Czy warto mieć przyjaciela? - rozprawka
Przyjaźń jest wartością ponad czasową. Dużo się o niej mówi, dużo się o niej słyszy. Często również czytamy o wieloletnich wspaniałych przyjaźniach, które potrafiły przetrwać każdą burzę. Każdy z nas kiedyś miał lub, chociaż chciał mieć przyjaciela. Podobno przyjaźń to ważna sprawa. Najpierw trzeba się o nią starać, często popełniając wiele błędów zanim trafimy na tę odpowiednią osobę, a jak już wybierzemy tego właściwego człowieka, trzeba o niego dbać i pielęgnować, żeby nie zawiódł się na nas.
Oczywiście przyjaźń, jak wszystko, ma swoje plusy i minusy. Zacznę może od tych pierwszych. Wielu ludzi twierdzi, że przyjaciel jest potrzebny, a w niektórych przypadkach wręcz niezbędny. Może ona nie tylko pomóc nam w wielu okolicznościach, wyręczyć nas w zajęciach, ale również coś wytłumaczyć, a czasem po prostu podpowiedzieć. Dla wielu też przyjaciel to ktoś, kto zawsze wysłucha, któremu można o wszystkim powiedzieć. Taka osoba jest potrzebna szczególnie dziewczynom (choć śmiem sądzić, iż w takim samym stopniu chłopcom), gdyż zawsze znajdzie dobrą radę na rozterki sercowe i pocieszy w trudnych momentach. Prawdziwy przyjaciel jest również doskonałym kompanem do spędzania wolnego czasu. Nawet, jeśli nie dzieli z mani naszych zainteresowań zawsze chętnie nauczy się od nas czegoś nowego lub po prostu z uwagą będzie obserwował nasze poczynania. Jest wspaniałym powiernikiem naszych tajemnic. Niczym spowiednik wysłuchuje dokładnie wszystkiego i przechowuje głęboko skrywając na dnie swojej duszy. Najważniejsze jest to, że nigdy nie zdradza naszych sekretów. Wydaje mi się, iż prawdziwy przyjaciel nie może być zazdrosny. Szczególnie, jeśli chodzi o szczęście tego drugiego. Choćby nie wiem jak bardzo czuł się niedoceniony nigdy tego nie okaże i będzie cieszył się z powodzenia tego drugiego.
Bywają też przyjaźnie wieloletnie. Te, które zaczęły się od pierwszej wspólnej zabawy w przedszkolu lub od pierwszej lekcji przesiedzianej razem w ławce. Wydaje się, że takie są najtrwalsze. Że taka przyjaźń wszystko przetrwa i nic jej nie zniszczy. Czasem jednak staje się inaczej. Na przykład każdy zaczyna mieć swoje prywatne życie i powoli zapomina o drugiej osobie. Łatwo jest również popaść w wir zawodowego zaangażowania. I wtedy przyjaźń znika. Albo szybko puszcza się z tego powodu w niepamięć wszystko, co było. Pozostaje żal i rozczarowanie. Bo nie ma już tego kogoś, z kim można razem iść do kina. Innym częstym powodem jest brak zrozumienia i niedowartościowanie jednej ze stron. Bywa też, że pojawia się inna osoba, która chwilowo wydaje się bardziej godna naszej sympatii i zrywamy kontakt z naszym „prawdziwym przyjacielem”, a po niedługim czasie okazuje się, iż to był błąd, ale czasu nie da się już cofnąć. Właśnie taki „fałszywy przyjaciel” potrafi zniszczyć nam życie i naszą wiarę w przyjaźń. Właśnie dla tego należy bardzo ostrożnie podchodzić do zawierania nowych przyjaźni i jak mówi przysłowie „nie palić za sobą mostów”.
Mimo to uważam, że warto jest mieć przyjaciela. Dobrze jest wiedzieć, że nie jest się samotnym na świecie, że prawdziwa przyjaźń istnieje. Tylko najpierw trzeba ją dobrze znaleźć, a później odpowiednio dbać. Myślę, że jest coś w stwierdzeniu, że w życiu można polegać tylko na sobie, ale przecież razem zawsze raźniej „a co dwie głowy to nie jedna”.