Rycina Albrechta Durera „Czterej jeźdźcy Apokalipsy“ przedstawia scenę z Apokalipsy św. Jana, która mówi o pojawieniu się na ziemi czterech jeźdźców.
Na rycinie widzimy pierwszego jeźdźca na wychudzonym koniu, który trzyma w ręku widły, drugi z nich trzyma w ręku wagę, trzeci trzyma w wyciągniętej dłoni miecz . Najbardziej wysunięty do przodu czwarty jeździec w koronie na głowie , trzyma łuk. Ich konie mają rozwiane grzywy, galopując tratują wszystko na swojej drodze, dlatego pod ich kopytami widnieją szczątki ludzkie , czaszki i człowiek pożerany przez dzikie zwierzę. Nad jeźdźcami unosi się anioł.
Artysta aby oddać nastrój biblijnego proroctwa posłużył się graficznymi środkami wyrazu . Durer posłużył się symboliką św. Jana, gdzie jeździec z widłami jest alegorią śmierci, drugi z wagą oznacza głód, a waga jest symbolem sprawiedliwości przy której pomocy będzie odważane duchowe pożywienie. Z kolei trzeci jeździec ma miecz, który oznacza wojnę. Ostatni jeździec w koronie na głowie z łukiem to Chrystus. Jest to symbol ostatecznego zwycięstwa Ewangelii, ale także Bożego sądu nas światem.
Artysta natomiast wykonał rycinę biało-czarną, rezygnując z kolorystyki wystepująej w tekście Apokalipsy św. Jana, gdzie konie mają symboliczne barwy: białą, czarną, czerwoną i trupiobladą. Durer osiągnął jednak podobny nastrój niepokoju i posępności w swoim czarno-białym dziele także dzięki dynamicznym pociągnięciom kreski.
