Ogrodu Saskiego
Biblioteka Załuskich, Biblioteka Publiczna Rzeczypospolitej[2], Biblioteka Publiczna Załuskich[3] – biblioteka publiczna w Warszawie, od 1780 polska biblioteka narodowa, jedna z największych bibliotek świata drugiej połowy XVIII wieku, jedna z pierwszych w Europie (pierwsza w Polsce), które starały się realizować zadania biblioteki narodowej, gromadząc, katalogując i udostępniając możliwie pełny zasób narodowego piśmiennictwa.Fundatorami byli bracia – biskupi Józef Andrzej (wielki bibliofil i bibliograf) i Andrzej Stanisław Załuscy (wielki mecenas i organizator). Biblioteka została otwarta dla publiczności 8 sierpnia 1747 w pałacu daniłowiczowskim. Po upadku insurekcji kościuszkowskiej zbiory Biblioteki zostały zrabowane przez Rosjan i wywiezione w okresie od grudnia 1794 do stycznia 1795 na rozkaz Katarzyny II do Petersburga, gdzie stały się w roku 1814 zrębem Cesarskiej Biblioteki Publicznej (obecna nazwa – Rosyjska Biblioteka Narodowa). Liczący 400 tysięcy tomów, 20 tysięcy rękopisów i 40 tysięcy rycin zbiór doznał uszczuplenia w czasie transportu do Petersburga. Na miejsce dotarło tylko 260 tysięcy woluminów, 11 tysięcy rękopisów i 24 500 rycinAkademia Szlacheckiego Korpusu Jego Królewskiej Mości i Rzeczypospolitej[1] – szkoła państwowa założona 15 marca 1765 roku w Warszawie przez królaStanisława Augusta Poniatowskiego, utrzymywana przez skarb państwa. Szkoła mieściła się w Pałacu Kazimierzowskim.Zadaniem Szkoły było przygotowywanie młodzieży do służby wojskowej i cywilnych zadań publicznych. Idea przyświecająca jej powstaniu to „edukacja społeczeństwa poprzez edukację jednostki”, która odbywała się w procesie wychowywania młodzieży i wpajania jej szerokiej wiedzy ogólnej. Była w pewnej mierze odpowiednikiem pruskich szkół rycerskich, zakładanych przez Fryderyka II i współczesnych szkół administracyjnych (np. francuskiej École nationale d’administration).Przez 30 lat swej działalności wychowała ok. 650 kadetów oraz ok. 300 eksternów[2]. Została zamknięta 30 listopada 1794 roku decyzją władz rozbiorowych po upadku
