Spójrzmy na wzór Einsteina-Millikana: [latex]E_f = W + E_k[/latex] Opisuje on relację energii fotonu [latex]E_f[/latex] do pracy wyjścia [latex]W[/latex] elektronu z powierzchni płytki. Jeżeli energia fotonu jest równa bądź większa od pracy wyjścia, to elektron zostanie wybity z powierzchni tej płytki, a nadmiar energii zostanie przekazany na prędkość tego elektronu, czyli zostanie przekazany na energię kinetyczną [latex]E_k[/latex]. W naszym przypadku energia każdego fotonu jest równa [latex]5 eV[/latex]: [latex]E_f = 5 eV[/latex] A praca wyjścia elektronu z powierzchni płytki wynosi [latex]4,2 eV[/latex]: Tak więc na energię kinetyczną dla elektronu zostanie [latex]0,8 eV[/latex]: [latex]E_k = 5 eV - 4,2 eV[/latex] [latex]E_k =0,8 eV[/latex] Jeżeli energia fotonu jest większa od pracy wyjścia, to ile padnie fotonów na tę płytkę, tyle wybije elektronów. Załóżmy, że na płytkę pada [latex]100 000[/latex] fotonów, to wybiją one dokładnie [latex]100 000[/latex] elektronów (oczywiście zakładamy, że tyle elektronów znajduje się na tej płytce). Ilość potrzebnych fotonów, które ma wywołać efekt fotoelektryczny liczymy ze wzoru: [latex]n = frac{Q}{e}[/latex] [latex]n[/latex] - liczba fotonów, która wywołała efekt fotoelektryczny, [latex]Q[/latex] - ładunek jaki została naładowana płytka, [latex]e[/latex] - ładunek elementarny, który wynosi [latex]1,6 cdot 10^{-19} C[/latex] Wystarczy podstawić dane za [latex]Q[/latex] i [latex]e[/latex] i zadanie zrobione.
