Referat o kubiźmie

Co to jest kubizm?

Kubizm to kierunek w sztukach plastycznych, głównie malarstwie i rzeźbie, który rozwinął się we Francji na początku XX w.
Po raz pierwszy pojęcia kubizm użył krytyk sztuki Louis Vauxcelles. W języku francuskim brzmi ono cubisme i pochodzi od łacińskiego słowa cubus, co oznacza „kostka” lub „sześcian”. Ten termin przyjął się i szybko wszedł do powszechnego użytku, jednak twórcy tego kierunku długo unikali jego stosowania.


Twórcy kubizmu:
• Juan Gris
• Fernard Léger
• Pablo Picasso
• Georges Braque
• Jean Metzinger
• Francis Picabia


Cztery etapy kubizmu

Prekubizm:

Nurt w sztuce charakteryzujący się odejściem od naturalnej budowy ciała ludzkiego, pojawia się bryłowatość wraz z martwą naturą w krajobrazie oraz zmianą perspektywy. np. "Portret Gertrudy Stein" Picassa 1906

Kubizm analityczny
Trwał w latach 1907–12. Jego cechy główne, pozwalające na łatwe odróżnienie od innych odmian kierunku, to monochromatyczna paleta, ograniczona do czerni, brązów, szarości. Pojawiające się na płótnach formy są sztywne, geometryczne. Obiekty wydają się być rozbite na pryzmatyczne fragmenty, złożone na powrót niezgodnie z ich wcześniejszą pozycją, ale widzeniem artysty. Dla odmiany kompozycję cechowała delikatność i zawiłość.
Cel, jaki postawili sobie artyści tworząc kubizm analityczny, to malowanie nie dla oka widza, ale jego umysłu, organu, który w najpełniejszym stopniu “patrzy” na przedmioty. Umysł “dopowiada” brakujące elementy, znajdujące się z tyłu czy z boku obiektu.
Kubizm analityczny odwoływał się do intelektu widza. Najsłynniejsze prace zaliczane do nurtu kubizmu analitycznego to:
• Portret Ambrose Vollard (1910)
• Ma Jolie, (1911)
Kubizm hermetyczny
Trwał na przełomie 1912/1913 r. Picasso i Braque posunęli się w deformacji przedmiotów już w tak znacznym stopniu, że bliskość ich twórczości do abstrakcji (której obaj nie akceptowali) ich przestraszyła i skłoniła do poszukiwania innych sposobów obrazowania, które dawałyby pewną treść dziełu bez konieczności jej fizycznego namalowania. Zastosowali gazety, bilety, fragmenty tapet itp., co zapoczątkowało okres kubizmu syntetycznego.
Kubizm syntetyczny
Miał miejsce w okresie od 1914 roku do lat dwudziestych. W porównaniu z kubizmem analitycznym, był prostszy, nie deformował aż tak bardzo przedmiotów, stosował żywsze barwy. Cechą charakterystyczną jest także dołączenie kolażu. Różne przedmioty, doklejone do powierzchni obrazu, pełnią taką samą funkcję, jak powierzchnie zamalowane. Pojawiające się tu dwojakie rozumienie elementów doklejonych, które, jak fragmenty gazet, są z jednej strony zwyczajnym przedmiotem, ale z drugiej, stają się obiektem estetycznym - otworzyły dyskusję trwającą nieprzerwanie przez cały XX wiek a dotyczącą stosunku zachodzącego między sztuką a rzeczywistością.
Cechy kubizmu:

Kubizm to kierunek, który polega na odrzuceniu reguł perspektywy i rozbijaniu bryły przedmiotu na luźne, zgeometryzowane elementy strukturalne, a w fazie końcowej dążył do stworzenia syntezy przedmiotu przez swobodne zestawienie elementów. Celem kubizmu było wyjście poza obserwację modelu, a ujęcie go w innej formie. Kubizm
powstał z obserwacji. Obserwowano zarówno naturę jaki i naturę rzeczy, człowieka w świecie i przedmioty w pracowni.


Dzieła:
1. Pablo Picasso
• Portret Gertrudy Stein
• Portret Ambroise Vollard
• Ma Jolie
• Panny z Awinion
• Czytająca
• Kobieta przed lustrem
• Płacząca kobieta
• Guernica
2. Juan Gris
• Mężczyzna w kawiarni
• Portret Picassa
• Otwarte okno

3. Ferdynand Leger
• Nurek na żółtym
• Budowniczanie
• Parada
4. Jean Metzinger
• Popołudniowa kawa
• Martwa natura
5. Georges Braque
• Portugalczyk
• Martwa natura
• Toaleta przed oknem


Polscy twórcy
• Tadeusz Makowski
• Tytus Czyżykiewicz


Dzieła Polaków
1. Tadeusz Makowski
• Skąpiec
• Kobziarze
• Rybak
2. Tytus Czyżykiewicz
• Akt z kotem
• Zbójnik
• Madonna z Dzieciątkiem