"Melodia mgieł nocnych"
1.Jaka technika poetycka została zastosowana w tekście?
- poeta zastosował technikę synestezji charakterystyczną dla impresjonistów - tekst jest nasycony grą świateł i cieni (blask księżyca, promienie gwiazd czy przezroczyste skrzydła ćmy) poetycki obraz powstaje więc dzięki grze barw i światła księżycowego, technika nakładania się na siebie plam kolorystycznych, np.na obraz spokojnej, ciemnej wody nakłada się „tęczą blasków” obraz księżyca
- technika gry na zmysłach czytelnika pobudzająca wyobraźnię w aspekcie: słuchowym (tytułowa „melodia”, „cicho”, „szmer”, „dźwięczne”, „uciszony”), przestrzennym („okręcajmy się”, „pląsajmy”, „lećmy”, „krąg toczą”, „przerzućmy”, „skocznie”) czy zapachowym („wchłaniajmy”, „woń”, „wonne”).
2.Kto jest podmiotem mówiącym, o czym opowiada?
- Głosem mówiącym w wierszu są tytułowe mgły nocne (personifikacja) , które na bieżąco informują o wszystkich swoich ruchach
3.Wskaż środki poetyckie zastosowane w tekście i określ ich funkcje.
- synestezja (edziaływanie na zmysły): „wchłaniajmy szmer”, „pijmy woń”, „melodia mgieł nocnych”, dźwięki: „szmer”, „szum”, „szept”, zapach, barwa i efekty świetlne („tęcza blasków”)
- epitety: np. „Dźwięczne, barwne i wonne, w głąb wzlatujmy błękitną”- oddają zmienność i nieuchwytność tańca.
"Kowal"
1.Cechy gatunkowe utworu.
- wiersz jest sonetem, dlatego dwie pierwsze strofy mają charakter opisowy, a dwie kolejne refleksyjny.
2.Symbole zastosowane w tekście i ich znaczenie.
- praca kowala- odpowiednik wysiłków, jakie musi podjąć człowiek, by ukształtować swój charakter
- „Bezkształtna masa kruszców drogocennych”- symbolizuje ludzkie możliwości, potencjał, zdolności
3.Do jakiej filozofii nawiązuje tekst?
- „każdy jest kowalem swojego losu”, czyli człowiek w pełni odpowiada za swoje postępowanie i wyłącznie od niego zależy to, kim będzie.
"Koniec wieku XIX"
1.Jakie wartości przywołuje podmiot liryczny i dlaczego je odrzuca?
- podmiot liryczny (człowiek końca wieku) przywołuje wartości charakterystyczne dla „choroby wieku“takie jak : „przekleństwo”, „ironia”, „wzgarda”, „rozpacz’, , wszystkie zostaja zanegowane . Np. „przekleństwo” oraz „wzgarda” są odrzucone, bo „tylko dziki” lub „tylko głupiec” mogliby przyjąć podobną postawę, a przecież człowiek końca XIX wieku to istota już w pełni cywilizowana, posiadająca ogromny zasób wiedzy.
2.Czy podmiot liryczny znajduje dla siebie jakieś rozwiązanie, jaką filozofie reprezentuje?
- dla człowieka końca XIX w., życie nie ma żadnego sensu. Jego postawę, zdominowaną przez negację, apatię, niewiarę i rezygnację z walki z przeciwnościami losu, kwituje finalny gest, czyli opuszczenie głowy w milczeniu:
„Jakaż jest przeciw włóczni złego twoja tarcza
Człowiecze z końca wieku?... Głowę zwiesił niemy”.
"Krzak dzikiej róży w ciemnych smreczynach"
1.Wskaż symbole w tekście i ich funkcję.
- Róża - symbolizuje witalizm, chęć życia, zdrowie, hart, bujną wegetację, ale także kruchość istnienia, życia
- Limba - jest symbolem końca, śmierci, umierania, starości, rozkładu, ale też dawnej potęgi i siły.
