Człowiek renesansu to taki człowiek, który jest biegły w wielu dziedzinach sztuki lub człowiek wszechstronny. Wszechstronność była wręcz obsesja renesansu. Jej początki związane z pojęciem humanitas (łac. człowieczeństwo), które należny kojarzyć nie tylko z abstrakcyjnym terminem odnoszącym się do cech charakterystycznych dla człowieka, ale i z wykształceniem. U podstaw humanizmu i renesansu leży zarazem nauka i poznawanie. Nauka miała za zadanie osiągniecie celu, czyli bycia dobrym człowiekiem. Zainteresowania artystów w epoce renesansu krążyły głównie wokół człowieka w formie fizycznej i intelektualno-duchowej. Podziwiali antyczna przyrodę, na wzór jej kreowali kopię człowieka i rzeczywistości. Działa skupiały się również na motywach religijnych, przedstawiając portrety osób świeckich czy ukazaniu świętych w stanach psychicznych i emocjonalnych.
