Siedem darów Ducha Świętego i owoce
Oto siedem darów Ducha Świętego, objawionych przez Izajasza, z którym zgadzają się inne teksty biblijne: mądrość, rozum, rada męstwo, umiejętność, pobożność i bojaźń Boża.
Dary te nie ograniczają się do charakteru cnót. Są to raczej tchnienia Ducha, które uczymy się chwytać w żagle duszy. Dla naszej duchowej nawigacji są one niezwykle cenne. Trzeba umieć ich oczekiwać i o nie prosić. Duch Święty pomaga w tym dzięki przenikającemu nas namaszczeniu, które wg Pisma cechuje Jego działanie.
Dary pozostają w służbie cnót, umacniają je i zapobiegają słabości i błędom naszej kruchości. Można je pogrupować wedle tego, czy towarzyszą one rozumowi, czy woli.
1. Dar MĄDROŚCI (pierwszy wg Izajasza) doskonali przede wszystkim rozum. Pozwala mu przyjąć punkt widzenia Boga, a nie perspektywę naszych relatywizmów czy upadków, tak by mógł z góry ocenić wartość i proporcje każdej rzeczy. Dar ten jest szczególnie nieodzowny dla teologów, których specyficznym zdaniem jest właśnie nie co innego, jak spoglądanie na wszystko z punktu widzenia Boga, o tyle, o ile jest to możliwe: przekracza to siły ludzkie, ale dla Boga nie nic niemożliwego (Łk 1, 37). Mądrość jest darem najwyższym ze wszystkich, umieszcza ona rozum w Bożej perspektywie i świetle. W ten sposób Mądrość oświeca cnoty i nimi rządzi.
2. Dar ROZUMU rozjaśnia wiarę, rozwija jej zdolność kontemplacyjne, to znaczy intuicyjne. Daje jej zdolność przenikania tajemnic, rzucając więcej światła na niewidzialnego Boga i Jego więzi z nami. Przystosowuje nasz ograniczony intelekt do nieskończoności, a nasz rozum poszukujący jasności do nocy duchowych, które stanowią normalny etap naszej drogi ku Bogu.
3. Dar UMIEJĘTNOŚCI pozostaje również w służbie wiary; udziela on już nie zdolności intuicyjnego zgłębiania, lecz rozeznawania wartości, czyli tego, co pochodzi od Boga, co od złego, a co od nas samych; wartość ubogich i próżność chwały ziemskiej oraz oczywiście dobra i zła, często trudnych do odróżnienia, jako że zło to pomniejszone dobro, okaleczone, spaczone i pożądane przez to, co w nim pozostało z dobra. Dar ten pozwala nam dokonywać dobrych wyborów pośród ciężarów i konfliktów tego świata.
Cztery pozostałe dary towarzyszą temu, co nazywamy wolą. To znaczy zdolności kochania, na co dobrze wskazuje język hiszpański, który na oznaczenie chcieć i kochać ma tylko jedno słowo.
4. RADA towarzyszy roztropności, która przystosowuje środki do obranych celów.
5. MĘSTWO rozumie się nie w sensie fizycznym, ale moralnym. Nie jest to wyzywająca i tryumfująca energia ani stoicka odwaga, lecz wytrzymałość i wytrwałość wobec próby, wsparta niezbędnym humorem, mieszczącym się w ludzkich granicach.
6. POBOŻNOŚĆ pomaga nam zachwycać się Bogiem i kochać Go w sposób godny, słusznie należny, ale także z porywem serca. W taki sposób Stwórcy, który nam dal wszystko (poczynając od nas samych) oddać to, co jesteśmy Mu dłużni? I jak odpowiedzieć na cud Jego czystej miłości, źródła wszystkiego i szczęśliwego kresu wszystkiego, która nas tak dyskretnie pociąga?
7. BOJAŹŃ Boża nie jest strachem ani niepokojem w obliczu Jego wielkości czy karzącej sprawiedliwości, lecz obawą, że źle kochamy, która pobudza tych, co kochają naprawdę, choćby tylko po ludzku.
Krótko mówiąc, te siedem darów to konkretne i upajające przejawy namaszczenia Ducha Świętego w naszym najgłębszym życiu, nie tylko na poziomie świadomym, ale i nieświadomym, dokąd Duch Święty przenika, by wykorzenić przywiązanie do grzechu. Nadają one życiu chrześcijańskiemu umiarkowaną elastyczność, w przeciwieństwie do purytanizmu, faryzeizmu, stoicyzmu czy niedbalstwa. Wspierają wyższą jakość życia.
OWOCE DUCHA:
miłość, cierpliwość, pokój, radość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie.