Święty Aleksy i święty Franciszek - dwa oblicza ascety. Który z nich jest, twoim zdaniem, bliższy współczesnemu człowiekowi?

Temat wypracowania skłania do refleksji. Prowokuje do zadumy nad problemem moralnym człowieka. Zmusza wreszcie do odpowiedzi na pytanie, postawione w temacie wypracowania, czyli które oblicze ascety jest bliższe człowiekowi.

Aby odpowiedzieć na to pytanie, przybliżmy sobie sylwetki średniowiecznych postaci jakimi byli św. Aleksy i św. Franciszek z Asyżu.

”Legenda o św. Aleksym” jest przykładem utworu ,który opisuje życie i śmierć świętego, czyli utworem tzw. hagiograficznym. Z utworu dowiadujemy się o tym, że ojciec Aleksego wywodził się z bogatego rodu ,a matka była miłosierna dla ubogich. W wieku 24 lat Aleksy żeni się, i tego samego dnia kiedy brał ślub oznajmia żonie, że chce zachować czystość i udać się w daleką podróż w poszukiwaniu sensu życia oraz Boga.

Zwraca jej pierścionek zaręczynowy i następnego dnia wyjeżdża z Rzymu.

„Legenda o św. Aleksym” propaguje skrajną ascezę. Ascetami nazywamy ludzi, którzy dobrowolnie decydują się na umartwianie, odrzucenie przyjemności świata, życie w skrajnej nędzy, i cierpieniu. Św. Aleksy wyrzekł się wielkich bogactw, wygód życia, miłości, zrezygnował z możliwości posiadania rodziny. Wybrał los samotnika, jego pozytywne i docenione prze Boga cechy to: ofiarność, skromność, cierpliwość, odwaga, gorliwa wiara , nie oczekiwał uwielbienia, przyjmował cierpienie.

Moim zdaniem postawa ta jest zdecydowanie egoistyczna i negatywna, gdyż postawa ta obliguje człowieka do lekceważenia uczuć osób bliskich, a zarazem do cierpienia. Rodzina powinna być najważniejszą wartością w życiu człowieka, ale epoka średniowiecza podkreśla, że w centrum zainteresowania człowieka znajduje się Bóg , a nie człowiek.

Uważam ze św. Aleksy postąpił nieuczciwie wobec swojej żony i jej uczuć, ale dla niego wyższe wartości-Bóg wygrały.

Natomiast odmienną filozofię życia proponuje św. Franciszek z Asyżu. Ten średniowieczny filozof przeżył głęboki przełom duchowy po lekkomyślnej młodości (pełnej przygód i zabawy). Od jego imienia powstał kierunek filozoficzny jakim jest Franciszkanizm. Filozofia jego polegała na umiejętności cieszenia się życiem. Odwoływał się do idei powrotu do prostego życia ewangelickiego, cechującego się pokorą i ubóstwem. Według św. Franciszka należy kochać nie tylko Boga ale każdą żywą istotę, każde zwierzę, drzewo, kwiat. Uważał , że każde stworzenie jest piękne i z natury dobre, trzeba tylko wydobyć i doszukać się tego piękna.

Utwór w którym możemy dostrzec postulaty wiary radosnej są tzw. „Kwiatki św. Franciszka”. Dowiadujemy się z nich o uczynkach filozofa.
Należy jednak pamiętać , że utwór ten nie propaguje ascezy, gdyż jest to postulat wiary radosnej.

Moim zdaniem św. Franciszka nie możemy zaliczyć do ascetów gdyż za dużo w nim radości i umiejętności cieszenia się życiem.
Powyższy rys charakterystyczny ułatwi nam odpowiedzenie na pytanie postawione w temacie wypracowania.

Moim zdaniem filozofia i postawa św. Franciszka jest bliższa współczesnemu człowiekowi, może dlatego że pozwala nam na przyjemności.
Postawa św. Aleksego jest skrajna, gdyż we współczesnym świecie jest mało ludzi, którzy by się okaleczali , wyrzekali wygód życia , i poświęcali Bogu. W dzisiejszych czasach każdy podąża za pieniędzmi , edukacją, a w chwilach wolnych stara się odpocząć, bawić się , dlatego Bóg zajmuje odrębne stanowisko- niższe. Myślę również, że współczesny człowiek w przeciwieństwie do św. Aleksego oczekuje podziwu, oklasków, docenienia przez drugą osobę.

Trudno było by zapomnieć o majątku, bogactwach i propagować ubogi styl życia, jaki przyjął św. Aleksy.

Istotną sprawa jest również fakt iż filozofia św. Franciszka z Asyżu nie jest pesymistyczna, dlatego tym samym człowiek odbiera ją pozytywnie. W chwilach słabości podnosi na duchu i pociesza, natomiast „Legenda o św. Aleksym” moim zdaniem przepełniona jest smutkiem , cierpieniem, pesymizmem. Opowiadania (w „Kwiatkach św. Franciszka) to częste przemówienia filozofa do swoich braci zakonników, do ptaków, ryb zwierząt i drzew. Dlatego św. Franciszek jest uznawany za patrona zwierząt. W przeciwieństwie do św. Aleksego, Franciszek jest aktywny nie umartwia się.

Jak wcześniej wspomniałem jest to bardzo ważne, bo czy współczesny człowiek poradziłby sobie z problem poprzestając jedynie na umartwianiu się, a nie szukaniu dobrego rozwiązania?

Łatwo zacząć taki cykl przemyśleń, gorzej go zakończyć. Niech sumą wniosków będzie następujące stwierdzenie. Każdy człowiek wygląda inaczej, posiada inny charakter, inaczej się zachowuje, inaczej czuje. Dlatego odpowiedz na pytanie, stawiane w wypracowaniu będzie zawsze inne, odmienne zależna od czytelnika, który podejmie próbę rozmyślań na ten temat. (ruda)