[latex]Zadanie 6.[/latex]
[latex]a)[/latex]
[latex]Dane:[/latex]
[latex]m = 80 kg[/latex]
[latex]v = 18 frac{km}{h} = 5 frac{m}{s}[/latex]
[latex]Szukane:[/latex]
[latex]E_k[/latex]
Energię kinetyczną liczymy ze wzoru:
[latex]E_k = frac{mv^2}{2}[/latex]
Wystarczy podstawić do wzoru i wynik gotowy.
[latex]b)[/latex]
[latex]Dane:[/latex]
[latex]m = 600 kg[/latex]
[latex]v = 180 frac{km}{h} = 50 frac{m}{s}[/latex]
[latex]Szukane:[/latex]
[latex]E_k[/latex]
Robimy to samo, co w podpunkcie [latex]a)[/latex], podstawiamy do wzoru:
[latex]E_k = frac{mv^2}{2}[/latex]
[latex]Zadanie 7.[/latex]
Gdy na początku wystrzeliliśmy strzałę do góry, to nadaliśmy jej jakąś prędkość [latex]v[/latex]. Z prędkością jest związana energia kinetyczna [latex]E_k[/latex]. Strzała wznosząc się do góry stopniowo traciła prędkość, ponieważ przyspieszenie grawitacyjne [latex]g[/latex] starało się tę strzałę z powrotem znieść na ziemię, a żeby to zrobić na początku musiało spowolnić strzałę do prędkości równej zero.
Gdy strzała się wznosiła to tracąc prędkość zyskiwała wysokość [latex]h[/latex], czyli energię potencjalną [latex]E_p[/latex]. Wznosząc się na maksymalną wysokość miała zerową prędkość i zaczęła spadać. Traciła wysokość, czyli energię potencjalną, a zyskiwała prędkość - energię kinetyczną. Tak więc teraz na końcu miała zerową wysokość i maksymalną prędkość.
Podsumowując możemy zapisać przemiany energii, jako:
[latex]E_k
ightarrow E_p
ightarrow E_k[/latex]
